"ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Επισκεπτόμενη για μικρό διάστημα την Ι. Επισκοπή Μαλάουι, που εδρεύει στην πόλη Μπλαντάιρ, είδα από κοντά και θαύμασα το μεγάλο έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, πνευματικό και κοινωνικό, που επιτελείται στην δεύτερη φτωχότερη χώρα του κόσμου. Διάσπαρτες σε πόλεις και χωριά, έχουν δημιουργηθεί ορθόδοξες κοινότητες με εκκλησίες, πνευματικά κέντρα και σχολεία.
Είναι μεγάλη η κοινωνική προσφορά της Ιεραποστολής στους ανθρώπους που πασχίζουν να επιβιώσουν, αναζητώντας την υγεία και το λιγοστό φαγητό τους, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Έζησα καταστάσεις που δεν μπορείς να συλλάβεις, αν δεν τις ζήσεις. Εικόνες απελπισίας, τυμπανισμένα παιδία από μολυσμένα νερά. Γυναίκες να αργοπεθαίνουν στις καλύβες τους από aids. Πεινασμένες ψυχές που είχαν να φάνε τρεις μέρες κ.λπ. Σε συγκλονίζει πραγματικά η καθημερινότητα των ανθρώπων και ελέγχεσαι και αναρωτιέσαι, τι θα μπορούσες να κάνεις για αυτούς.
Ένα πρωινό στο χωριό Τσικουάουα, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος κ. Φώτιος άρχισε τη διανομή βοήθειας στις γυναίκες που ήρθαν με τα σκεύη τους για να πάρουν λίγο ρύζι και ζάχαρη. Ένα μικρό κορίτσι, η Χριστίνα, όταν είδε ότι λίγοι κόκκοι ρυζιού έπεσαν κάτω, έσκυψε και με τα χεράκια του άρχισε να τους μαζεύει. Είναι αδύνατον να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου, αντικρίζοντας τέτοιες σκηνές.
Ρώτησα ποιά είναι η καθημερινή τους τροφή και μου είπαν ρύζι με λίγη ζάχαρη ή μπουκάρι με χόρτα. Το ρύζι δεν είναι βρασμένο αλλά μουλιασμένο στο νερό, έτσι το τρώνε. Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η μεταξύ τους αλληλεγγύη. Παλεύουν μόνοι τους να ξεπεράσουν την ακραία φτώχια και την κοινωνική ανισότητα, στην οποία τους καταδίκασαν τα πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια της παγκόσμιας κοινότητας. Όταν ένα σπίτι δεν έχει φαγητό, θα φιλοξενηθεί από ένα άλλο και θα κάτσουν όλοι μαζί να μοιραστούν το υπάρχον φαγητό. Στους Αφρικανούς δεν υπάρχει το πνεύμα της αποταμίευσης ή της μέριμνας για το αύριο.
Λίγο πριν την αναχώρησή μου για την Ελλάδα, συνομιλώντας με τον Θεοφιλέστατο, τον ρώτησα για τις προτεραιότητες και τις ανάγκες που έχει η Ιερά Επισκοπή. Με πόνο, που έβλεπα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, μου είπε: «Δόξα τω Θεώ, το πνευματικό μας έργο με τους Ιερείς μας, με τους κατηχητές και τους Χριστιανούς μας, πάει καλά. Αν θέλουμε όμως να έχουμε μέλλον ως Εκκλησία, θα πρέπει να φροντίσουμε για την προστασία και την υγεία των παιδιών. Θα παρακαλούσα να μας βοηθήσετε να σώσουμε τα παιδιά και να τους παρέχουμε το λιγότερο που μπορούμε, το καθημερινό τους φαγητό, το οποίο έχουν τόση ανάγκη. Οι μητέρες φέρνουν τα παιδιά τους στα σχολεία μας, για να μπορούν οι ίδιες να πάνε να εργαστούν στα χωράφια. Γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους δεν θα μείνουν νηστικά και ότι θα τα φροντίσει η αγάπη μας. Θα τα προστατεύσει η Εκκλησία μας».
Βυθισμένη στις σκέψεις απ’ αυτά που έζησα, καθώς ταξίδευα, παρακαλούσα τον Θεό να με φωτίσει με ποιο τρόπο θα μπορούσα να ευαισθητοποιήσω τις καρδιές των συνανθρώπων μου στην Ελλάδα, προκειμένου να στηρίξουμε το πρόγραμμα σίτισης της Ιεραποστολής του Μαλάουι.
Βασιλική Α.
================
*Στη φωτογραφία η μικρή Χριστίνα που έσκυψε να μαζέψει το ρύζι.
Γνωρίστε το έργο και βοηθήστε μας: https://ierapostolos.gr/donate/ "
https://www.facebook.com/ierapostolikanea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου