Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ: «Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν λαοί»

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη 
Οι απανταχού τρακόσια εκατομμύρια Ορθόδοξοι εόρτασαν και φέτος με ευλάβεια την Ανάσταση του Χριστού με την ελπίδα της Αναστάσεως ότι θα ανατείλει παντού μια καλύτερη ημέρα για όλους μας και θα βασιλέψει η ειρήνη και η ευημερία των Λαών.
Οι Απόδημοι Έλληνες στο Ζιμπάμπουε, όπως παντού όπου ζουν Έλληνες, η Μεγάλη Εβδομάδα με αποκορύφωμα την Κυριακή της Αναστάσεως, είναι αφορμή όχι μόνο να ζήσουν τα σωτηριώδη αγαθά της θυσίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού για την εν Χριστώ προσωπική μας σωτηρία, αλλά για να επανενωθεί η κάθε οικογένεια που οι ανάγκες της ζωής την κρατούν διασκορπισμένη σε διάφορες χώρες του κόσμου. Οι αποστάσεις δεν εμποδίζουν το μεγαλείο της αγάπης ανάμεσα στην Ελληνική οικογένεια να συναντηθούν και να ενισχύσει ο ένας τον άλλον για τον καθημερινό αγώνα της ζωής.
Αν και το πρόγραμμα μου φέτος ήταν, όπως ο κάθε Μητροπολίτης, να συμμετέχω στις ιερές Ακολουθίες στους Ναούς που είναι τριγύρω από την έδρα της Μητροπόλεως στο Χαράρε, μια απρόβλεπτη εξέλιξη έγινε αφορμή να οδηγήσω για περισσότερα από χίλια χιλιόμετρα προς το μακρυνό Γκουέρου και Μπουλαβάγιο, το όχι και σε καλή κατάσταση είκοσιπέντε ετών αυτοκίνητο που είχε αγοράσει με πολλές θυσίες και κόπους ο προκάτοχος μου και νυν Πατριάρχης Θεόδωρος όταν διακονούσε στο Ζιμπάμπουε πριν δέκα χρόνια. Παρ’όλο που με πολλή αγάπη η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών μας παραχώρησε Ιερέα από Ιερό Ναό που διακονούν τρεις κληρικοί για να εξυπηρετήσει κατά την Μεγάλη Εβδομάδα τους Απόδημους Έλληνες του Μπουλαβάγιο, ο Ιερέας αυτός δεν μπόρεσε να ταξιδέψει γιατί στο αεροδρόμιο διαπίστωσε ότι το διαβατήριο του ήταν ληγμένο.
Έτσι βρέθηκα στο μακρυνό Μπουλαβάγιο, όπου είχα την ευλογία να τελέσω τις Ιερές Ακολουθίες των αγίων Ημερών, αλλά και ταυτόχρονα να γνωρίσω από κοντά ιστορικές πτυχές που έζησαν και άφησαν τα κόκκαλα τους στη γη του Μπουλαβάγιο για πάντα ξεχωριστές ελληνικές μορφές.
Ανάμεσα σ’ αυτούς ο πρώτος Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως μακαριστός Ισίδωρος, ο οποίος μετά τη τέλεση των εγκαινίων τριών Ελληνορθόδοξων Ναών στο Μουτάρε, στο Σιλίκουε και στο Μπουλαβάγιο, της Κοιμήσεως της Παναγίας, του Ευαγγελισμού και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου αντίστοιχα, μετά από σύντομη ασθένεια κοιμήθηκε στην ηλικία των 56 ετών. Ήταν το έτος 1938. Μέχρι τότε η Ζιμπάμπουε ήταν μέρος της Μητροπόλεως Ιωαννουπόλεως που δημιουργήθηκε με Συνοδικό Τόμο επί Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη το 1927. Ήταν μάλιστα τόσο πληγωμένος από την Πρετόρια και το Τζοχάνεσπουργκ, που ήταν η έδρα του, που ζήτησε λένε οι παλαιότεροι, αν πέθαινε να τον θάψουν στο Μπουλουβάγιο όπως και έγινε.
Έτσι η παρουσία μου στο Μπουλουβάγιο έγινε αφορμή να τελέσω και τρισάγιον στον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτη Ισιδώρου, ως επίσης και στα μνήματα των εκατοντάδων Απόδημων Ελλήνων, από Ελλάδα, Κύπρο, Μικρά Ασία και Αίγυπτο. (Η Ζιμπάμπουε έγινε ξεχωριστή Μητρόπολη το 1968 και περιλάμβανε τις χώρες Ζιμπάμπουε, Αγκόλα, Μαλάουι, Ζάμβια, Μοζαμβίκη, Μποτσουάνα και τα νησιά Μαδαγασκάρη και Μαυρίκιος. Σταδιακά δημιουργήθησαν τα τελευταία χρόνια επί Πατριαρχών μακαριστού Πέτρου και Θεοδώρου η Μητρόπολη Ζάμβιας και οι επισκοπές Μαδαγασκάρης, Μοζαμβίκης και Μποτσουάνας).
Ανάμεσα στους Ελληνικούς τάφους ξεχωρίζουν κι οι τάφοι των είκοσι Ελλήνων από Ελλάδα και Κύπρο που υπηρετούσαν ως πιλότοι στην Βρεττανική αεροπορία κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίοι τραυματίσθησαν σοβαρά και τους μετέφεραν στο Μπουλουβάγιο για θεραπεία που τελικά υπέκυψαν στα τραύματα τους. Οι τάφοι των ηρώων μας του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ξεχωρίζουν με το έμβλημα της Ελληνικής σημαίας και της ελληνικής φράσεως από τον Επιτάφιο του Περικλή «Επιφανών ανδρών πάσα γη Τάφος».
Είναι πράγματι συγκινητικό στα πέρατα της οικουμένης να βλέπει κανείς ότι η Ανθρωπότητα κράτησε και προστάτευσε το αγαθόν της ελευθερίας των Εθνών και με το ελληνικό αίμα. Γι’ αυτό οφείλουμε να τονίζουμε ότι μπροστά στις θυσίες των Ελλήνων από τις Θερμοπύλες, που προστάτευσε την Ευρώπη από την περσοποίηση και την βαρβαρότητα μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821 που έσωσε τα Βαλκάνια από την μουσουλμανοποίηση και τον θρησκευτικό φανατισμό και σκοταδισμό, όσα και να χρωστάει η Ελλάδα στους δανειστές της δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτά που χρωστά η Ανθρωπότητα στην Ελλλάδα.
Η ανάγνωση της Πατριαρχικής Πασχαλινής Εγκυκλίου του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου συνεκίνησε ιδιαίτερα τους Απόδημους μας και τις χιλιάδες ιθαγενείς Ορθόδοξους πιστούς δίνοντας τους την ελπίδα για καλύτερες ημέρες για όλους μας. Ακολουθώντας τις Διορθόδοξες Διακηρύξεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων και των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, τόνισε τη σημασία για τη προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας των Λαών, την καλλιέργεια της θρησκευτικής ανοχής και του αλληλοσεβασμού της θρησκείας του καθενός. Για να φτάσουμε σ’ αυτή την πραγματικότητα τονίζει ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος οφείλουμε όλοι μας με ειλικρίνεια και σεβασμό στη προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να ενθαρρύνουμε και να στηρίξουμε τον Διαθρησκειακό Διάλογο, όπως έκανε ο Αναστάς Ιησούς Χριστός και οι άγιοι Απόστολοι του που μετέτρεψαν τον κόσμο σε ελπίδα σωτηρίας και ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών με το μεγαλείο της αυτοθυσίας και της αγάπης.
Με την επιστροφή στο Χαράρε ξεκινήσαμε το κτίσιμο του Ιερού Ναού της Παναγίας της Χρυσομμυρούσας στο Ελληνικό Σχολείο. Αυτό ήταν και το Πασχαλινό μας δώρον για την ταπεινή διακονία μας, ή μάλλον καλύτερα το ελάχιστον δώρον μας προς την Παναγία Παρθένον που την Μεγάλη Πέμπτη στην ιερή Ακολουθεία της Σταυρώσεως του Υιού της «εβόα θρηνωδούσα μητρικώς, πως μη θρηνήσω και τα σπλάχνα μου τύψω, ορώσα σε γυμνόν, ως κατάκριτον εν ξύλω κρεμάμενον» (Αίνοι Μεγάλης Πέμπτης).
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην οικογένεια του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας κ. Παναγιώτη και και κ. Σοφίας Λεοντίου, που είχαν την ευγενή καλωσύνη, όπως κάνουν πάντοτε, να με φιλοξενήσουν στο σπίτι τους και να με βοηθήσουν με το καλύτερο δυνατό τρόπο κατά την παραμονή μου εκεί. Αξίζει να αναφέρω ότι ο κ. Λεοντίου πρωτοστάτησε για να δημιουργηθεί το Ελληνικό Κοιμητήριο, ως επίσης και για τη προτομή του μακαριστού Μητροπολίτη Ισιδώρου και του Μνημείου τιμής των Ελλήνων Αξιωματικών.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου