Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Ἡ πρώτη Ἀφρικανίδα μοναχή, Γερόντισσα Θέκλα, Ἡγούμενη τῆς Ι. Μονῆς Ἁγίου Νεκτάριου στό Κολουέζι (Κονγκό)

Ἀπό τήν Εἰδωλολατρεία στήν Ὀρθοδοξία



Ἡ προσέγγιση τοῦ Θείου στή Μαύρη Ἤπειρο

Ἡ πρώτη Ἀφρικανίδα μοναχή, κουρά τοῦ Γέροντος Παύλου Νικηταρᾶ, Θέκλα μοναχή, πνευματικοπαίδι τοῦ νῦν μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας κ. Ἀμφιλοχίου Τσούκου. Ἡ Γερόντισσα Θέκλα ἐργάζεται ἐδῶ καί μία δεκαετία στό Κολουέζι, εἶναι ἡ Ἡγούμενη τῆς Ι. Μονῆς Ἁγίου Νεκτάριου πού ἀριθμεῖ 5 μοναχές καί εἶναι ἡ κατά σάρκα ἀδελφή του π. Θεοτίμου.

πηγή:orthodoxia-ellhnismos
γιοτόκος φρικανική Νυτρία καί Θηβαΐδα


Νυτρία καί Θηβαΐδα, Νελος ποταμός ς γ τς Μαύρης πείρου, γ που γεννήθηκε Περιούσιος λαός το Θεο, γ που προσέφυγε γία Οκογένεια μέ τόν ησο, γ το μέλλοντος αἰῶνος. πό τήν πτώση τν πρωτοπλάστων ως τήν νσάρκωση το Θεο Λόγου Θεία Πρόνοια γγυται πάντα γιά τήν ποκατάσταση τς κατ’ εκόνα καί το πρός καθ’ μοίωσιν. Ο θεμελιωτές τς Μίας, γίας, Καθολικς κι ποστολικς ρθοδόξου κκλησίας, ο δώδεκα πόστολοι σπειραν τό Εαγγέλιο σέ λες τίς κατευθύνσεις τς Οκουμένης στε μέσω τν Πατέρων νά σκορπιστε σέ λα τά μήκη καί πλάτη τς γής.
νας τν σπόρων νηκε ποκλειστικς στόν Εαγγελιστή Μάρκο, ποος...πρωτοπότισε μέ τό αμα το τή Μαύρη πειρο καί διακρίθηκε γενόμενος δρυτής τς λεξανδρινς κκλησίας καί φωτιστς τς φρικς. Δέν ταν, δέ, τυχαία μφάνιση τν πρώτων τύπων καί τρόπων ζως μέ μοναστικό βίο τν πρώτων ναχωρητν πατέρων, μαρτύρων καί σαποστόλων τς μεταποστολικς περιόδου.
Γνωστοί κι γνωστοι, πώνυμοι κι νώνυμοι πατέρες γκατέλειπαν τά πάντα καί τούς πάντες γιά νά γκαινιάσουν ναν νέο τρόπο ζως (Νυτρία, Θηβαΐδα, λλες περιοχές τς Αγύπτου καί Νείλου ποταμο), σχηματίζοντας «ΛΑΥΡΕΣ» τν λαυρν. γ που προσέφυγαν ο Πατριάρχες βραάμ, σαάκ καί ακώβ, καί γία Οκογένεια μέ τόν ησο γινε γιοτόκος, γ το μέλλοντος αἰῶνος, πως θά διαπιστώσουμε στή συνέχεια. ξίζει δ νά σημειωθον ο μεγάλες φυσιογνωμίες το μοναστικο βίου στήν φρική, νόματα ναχωρητν καί σκητν, πως Μέγας ντώνιος, Καθηγητής τς ρήμου, Μέγας Παχώμιος, δρυτής κι ργανωτής το μοναστικο βίου, ο σιοι Μακάριος Αγύπτιος, Μακάριος λεξανδρεύς, μον, Παφνούτιος, μάρτυς κι ββάς Κύρος, ο ββάδες πολλώνιος, Μωυσς Αθίωψ, λόγιος σκητής Εάγριος Ποντικός, Μοναχός άκωβος ναχωρητής καί τόσοι λλοι.
νάπτυξη το μοναστικο βίου πού ξαπλώθηκε στήν Βόρειο φρική πλά δέν ταν νδειξη τς δύναμης το Χριστιανισμο λλά ταν σημεα καί θαύματα το μέλλοντος. Δυστυχς, μέ τήν μφάνιση τς νέας θρησκείας «ποταγή στόν λλάχ» δηλαδή τό σλάμ, τό 622 λη Βόρειος φρική ποδουλώθηκε πό τούς ραβες σλαμιστές μέ συνέπεια τόν ξισλαμισμό τν λαν τς Βορείου φρικς καί τή μιγαδοποίηση τν ντόπιων μέ τούς ραβες διά μικτν γάμων στε νά δημιουργηθε καθαρά μία νέα ραβο-Μουσουλμανική φρική. κατάκτηση τς Βορείου φρικς πό τούς σλαμιστές συνετέλεσε στήν πτώση τν Χριστιανικν ΛΑΥΡΩΝ καί τό μαρτύριο το Πατριαρχείου λεξανδρείας εχε ξυνθε.
ξαφάνιση τς Νυτρίας καί τς Θηβαΐδος μως δέν σήμαινε καί τό σβήσιμο το θείου φυτωρίου σέ λον τό πλανήτη, διότι εναι ργο σφραγισμένο μέ τήν Σταύρωση καί τήν νάσταση το ρχηγο τς Πίστεως, το Κυρίου μν ησο Χριστο. Κι πειτα, τό αμα το ποστόλου Μάρκου, τν μαρτύρων τς κκλησίας πού κράζουν «ρχου Κύριε» βοήθησαν στήν ναζήτηση νέων Λαυρν καί Θηβαΐδων σέ λλες περιοχές το πλανήτη μας, που βλάστησε μοναστικός βίος μέ νέους σκητές καί πειρους μάρτυρες.
λλά γιά τήν ποσαχαρική φρική Λύχνος ναβοσβήνει. Παρόλο πού κατά διαστήματα πρξαν ποστολές πό τό Πατριαρχεο λεξανδρείας πρός τήν ποσαχαρική φρική, λάχιστη προσπάθεια δέν εδοκίμησε. Ο παφές τν λλήνων μπόρων κι ξερευνητν ταν νεπαρκες νά διαδώσουν τό μήνυμα το Εαγγελίου στούς θαγενες. πό τήν εσβολή τν ράβων σλαμιστν στή Βόρειο φρική πό τό 641 μέχρι τό τέλος τς 2ης χιλιετίας, πέρασαν 1350 χρόνια ποκλεισμο μεταξύ Πατριαρχείου λεξανδρείας καί θαγενν.

ναζήτηση τς ρθς πίστεως
Τό κεκρυμμένο μυστήριο τς ρήμωσης τς Σαχάρα, που καί χωρίζεται καί διακρίνεται Βόρειος φρική τν φρικανιστν μιγάδων ραβόφωνων Μουσουλμάνων πό τήν ποσαχαρική φρική τν Νέγρο-φρικανν, γνωστή ς Μαύρη-πειρο, παραμένει νοικτή συζήτηση πρός ρευνα.
Κλειδί δέ τς πομάκρυνσης τν Νέγρο-φρικανν νά γευθον τόν σπερματικό λόγο ταν ξισλαμισμός πιβίωση τς εδωλολατρίας. Τό τελευταο ταν προτιμότερο παρά νά δεχτον μία τελείως γνωστη πίστη μετά βίας καί διά ποταγς, ν ο σλαμιστές ρχιζαν νά διεισδύουν σταδιακά στήν ποσαχαρική φρική, τήν περίοδο πού δη εχαν γκατασταθε τά δύο Χριστιανικά δόγματα τν Ρωμαιοκαθολικν μισσιοναρίων καί τν Διαμαρτυρομένων. Ο διαμάχες πού εχαν ξεκινήσει μεταξύ τν δύο Χριστιανικν μάδων, στό ποιοί πρεπε νά πικρατήσουν, μέ τήν εσβολή τν σλαμιστν, ο δύο μάδες νώθηκαν νά καταπολεμήσουν τόν κοινό χθρό. Τέτοιες διαμάχες πεκράτησαν που ερίσκονταν ο τρες μάδες ο δύο πρτες. Ο Νέγρο-φρικανοί εχαν πογοητευτε ταν βλεπαν τι ο διοι ξένοι δθεν θρησκευόμενοι εχαν δημιουργήσει στίες πολέμου μέ αματοχυσίες, μόνο καί μόνο γιά νά πικρατήσουν στό κήρυγμα το Εαγγελίου, κάτι πο ταν ντίθετο μ’ ατό. λλειψη πιχειρημάτων καί ελικρίνειας, σεβασμο καί κατανόησης στε ν΄ ντιμετωπίσουν τίς κρως εδωλολατρικές παραδόσεις, φεραν τό κρως ντίθετο ποτέλεσμα. Ο δθεν μισσιονάριοι εχαν μφανιστε ς εραπόστολοι μέ σκοπό τή διάδοση το Εαγγελίου λλά συμπεριφορά τούς ταν ντίθετη πό τό εαγγελικό πνεμα. Ο θαγενες, κάτοικοι τς ποσαχαρικς φρικς, ταν ποχρεωμένοι νά φρουρον τίς παραδόσεις τους ν’ ναζητήσουν κάτι περισσότερο. μαρτυρική χώρα τς Ογκάντα, που εχαν δημιουργηθε στίες καί σταυροδρόμια μφανίσεως διαφόρων θρησκειν, σως εχαν ριμάσει στό θέμα τς ναζήτησης τς ρθς πίστης.
Ο κάτοικοι τς Ογκάντα, χώρα τς νατολικς φρικς, μειναν πνευματικά νήσυχοι στήν ναζήτηση το Θείου. Δέν εναι τίποτε λλο πό τήν κπλήρωση το πολυσυζητημένου καρπο το Σπερματικο Λόγου. Σ’ ατη τή χώρα, τς νατολικς φρικς εδε τό φς τς ζως Sebanza Mukasa, τό 1899, πό γρότες γονες. Τότε χώρα ταν γγλοκρατούμενη μέ πίσημη γλώσσα τήν γγλική. κτός πό τήν πιβολή τς γγλικς γλώσσας στούς θαγενες, ο γγλοι ποικιοκράτες εχαν φέρει καί τό χριστιανικό δόγμα τν γγλικανν ς μέσον πικράτησης. Τό 1923 Sebanza Mukasa δέχθηκε τή νέα θρησκεία το Χριστιανισμο μέ διδασκαλία τν γγλικανν. περιέρ-γεια νά μαθαίνει τήν πλήρη λήθεια, τόν καθοδήγησε καί στόν Ρωμαιοκαθολικισμό στε νά συγκρίνει τίς δύο ατές Χριστιανικές μολογίες. πνευματικά νήσυχος νδρας, συνέχιζε τήν ναζήτησή του ς τή γνωριμία μέ τήν ρθοδοξία, λλά μέ λίγες πληροφορίες πο εχε λάβει, δέ μπόρεσε νά φθάσει σέ τελικό συμπέρασμα.
Τό 1928 νατράφηκε πό τούς γγλικανούς Διαμαρτυρόμενους, που εχε τήν εκαιρία νά μάθει γράμματα. Καθώς προχωροσε τίς σπουδές του, γάπη¬σε περισσότερο τήν στορία τν ρχαίων λαν καί προπαντός τήν «στορία τς ρχαίας Σπάρτης». ς τολμηρός νδρας θελε νά μιμηθε τούς ρχαίους Σπαρτιάτες, ξεκινώντας ν’ ατοονομάζεται Sebanza Srartas, σέ λίγο καιρό κανε ατηση καί κατετάγη στή Βασιλική Φρουρά ς Τυφεκιοφόρος. Μέ τήν πάροδο το χρόνου, ο ναζητήσεις το περί ρθοδοξίας, πού τελευταία εχε πιχειρήσει νά μάθει, δη λοποιονταν καθώς εχε παφές μέ τόν Τζαμαϊκανό Νέγρο-φρικανό Marcus Garvey, ποος διέδιδε τά περί ρθοδοξίας στόν Ερηνικό στίς Καραΐβες καί στή Νότιο-φρική, μέσω λληλογραφίας. Γιά τόν Sebanza Spartas, πλέον, εδηση περί ρθοδοξίας ταν γι’ ατόν να κατόρθωμα π’ ,τι ταν γνωριμία του μέ λλες χριστιανικές μολογίες.
Τό πρτο εραποστολικό βμα το Sebanza ταν κλήση το συμπατριώτη του καί μετέπειτα γαμπρο το Basa Giakitalo, ποος, μόλις νημερώθηκε πό τόν Srarta, μέσως τόν κολούθησε. τελευταος γεννήθηκε στό Namungongo τό 1895.
Ο δύο Ογκαντέζοι γκατέλειψαν τούς γγλικανούς κι ρχισαν νά πιστρατεύουν τούς συμπατριτες τν περί ρχομο τς ρθοδοξίας. πό δύο, πυρήνας αξήθηκε στά τρία τομα, μαζί μέ τόν κ Κένυας φίλο τους Arthur Gaduna. Τό 1930 φθασε στήν Ογκάντα δθεν ρθόδοξος ρχιεπίσκοπος Δανιήλ-Οΐλιαμ λέξανδρος, ποος, συγκέντρωσε τούς θαγενες, τούς δίδασκε περί ρθοδοξίας, τούς κατήχησε καί τούς βάπτισε. φιλοδοξία το δθεν ρθοδόξου εράρχη ταν νά λοκληρώσει τήν πίσκεψή του μέ χειροτονίες ερέων, πως καί τό κατάφερε. Μετά τήν ναχώρησή του στή Νότιο φρική, ο δθεν νεοφώτιστοι Χριστιανοί ρθόδοξοι, μαζί μέ τούς ερες τους, δέν ργησαν νά ρθουν σέ παφή μέ λληνες γνησίους ρθοδόξους πού τούς πληροφόρησαν τι δθεν ρθόδοξος ρχιεπίσκοπος Δανιήλ εναι «Ονίτης», νήκει στούς Ρωμαιοκαθολικούς. Δυστυχς, γιά τόν τυχο Ονίτη εράρχη, κι ετυχς γιά τούς θαγενες καλοπροαίρετους, ο λληνορθόδοξοι μποροι τς Καμπάλα τούς συνέστησαν στό Πατριαρχεο λεξανδρείας, στε τό 1933, μία ποστολή πο φθασε στήν Ογκάντα, ταν περιοδεύων ρθόδοξος ερέας Νικόδημος Σαρίκας το Πατριαρχείου λεξανδρείας, ποος ζοσε στό Moshi-Tanganika τς Τανζανία μεταξύ 1914-1919.
παραμονή το περιοδεύοντος ερέως Νικόδημου Σαρίκα, εχε να διαίτερο χαρακτήρα, πως τήν ξακρίβωση τν στοιχείων κι παναβεβαίωση τς πρόθεσης τν θαγενν. συγκίνηση το κπροσώπου το Πατριαρχείου λεξανδρείας ταν μεγάλη διότι εχε διαπιστώσει τήν διακα ναμονή μολογίας τς ρθοδόξου Πίστεως, σέ θες ψυχές, τόσο ταλαιπωρημένες στήν ναμονή τς ρθς Πίστεως.
Ο Sabanza Mukasa Srartas, ταν βαπτίσθηκε πρε τό νομα Ρουβήμ, κι ταν χειροτονήθηκε σέ πρεσβύτερος γινε π. Ρουβήμ Σπάρτας, ν Basagia-Kitalo, ταν βαπτίσθηκε, πρε τό νομα βαδίας, κι ταν χειροτονήθηκε σέ πρεσβύτερο, γινε π. βαδίας.
τρίτος της παρέας, ταν βαπτίσθηκε, πό Arthur Gaduna πρε τό νομα Γεώργιος, κι ταν χειροτονήθηκε σέ πρεσβύτερος γινε π. Γεώργιος. πό τό 1926-1935, Πατριάρχης Μελέτιος Β΄ νεγνώρισε τούς πρώτους φρικανούς ερες πρωτοπόρους καί πρώτους σπόρους στήν ποσαχαρική φρική.
Ο τρες θαγενες εραπόστολοι, δίχως οκονομική νεση, δίχως εκολη μετακίνηση, δίχως πιστημονικές γνώσεις, ξεκίνησαν πως ο δώδεκα πόστολοι νά ργώνουν τήν νατολική φρική, κηρύττοντας τό Λόγο το Εαγγελίου μέ ρθή Πίστη, κτίζοντας πρτα σχολεα στε νά μαθαίνουν τά παιδιά γράμματα καί παράλληλα χρησιμοποιώντας τά σχολεα ς ναούς κάστη Κυριακή.
Πατριάρχης Νικόλαος ’ (1935-1939), νίσχυσε τήν προσπάθεια τν θαγενν λόγω τν μεγάλων ποστάσεων μεταξύ Βορείου φρικς, πο το σλαμοκρατούμενη καί ποσαχαρικής φρικς τν θαγενν. Τό διο μέ τόν Πατριάρχη Χριστόφορο (1939-1967), το ποίου πιθυμία το λοποιήθηκε πί το Πατριάρχου Νικολάου Στ’ (1967-1987), χειροτόνησε σέ τρίτο βαθμό τόν πρτο Νέγρο-φρικανό εράρχη ς ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΝΕΙΛΟΥΠΟΛΕΩΣ, τώρα π. Ρουβήμ Σπάρτας, μέ νέο νομα Χριστόφορος, νομα το προηγουμένου Πατριάρχου.
Τό 1972, τρίτος κατά σειράν τν τριν σκαπανέων τς ρθοδοξίας στήν φρική, κ Κένυας Γεώργιος Gaduna, ξελέγη ς δεύτερος Νέγρο-φρικανός εράρχης, μέ τίτλο πίσκοπος Νυτρίας (πί πατριάρχου Νικολάου Στ΄ 1968-1986).
πλέον πίσκοπος Νειλουπόλεως Χριστόφορος Σπάρτας Σέμπανζα Μουκάσα εχε τή δικαιοδοσία τς Ογκάντα καί τς Τανζανία, δρασε πάντα μέ τό ρχικό εραποστολικό πνεμα πο εχε, δηλαδή ν’ φήσει διάδοχο, πως συνηθίζεται στούς Νέγρο-φρικανούς, κάτι σπάνιο σέ λλους λαούς πο κάθε ξουσιαστής θεωρε θάνατο τόν αυτόν του, τσι βρκε τόν φοιτητή Νakyama, τόν συνέστησε στήν Πατριαρχική Σχολή λεξανδρείας, κι ργότερα σπούδασε στήν λλάδα τήν ερά πιστήμη. Νειλουπόλεως Χριστόφορος, εδε τουλάχιστον τήν πρόοδο το διαδόχου του. Τό 19 ξελέγη Μητροπολίτης Καμπάλα καί πάσης Ογκάντα ς τρίτος Νέγρο-φρικανός εράρχης, ποος χειροτονήθηκε στό τρίτο βαθμό εροσύνης πό τόν Πατριάρχη Παρθένιο Γ΄ (1987-1996).
περήλικας, δεύτερος κατά σειράν μεγάλος του πυρήνα τν τριν σκαπανέων τς ρθοδοξίας στήν ποσαχαρική φρική π. βαδίας Basagia-Kitalo, χι μόνο σπειρε τόν ρθόδοξο Σπόρο στήν νατολική φρική, λλά εχε τόν διο καημό, πως πάρξουν διάδοχοι. τσι προσηύχετο νά βρεθε διάδοχος στήν οκογένειά του. προσευχή του καί ο κεσίες το εσακούστηκαν, καθώς Κύριος πέλεξε τόν γγονό το Lwanga, ποος λθε στήν λλάδα, σπούδασε Φιλοσοφία καί Θεολογία, δεχθες τούς τρες βαθμούς τς εροσύνης, ξελέγη τέταρτος Νέγρο-φρικανός εράρχης τό 1992 (πί Πατριάρχου Παρθενίου Γ΄ 1987-1996), ς πίσκοπό της Bukoba, τό 1997 (πί Πατριάρχου Πέτρου Ζ΄ 1997-2004), Μητροπολίτης Καμπάλα καί πάσης Ογκάντα μέ τό νομα ωνάς.
ν γένει πλθος θρησκευτικν νδρν συνέβαλαν στήν ξάπλωση τς ρθοδοξίας πρτον στήν Ογκάντα, δεύτερον στήν Κένυα, τρίτον στήν Τανζανία συνδεόμενοι μέ τήν κρίζωση τς εδωλολατρίας καί τήν μή μπιστοσύνη πρός τούς μισσιονάριους. ντίθετα πείστηκαν πό τούς συμπατριτες τούς διότι λλο εναι εαγγελισμός νός θαγενος πό να ξένο κι λλο πό ναν συμπατριώτη το καθώς εαγγελισμός πό θαγεν σέ θαγεν μπεριέχει ελικρίνεια μέ ταπείνωση ν παράλληλα χουν τό διο παρελθόν, τήν δια γλώσσα, τούς διους πόνους καί τά δια θιμα (ννοεται μόνο τά θετικά). Δέν ποσκοπον δηλαδή στήν παραπλάνηση, τήν κμετάλλευση, οτε καταπατον δικαιώματα.
δ ξίζει νά σταθομε στό μεγάλο ρθόδοξο ργο το Γεωργίου Γκαντούνα, ποος μως πειδή φυλακίστηκε ς θνικιστής πό τούς Βρετανούς, φτασε στό σημεο νά μισε κάθε τί ξένο. πό τήν πλευρά το τό Πατριαρχεο λεξανδρείας γιά προληπτικούς λόγους τόν ξέλεξε πίσκοπο Νυτρίας ν τει 1972 ν τό 1978 καθηρέθη καί πί το νν Πατριάρχου Θεοδώρου Β΄ ποκατεστάθη καί ρθη φορισμός.
πό τό δεύτερο μισό του 20ου αώνα, τό Πατριαρχεο λεξανδρείας εσλθε στή Νεώτερη στορία τς ξωτερικς εραποστολς μέ λληνορθόδοξους εραποστόλους, τόσο δίαις δυνάμεσιν σο καί μέ τήν νίσχυση τς λλαδικς κκλησίας.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου