Την 28η Σεπτεμβρίου 2014, η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, τέλεσε την Ακολουθία του Αγιασμού στην Πατριαρχική Σχολή Αλεξανδρείας “Άγιος Αθανάσιος”, επ’ αφορμή της ενάρξεως του νέου ακαδημαϊκού έτους 2014-2015. Κατά την σύντομη προσλαλιά Του ο Μακαριώτατος απηύθυνε πατρικές νουθεσίες και ευχές προς τους Αφρικανούς σπουδαστές, τους οποίους διαβεβαίωσε ότι προσωπικώς θα μεριμνά για την περαιτέρω πορεία τους και την, συν Θεώ, μελλοντική ιεραποστολική τους διακονία, μετά την αποφοίτησή τους και την επιστροφή τους στους γενεθλίους τόπους τους. Επίσης, ευχαρίστησε τον Πανοσιολ. Σχολάρχη Αρχιμ.κ.Αγαθόνικο Νικολαΐδη, και το καθηγητικό προσωπικό για την φιλόπονη και ενσυνείδητη υπηρεσία τους.
Παράλληλα προς τις Πατριαρχικές Σχολές του Ναϊρόμπι και της Κινσάσα, η Πατριαρχική Σχολή Αλεξανδρείας ξεκίνησε να λειτουργεί το 2007, με σκοπό την καλλιέργεια δεξιοτήτων και την απόκτηση προσόντων απαραιτήτων για την παροχή καρποφόρου ιεραποστολικού έργου εν μέσω των ειδικών και συχνά αντίξοων συνθηκών ζωής και δράσης στην Αφρικανική ήπειρο. Στεγάζεται στην Ι.Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, η οποία και ανακαινίστηκε προκειμένου να παράσχει στους φιλοξενουμένους υποτρόφους το κατάλληλο μαθησιακό περιβάλλον για την επίτευξη των στόχων του εκπαιδευτικού προγράμματος, όπως αυτό καταρτίζεται, εποπτεύεται και αξιολογείται από ειδικό Επιστημονικό Συμβούλιο με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών καθηγητών.
Ο Άγιος Γρηγόριος έζησε και μεγαλούργησε πνευματικά στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (περίπου το 290 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ανάκ ο Πάρθος, ο οποίος καταγόταν από ευγενή οικογένεια αφού ήταν συγγενής του βασιλιά της Αρμενίας Κουσαρώ. Ο Ανάκ σκότωσε με δόλο τον Κουσαρώ και ως συνέπεια της πράξης του ήρθε η δολοφονία ολόκληρης της οικογένειάς του. Μόνο ο Γρηγόριος και ένας από τους αδελφούς του γλύτωσαν και φυγαδεύτηκαν σε περιοχή όπου κυρίαρχη ήταν η Ρώμη.
Στην Καισάρεια της Καππαδοκίας ο Γρηγόριος απέκτησε ταυτόχρονα με την θύραθεν παιδεία και την χριστιανική. Ακόμη, εκεί γνώρισε και συνδέθηκε με τον γιο του Κουσαρώ Τηριδάτη, τον οποίο οι Ρωμαίοι διόρισαν -στη θέση του δολοφονημένου πατέρα του- βασιλιά της Αρμενίας. Όταν ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα, ο Τηριδάτης κάλεσε κοντά του τον Γρηγόριο και άρχισε να τον πιέζει αφόρητα να αρνηθεί τον χριστιανισμό και να ασπασθεί τη θρησκεία του. Ο Γρηγόριος όμως ήταν αμετακίνητος και σταθερός. Είχε τόσο βαθιά ριζωμένη την πίστη μέσα του που μπορούσε να ευαγγελιστεί ολόκληρο λαό, όπερ και εγένετο.
Ίσως την πίστη και το παράδειγμα του Γρηγορίου να είχε στο νου του ο Ιερός Χρυσόστομος όταν τόνιζε ότι: «Αρκεί είς άνθρωπος ζήλω πυρούμενος ολόκληρον αναμορφώσαι Δήμον». Η σταθερότητα του Γρηγορίου εξόργισε τον βασιλιά Τηριδάτη και λησμονώντας την ευγενική καταγωγή του διέταξε άμεσα τρομερά βασανιστήρια. Τι δεν υπέστη το σώμα του; Δεκάδες τρόπους μαρτυρίου που υπέμεινε ο Άγιος αναφέρει στον Συναξαριστή του ο Άγιος Νικόδημος. Τον κρέμασαν ανάποδα σε ένα παλούκι και τον έδερναν με μίσος, κατέσχισαν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια, έχυσαν στο σώμα του βρασμένο μόλυβδο και άλλα πολλά. Κι έπειτα από όλα, για να έχει σίγουρο αλλά συνάμα και μαρτυρικό θάνατο, τον έριξαν σε έναν βαθύ λάκκο με φίδια κι άλλα ερπετά. Τα ζώα όμως σεβάστηκαν τα παθήματά του, λυπήθηκαν τον άνθρωπο και υπάκουσαν στην θεία εντολή να τον αφήσουν ανέπαφο, διότι το σχέδιο του Θεού για τον δούλο του και για το λαό της Αρμενίας δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί.
Χρόνια ολόκληρα έμεινε ο ομολογητής Γρηγόριος εγκλωβισμένος στο ξεροπήγαδο, ζώντας με ελάχιστη ποσότητα ψωμιού που του έριχνε κρυφά μια χήρα. Εν τω μεταξύ, ο Τηριδάτης τρελάθηκε, έτρωγε τις σάρκες του και έβοσκε με τους χοίρους του. Η αδελφή του είδε σε όνειρο πως μόνο ο Γρηγόριος μπορεί να τον κάνει καλά. Έτσι κι έγινε. Ο ανεξίκακος άγιος θεράπευσε τον βασανιστή και επίδοξο φονιά του.
Έπειτα από τα γεγονότα αυτά ο Γρηγόριος, με την συγκατάθεση και προτροπή του Τηριδάτη, χειροτονήθηκε επίσκοπος Αρμενίας και βάπτισε στον Ευφράτη ποταμό τον βασιλιά και όλο το λαό. Χειροτόνησε ο ίδιος επισκόπους, κήρυξε με τη ζωή και τα παθήματά του καθιστώντας τον εαυτό του ζωντανό λείψανο και αναχώρησε στα ψηλά βουνά της Αρμενίας για να συνεχίσει το ιεραποστολικό του έργο προσευχόμενος και ασκούμενος για το ποίμνιό του αδιάλειπτα.
Ο Άγιος Γρηγόριος, πρότυπο ιεραποστολής
Για να καταστεί φωτιστής της Αρμενίας ο Γρηγόριος πέρασε από δύο βασικά στάδια πνευματικών εμπειριών, απαραίτητα για το ιεραποστολικό έργο:
Η ομολογία πίστεως. Είναι θεμελιώδες το να γνωρίζω, αρχικά, την πίστη μου, να γνωρίζω τι πρεσβεύει ο Χριστός κι η Εκκλησία Του, να γνωρίζω και να αποδέχομαι πως ο Χριστός είναι η Αλήθεια, ο Χριστός είναι η Ζωή, ο Χριστός είναι ο μοναδικός αληθινός Θεός και η Ορθόδοξη Εκκλησία Του είναι η μόνη, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία.
«Καθαρθῆναι δεῖ πρῶτον, εἴτα καθᾶραι». Ο Φωτιστής των Αρμενίων με τη ζωή και την αποστολική του διακονία απέδειξε πως είναι εφαρμόσιμο το ρητό του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Υπέστη μύρια βασανιστήρια και βίωσε την ασκητική ζωή στο λάκκο με τα φίδια για δεκαπέντε συναπτά έτη. Εκεί γνώρισε και βίωσε τον Θεό, πράγμα που φανερώνεται από τη θαυμαστή θεραπεία του βασιλιά. Απαραίτητη, λοιπόν, προϋπόθεση για το σπουδαίο έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου ανά τον κόσμο είναι η πνευματική προετοιμασία.
Τελειώνοντας, πολλοί πιστεύουν πως ιεραποστολικό έργο επιτελείται μόνο από τους ανθρώπους που βρίσκονται στον τόπο της διακονίας τους. Όχι. Ιεραποστολικό έργο επιτελούν:
όσοι το αγαπούν,
όσοι το κηρύττουν από πόρτα σε πόρτα,
όσοι το διακονούν με οποιονδήποτε τρόπο από τη χώρα μας,
κυρίως όσοι προσεύχονται γι’ αυτό,
ο καθένας που η καρδιά του αγαπά το έργο της ιεραποστολής στα έθνη, από όπου κι αν ετάχθη, από το κρεβάτι του πόνου μέχρι την οικογενειακή ζωή κι από την καθημερινότητα του σχολείου και της εργασίας μέχρι τη ζωή του συνταξιούχου.
Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του μεγάλου ομολογητή και ιεραποστόλου στις 30 Σεπτεμβρίου.
Dear brothers in Christ, Rejoice in the Lord! We praise God and thank your Fraternity as well as the friends and associates of Foreign Mission, who, despite the difficult period we are going through, have not stopped supporting and encouraging us in this blessed work of our Church. Through the difficulties, we go through trials ourselves since our faith is tested. A while ago I was reading in the Acts of the Apostles about the sufferings of the Apostle Paul. Certainly there is no comparison, but we get a lot of examples from the First after the One that the Mission road to Salvation is not strewn with flowers. We continue our struggle after reducing the amount of charitable work and costs to the extent possible. Naturally, both people and priests are complaining about that, but it could not have been otherwise. For this purpose, according to the instructions of His Beatitude Pope and Patriarch Theodore, who had predicted the impending crisis long before it came, we are trying to set up small enterprises in order to generate revenue and be able to sustain our projects. Of course, they are still in infancy stage, but with God’s help we hope that eventually they will come to fruition. Thanks to the sensitivity of a Greek-Canadian donor of your Fraternity, the Church of the Archangels Michael and Gabriel in Diego will soon become a reality. After several years of anticipation, the Christians of the city will finally have their own Church. Also, thanks to your care and support, we have begun drilling the borehole which is funded by an individual friend donor from Athens.
The struggle goes on
As regards our activities, the struggle still goes on despite our limited resources. However, we are particularly concerned about the building work at the orphanage, which has almost stopped. We are making an earnest appeal to your kind heart: if any donors could be found for this specific project, it would be a blessing for us to be able to continue it, even if this takes some time. The work done so far covers 70% of the project. We hope that there will be some charitable donors to help us complete it. As for the lessons of the Seminar, they have ended with five graduates, some of whom wish to enter priesthood. Also, our schools, both primary and secondary, have ended for this school year with satisfactory results. Indeed, the senior high school at Tulear which was funded by your Fraternity, is ranked among the best. It already has 450 students and achieves high success rates in tertiary education institutions. This year more classrooms are going to be required due to the large influx of students. The clinics continue to offer their services and alleviate the suffering of the poor. Two churches that we started constructing last year are about to be completed. At the same time, four more H. Churches, which suffered serious damage and were rendered non-operational due to severe weather, are now under repair. Finally, there is a need for a water tank in a village in the region of Tulear. The people there are really suffering, and as usual, they have to carry the water in jerry cans from neighbouring villages. The capacity of the tank required should be 25 to 30 m3, and the cost estimate is about 9.000 €.
Missionary visits
Lately, we were paid a visit by two very remarkable priests from Greece. One was Fr. Gregory Papathomas, Professor of Theology at the University of Athens, and the other was Fr. George Fragkiadakis, theologian. During their stay here, they organized a seminar for the clergy and the catechists of our Metropolis, spoke to the faithful and helped many people with their advice. Fr. Gregory visited the island of Reunion and gave a lecture on “St. Gregory Palamas and the mental prayer.” ¾ of the audience were French Roman Catholics. It seems that Orthodoxy is constantly gaining ground and it is becoming more and more known to the world today. Let us pray to God that He may send forth capable labourers into the vineyard to work hard for a richer harvest. “For indeed, the labourers are few.”
Την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής ,πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο πανηγύρι ,Κι αυτό γιατί όλοι όσοι ήρθαν στην εκδήλωσή μας χάρηκαν και γεύτηκαν από τις μυστικές χάρες και χαρές που κρύβει η Αφρική για όλους μας.
Ήταν όλοι εκεί!! Οι εθελοντές της 3ης αποστολής που κατεβαίνοντας στην Ουγκάντα ,έδωσαν κυριολεκτικά τον εαυτό τους για την υπόθεση της ιεραποστολής.Αλλά πολλοί και φίλοι και συνεργάτες που εργάζονται στα "μετόπισθεν" για την υπόθεση της Ιεραποστολής
Η εκδήλωσή μας που είχε τον τίτλο «ο Χριστός σταμάτησε στο Λουγκουζί» μίλησε ακριβώς για αυτό το πράγμα.Μίλησε για την πρώτη λαχτάρα αυτών των ανθρώπων να γνωρίσουν και να μάθουν την Ορθόδοξη διδασκαλία και πίστη.Μίλησε για τον καινούργιο Ναό ,το ιατρείο και το κτήμα.Μίλησε για τα παιδιά και τους αρρώστους.Μίλησε για το δάκρυ και το χαμόγελο.Κι όλα αυτά από τις προσωπικές καταθέσεις και μαρτυρίες των εθελοντών που κατέθεσαν στην εκδήλωσή μας.
Στο ξεκίνημα αναφερθήκαμε στο πλαίσιο μέσα στο οποίο κινηθήκαμε στην 3η αποστολή μας.Κάνοντας μία απλή και περιληπτική αναφορά σε παλαιά προγράμματα που συνεχίσθηκαν και σε καινούργια που δημιουργήθηκαν μέσα από τις πολλές ανάγκες των ανθρώπων.
Στην εκδήλωσή μας είχαμε την ιδιάτερη ευλογία να τομήσει με την παρουσία του ο π.Δαμασκηνός Γρηγοριάτης πολλά χρόνια εργάτης στον Αφρικανικό αμπελώνα της Ιεραποστολής ο οποίος αναφέρθηκε στην Ιεραποστολή και το έργο που επιτελέιται στο Μπουρούντι.
Πολλοί νέοι και νέες, φίλοι και συνεγάτες της Ιερποστολής είχαν έρθει από άλλα ιεραποστολικά κλιμάκια προκειμένου να ενημερωθούν για την αποστολή μας.
Μικρά ετοιμασμένα βίντεο μας ταξίδεψαν με ήχο και εικόνα στο χωριό Λουγκουζί .Η απόσταση πήρε να μικραίνει.Τα πρόσωπα των πιστών του χωριού είναι πια γνωστά και οικεία.Ο λόγος δόθηκε στους εθελοντές που μέσα από προσωπικές μαρτυρίες μας ταξίδεψαν στην μακρινή Ουγκάντα.Κάποτε ο λόγος πνιγόταν στη φωνή και οι εικόνες έρχονταν ξανά και ξανά.
Στο τέλος της εκδηλώσεως δημιουργήθηκε Αφρικάνικο παζάρι με είδη που δημιουργούν οι Ορθόδοξοι αδελφοί μας από την Ουγκάντα για να ενισχυθεί το έργο της Ιεραποστολής.Τέλος διατέθησαν δωρεάν κουμπαράδες «από καρδιάς» για όποιον θα ήθελε να βοηθήσει και με αυτόν τον τρόπο την προσπάθειά μας.Την συλλογή των Ιεραποστολικών κουμπαράδων θα κάνουμε τον Ιούνιο του 2015 (πριν δηλαδή την 4η αποστολή μας στην Ουγκάντα).
Δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε τον Αγιο Θεό που μας επιτρέπει να διακονούμε ,και όλους εσάς που βοηθάτε την υπόθεση της Ιεραποστολής.Ο Θεός βλέποντας τις θυσίες και τους κόπους σας να ευλογεί εσάς και τις οικογένειές σας.
Ευχαριστούμε και όλους εκείνους που αφανώς προσφέρουν από το περίσευμα της καρδιάς και της αγάπης τους σε τέτοιες εποχές.
Ευχαριστούμε τους εθελοντές της αποστολής , όλα τα παιδιά και τις κυρίες που εργάσθηκαν για την εκδήλωσή μας.
Της Ελένης Μαρκοπούλου (μέλους της 3ης αποστολής στην Ουγκάντα)
Ετοίμασα για δεύτερη φορά τη βαλίτσα μου για την Ουγκάντα. Έβαλα μέσα προβλήματα που νόμιζα ότι είχα.. Κούραση από τη δουλειά, ρουτίνα καθημερίνοτητας, άγχος από τον καταιγισμό ειδήσεων και εννοείται το δεδομένο ότι τα ξέρω όλα. Για ακόμη μια φορά διαπίστωσα ότι είμαι η Ελένη, της Αθήνας, της Ελλάδας, της Ευρώπης, της γης κτλ. Μια μικρή κουκκίδα στην υδρόγειο. Για να το καταλάβει κανείς αυτό χρειάζεται να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στην μαύρη ήπειρο. Από το πρώτο βήμα αισθάνεσαι τα εξερευνητικά μάτια των παιδιών πάνω σου.. Πότε-πότε θέλεις να σκύψεις το κεφάλι από την ντροπή. Επαναπροσδιορίζεις τα γιατί σου και τα θέλω σου! Προσπαθείς απεγνωσμένα να μην ξεχάσεις ότι είδες, δεν σου αρκούν οι φωτογραφίες. Παρατηρείς τη ζωή των ανθρώπων εκεί και το συγκρίνεις με την πίστη τους. Τόσες δυσκολίες, τόσο μεγάλες ανάγκες - μια ήπειρος που αισθάνεται αδικημένη απέναντι στις υπόλοιπες ηπείρους- κι όμως τέτοια πίστη κι ευγνωμοσύνη σαν να τους τα έδωσε όλα ο Θεός.
Τις μέρες που μείναμε εκεί κάναμε κατήχηση, κατασκήνωση για μεγάλους και παιδιά, μαθήματα πρώτων βοηθειών καθώς και υγιεινής, ομιλίες και συζητήσεις για προβλήματα όπως αλκοολισμό κ.α., επισκεφθήκαμε το νοσοκομείο για τον εντοπισμό των αναγκών. Όλα αυτά τα ανταλλάξαμε μαζί τους με το να μας δείξουν την ανιοδιοτελή αγάπη, την προσφορά, τη ζωή χωρίς αγαθά τα οποία στην Ελλάδα θεωρούμε απαραίτητα για τη διαβίωση μας. Ο αποχαιρετισμός, όπως και πέρυσι, ήταν πολύ δύσκολος. Αγκαλιές με όλα τα παιδιά, δάκρυα, υποσχέσεις για συνάντηση το 2015, γράμματα με παιδικές ζωγραφιές και παρακλήσεις παιδιών για βοήθεια στο πρόγραμμα αναδοχής.
Ετοίμασα την βαλίτσα μου για την Ελλάδα. Έβαλα μέσα αισιοδοξία, ηρεμία και πληρότητα, το δεδομένο οτι δεν τα ξέρω όλα και πάνω από όλα τη σημασία της ίδιας καθημερινότητας. Γιατί η ρουτίνα τελικά δεν σπάει μόνο από καλά γεγονότα αλλά κι από άσχημα οπότε οι Ουγκαντέζοι κατι θα ξέρουν που αγαπούν την ίδια μέρα με τη χθεσινή.
* Σημείωση της 3ης Αποστολής: Η Ελλενη Μαρκοπόύλου, Νοσηλεύτρια , βοήθησε και προσέφερε με αγάπη, εθελοντικά το 2013 και 2014 στη Ιεραποστολική δραστηριότητα της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Μαζί με άλλα νέα παιδιά βοηθά στο πρόγραμμα αναδοχής σπουδών για τα παιδιά της Ουγκάντας κατά τη διάρκεια του χειμώνα.Ο Θεός να την ευλογεί!Την ευχαριστούμε "από καρδιάς" πολύ.
Yesterday on 28 September 2014, His Grace Innocentios Byakatonda, the Bishop of the Diocese of Burundi and Rwanda made a pastoral visit and at the same time celebrated the first Divine Liturgy to the community of Nyamata located in Bugesera District in Eastern Province of Rwanda and also tonsured the reader Dimitrios to help this community. Three months ago, the Bishop decided to start the intensive catechism to the people of this area because since 2010 they continued to show the thirsty and eager to join the orthodox faith, and now over 50 catechumens are almost ready to be baptized. The Bishop thanked the people so much for their unity and courage on how they didn't wait the church to be completed but rather they started to gather in a hall without a roof. He reminded them that "if we wait to do things in perfect way, we will do nothing". The Bishop promised them that the church will be completed soon, and encouraged them to continue to pray unceasingly, so that things can be done simultaneously. We can remind that on its time of consecration this church will take the name of Holy Trinity. Also this church delayed to be completed due to the some problems of title land, but now the procedures are on track. Please, keep us in your prayers, so that the Holy Trinity church will be completed. Reported by George.
Μητροπολίτης Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας κ.κ. Ιωνάς.
Α.Μητροπολίτης Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας κ.κ. Ιωνάς.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Καμπάλας, Yπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Ουγκάντας κ. Ιωνάς εγεννήθη το έτος 1945 εις DDEGEYA. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπούδες στο BULEMEZI και KYADDONDO της Ουγκάντας (1952-1964). Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή της Κρήτης (1964-1968). Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1968-1978). Διάκονος εχειροτονήθη το 1981 και Πρεσβύτερος το 1982.
Την 27η Ιουλίου 1992 εχειροτονήθη Επίσκοπος Μπουκόμπα. Την 12η Μαϊου 1997 εξελέγη Μητροπολίτης Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας.
Β.Μητροπολίτης Μουάνζας κ.κ.Ιερώνυμος Ι
Ο Μητροπολίτης Μουάνζας (Τανζανίας) Ιερώνυμος (από την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας).
Γεννήθηκε το 1963 στο BULOPA, BUSOGA, UGANDA. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1986-1991). Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές του Κανονικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1992-1996). Χειροτονήθηκε Διάκονος το έτος 1996 και Πρεσβύτερος το έτος 1996. Διετέλεσε Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ιεράς Μητροπόλεως Καμπάλας (1996-1997) και Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Επισκοπής Μπουκόμπας (1997-1999).
Εξελέγη Επαρχιούχος Επίσκοπος Μπουκόμπας την 23η Νοεμβρίου 1999 και χειροτονήθηκε την 11η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους υπό του μακαριστού Πατριάρχου Αλεξανδρείας κυρού Πέτρου Ζ΄. Την 23η Νοεμβρίου 2007 η Ιερά Επισκοπή Μπουκόμπας ανυψώθη σε Μητρόπολη, υπό τον τίτλο Μουάνζας.
Γ.Επίσκοπος Μπουρούντι και Ρουάντας κ.κ.Ιννοκέντιος.
Ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Μπουρούντι και Ρουάντας κ.Ιννοκέντιος Η Ιερά Επισκοπή Μπουρούντι και Ρουάντας ιδρύθη διά Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου την 6η Οκτωβρίου 2009 Στην πνευματική της δικαιοδοσία περιλαμβάνει τα κράτη Μπουρούντι και Ρουάντας, ως και τις επαρχίες του Βόρειου Κίβου, στο Νότιο Κίβου, Μανιέμα και Ιτούρι του ανατολικού Κογκό.
Ευχαριστούμε τον κ.Νώντα Σκοποετέα για την προσφορά της καρδιάς του με τη δημιουργία του βίντεο για την υπόθεση της αναδοχής παιδιών για σπουδές στην Ουγκάντα.
Καρθαγένης Αλέξιος: ''Να προσέξουμε τις προσωπικές μας συμπεριφορές''
ROMFEA.GR - Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Τύνιδος λειτούργησε και κήρυξε σήμερα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρθαγένης κ. Αλέξιος, που με αφορμή και την ανάληψη των καθηκόντων του νέου κοινοτικού συμβουλίου αναφέρθηκε στο κήρυγμά του τόσο στην Ευαγγελική περικοπή, όσο και στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας.
Παραινετικώς, απευθυνόμενος στο νεο ΔΣ επέμεινε στην φράση του υπό επιλογήν μαθητού του Κυρίου ότι για χάρη Του και μόνον θα χαλάσει το δίκτυο και θα επαναλάβει την επίπονη προηγηθείσα διακδικασία του ψαρέματος.
Γεγονός που αποτελεί θυσία και θέλει δύναμη, πίστη και προσήλωση στο λόγο Εκείνου που έδιδε την εντολή.
Έτσι, έστω και αν χρειαστεί να επαναληφθούν επίπονες διαδικασίες, να καταβληθούν νέες προσπάθειες και να γίνει σκληρή δουλειά, πρέπει και οι νέοι επικεφαλής της κοινότητος να κοπιάσουν με στόχο «το συμμάζεμα» όλων όσα τα προηγούμενα έτη έμειναν ανενεργά και ατακτοποίητα, χωρίς διάθεση να έλθει κανείς τιμωρός των σφαλόντων, αλλά διορθωτής των σφαλμάτων, τόνισε ο Μητροπολίτης, βεβαιώνοντας ότι θα σταθεί στο πλευρό των δικαίων, όπως άλλωστε πάντοτε πράττει η Εκκλησία.
Ωστόσο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση σε καιρούς χαλεπούς και περίεργους θα μπορούσε να θεωρηθεί η αναφορά του Μητροπολίτη Καρθαγένης και η ανάλυση που έκανε σε κάποια σημεία του Αποστολικού αναγνώσματος, ιδιαιτέρως στο «...μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μη μωμηθή η διακονία, αλλ΄ εν παντί συνιστώντες εαυτούς, ως Θεού διάκονοι...». Συγκεκριμένως ο Μητροπολίτης μεταξύ άλλων τόνισε :
«... και προσπαθώντας, αδελφοί μου, με όσο σώφρονα νου θα μπορούσε κανείς εν προκειμένω να χρησιμοποιήσει, να εμβαθύνω στους μεστούς και γλυκείς από νοήματα λόγους του Θείου Αποστόλου και να τους φέρω εφαρμοζόμενους εδώ στην σήμερον ζώσα και ενεργή ποιμαίνουσα και ποιμαινομένη Εκκλησία του Κυρίου μας, συναντώ εμπόδια. Εμπόδια από τη ρεαλιστική και με ανοικτούς οφθαλμούς θεώρηση των πραγμάτων. Αναζητώ στην άβυσσο της ψυχής μου και στον κυκεώνα της σκληρής πραγματικότητος να δω πώς εφαρμόζουμε εμείς οι ίδιοι το « ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος & ιδού νυν ημέρα σωτηρίας», αλλά για τούτο υψώνεται ένα εμπόδιο, που αναρωτώμαι εάν δυνάμεθα, ως καλοί αθλητές, να κάνουμε το άλμα το μεγάλο ή αν σκοντάφτουμε. Διότι πρέπει για να κάνουμε αυτό το κατόρθωμα να μη δίδουμε καμμίαν σε κανέναν αφορμή, που θα προκαλεί τον ψόγον της διακονίας μας.... Μοναχοί και διάκονοι, πρεσβύτεροι και επίσκοποι, πολιοί και νεώτεροι, φέρουμε πρώτοι τον ζυγόν της ευθύνης αυτής.
Να προσέξουμε τις προσωπικές μας συμπεριφορές, από τις οποίες αυτοαναιρούμεθα ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Οι ίδιοι, όλοι μας, οφείλουμε να αναρωτηθούμε εάν «συνιστώμεν εαυτούς ως Θεού διακόνους».
Τούτο θα συνέβαινε μόνον με την προυπόθεση ότι και στην υπομονή θα αριστεύαμε και στις θλίψεις θα αντέχαμε. Και στις ανάγκες και στις στενοχώριες θα ελπίζαμε. Και στις πληγές του σώματος ή της ψυχής θα είχαμε την παυσίπονο προσευχή σαν όπλο, αλλά και στις ακαταστασίες της ζωής μας, που είναι πάμπολλες τελευταίως, θα τακτοποιούσαμε τα πάντα, όπως ο Θείος Απόστολος επιτάσσει: «...εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνευματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας...»
Αλλά τι λέγω, ο Επίσκοπος; Είμαι άραγε ανυποψίαστος του τί πράγματι συμβαίνει, ως μη ώφειλα; Όχι βεβαίως. Για ας τα παρετε ένα ένα και πείτε μου πού και σε ποιά συμπεράσματα θα οδηγηθείτε.
Πού η υπομονή; Πουθενά. Ή ελαχίστως κατ ΄εξαίρεσιν ιδιαιτέρως ευλογημένων από τον Θεόν προσώπων.
Πού η προσευχή, η ελπίδα και η Πίστη έναντι των θλίψεων και του πόνου και της στενοχωρίας; Μόνον στους Αγίους μας, που ευτυχώς που υπάρχουν, για να μας φωτίζουν το δρόμο μεσα στην τυφλότητά μας.
Πού η ανυπόκριτος αγάπη και η μακροθυμία; Ααχ, πόσο βαθύς θα έβγαινε ο στεναγμός της καρδίας μας για αυτή την φοβερή έλλειψη της αγάπης και της μακροθυμίας. Και μη νομίζετε ότι ψέγω μόνον εσάς τα λαικά μέλη της Εκκλησίας. Όχι. Αφήστε καλύτερα να μη ιδείτε και απογοητευτείτε από το πόση έλλειψη αγάπης δυστυχώς έχουμε και εμείς «οι εν Χριστώ αδελφοί» μεταξύ μας και πόσο αυτή υποκαθίσταται πολλάκις από λόγους παχυλούς, γεμάτους ειρωνεία και άλλοτε συναισθήματα που εκκλησιολογικώς απάδουν στην ποιότητα της ψυχής και του νοός και στο ήθος ενός Ορθοδόξου κληρικού. Ο Θεός ας μας κρίνει. Ο Θεός ας μας τακτοποιήσει μέσα μας και ο Θεός ας μας δώσει σώφρονα νουν και λογισμόν να διορθωνόμαστε διαρκώς, απομακρύνοντας την διακονία μας από αυτό που και ο Θείος Απόστολος σήμερα απεύχεται: «ίνα μη μωμηθή η διακονία».
Πόσο όμορφοι οι Αποστολικοί λόγοι που προσφέρουν, ως συνέχεια και απόρροια της όλης παρουσίας και διαδασκαλίας του Κυρίου ανάμεσά μας, τα αντίδοτα ιατρείας μας, τα όπλα νίκης κατά του κακού της χαλεπής εποχής μας;
-ΑΓΑΠΗ ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΟΣ, έναντι της κακίας και του φθόνου,
-ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ έναντι των νέων μοντέλων ζωής. Διότι διανύουμε την εποχή της φιγούρας, των πολυτελών ενδυμάτων (σε λαικούς και κληρικούς) ή και αμφίων (όχι κατά συνείδησιν και επίγνωσιν, όπως θα λέγαμε για τον Μ Βασίλειο ή άλλους Αγίους μας, αλλά κατ΄επίδειξιν... Είναι, βλέπετε, η εποχή του μανικετόκουμπου και της διπλής μανσέτας.... χωρίς διάθεσιν επικριτικήν, αλλά για τις περιπτώσεις μόνον ελλείψεως εσωτερικού περιεχομένου και συνδυαστικής πνευματικότητος)
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ, έναντι στην «μοναδική» και «ιδιωτική» δικαιοσύνη των αδίκων της εποχής μας...
ΑΛΗΘΕΙΑ έναντι στο ψεύδος και στις ηθελημένες ψευδαισθήσεις μας....έναντι στους κόσμους που μόνοι μας δημιουργούμε και εν συνεχεία αυτοεγκλωβιζόμεθα σε αυτούς, βαυκαλιζόμενοι και επαινούμενοι...
ΕΠΙΓΝΩΣΗ του εαυτού μας και κατάματη αντιμετώπισή του, έναντι στην άγνοια την υπαρξιακή μας,
ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑ, έναντι στο πνευματικό θάνατο της εκτροπής μας από το μονοπάτι του Θεού. Λυπούμενοι και θανατούμενοι δηλαδή διαρκώς εμείς να ζούμε χαίροντες τη χαρά του Κυρίου μας.
ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ, έναντι στην αφελότητά μας να πιστεύουμε ότι η υλική μας ανέχεια μας καταδικάζει σε δυστυχία. Το αντίθετο ως πτωχοί, πλουτίζουμε τους πάντες με τον πνευματικό μας πλούτο και ενώ φαινόμαστε να μη έχομε τίποτε στα χέρια μας, κατέχουμε τα πάντα εν Χριστώ.
Κλείνω, αδελφοί μου, με το απλό αδελφικό και φιλικό καλέσμα και την εναγώνια φωνή του Επισκόπου σας για καλή, δημιουργική πνευματική περίοδο με ενότητα και Πνεύμα Χριστού.
"Αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ, Χαίρετε εν Κυρίω! Δοξάζουμε τον Θεό και ευχαριστούμε τόσο την Αδελφότητα όσο και τους φίλους και συνεργάτες της Εξωτερικής Ιεραποστολής που παρ’ όλη την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, δεν παύσατε να μας ενισχύετε και να μας ενθαρρύνετε στο ευλογημένο αυτό έργο της Εκκλησίας μας. Μέσα στις δυσκολίες δίνουμε εξετάσεις κι εμείς, αφού δοκιμάζεται η πίστη μας. Πριν λίγο διάβαζα στις Πράξεις των Αποστόλων τα παθήματα του Αποστόλου Παύλου. Βεβαίως, δεν υπάρχει σύγκριση, παίρνουμε όμως πολλά παραδείγματα από τον Πρώτο μετά τον Ένα, ότι ο δρόμος της Σωτηρίας και Ιεραποστολής δεν είναι ανθόσπαρτος. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας, αφού μειώσαμε το φιλανθρωπικό έργο και αρκετά έξοδα που μπορούσαμε. Ο κόσμος και οι ιερείς διαμαρτύρονται αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Για το σκοπό αυτό, σύμφωνα με οδηγίες του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου κ. Θεοδώρου, που προέβλεψε από χρόνια την επερχόμενη κρίση, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μικρές εργασίες για έσοδα της Ιεραποστολής. Είμαστε στην αρχή, αλλά συν Θεώ ελπίζουμε να αποδώσουν καρπούς. Χάρη στην ευαισθησία της ομογενούς δωρήτριας της Αδελφότητάς σας από τον Καναδά, ο Ιερός Ναός των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ στο Diego σύντομα θα γίνει πραγματικότητα. Οι Χριστιανοί της πόλεως θα αποκτήσουν μετά από αρκετά χρόνια δικό τους Ναό, για να τελούν τις ιερές ακολουθίες και ιδιαιτέρως τη Θεία Λειτουργία. Επίσης, χάρη στη δική σας φροντίδα, ξεκινήσαμε τη γεώτρηση που χρηματοδοτεί φίλος δωρητής από την Αθήνα.
Ο αγώνας συνεχίζεται
Ο αγώνας συνεχίζεται έστω και μειωμένος όσον αφορά τις δραστηριότητες. Αυτό που μας ανησυχεί ιδιαιτέρως είναι οι εργασίες του ορφανοτροφείου που σχεδόν σταμάτησαν. Σας παρακαλώ πολύ, εάν υπάρχουν δωρητές για το συγκεκριμένο έργο, θα ήταν ευλογία να το συνεχίσουμε σιγά-σιγά. Οι εργασίες που έχουν γίνει καλύπτουν το 70%. Ελπίζουμε να βρεθούν δωρητές για να το ολοκληρώσουμε. Τα μαθήματα του σεμιναρίου τελείωσαν με πέντε απόφοιτους σπουδαστές, εκ των οποίων μερικοί επιθυμούν να ιερωθούν. Τα σχολεία μας, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, τελείωσαν γι’ αυτή τη σχολική χρονιά με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Μάλιστα το Λύκειο που χρηματοδότησε η Αδελφότητά σας στο Tulear συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων. Έχει 450 μαθητές με πολλές επιτυχίες στα ανώτερα ιδρύματα. Φέτος πρόκειται να συμπληρώσουμε και άλλες αίθουσες, διότι έχουμε μεγάλη προσέλευση μαθητών. Οι κλινικές συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και να απαλύνουν τον πόνο των πτωχών ανθρώπων. Δύο Ναοί που είχαμε αρχίσει από πέρυσι βρίσκονται στο τέλος τους. Παράλληλα, επισκευάζουμε 4 Ναούς, που είχαν πάθει σοβαρές ζημιές από τις καιρικές συνθήκες και ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθούν. Τέλος, υπάρχει ανάγκη για μια δεξαμενή νερού σε κάποιο χωριό της Tulear. Οι άνθρωποι υποφέρουν και ως συνήθως μεταφέρουν το νερό με μπιτόνια από διπλανό χωριό. Η χωρητικότητα θα είναι 25-30 μ3 και το κόστος περίπου 9.000 €.
Ιεραποστολικές επισκέψεις
Τελευταία μας επισκέφθηκαν δύο εξαίρετοι κληρικοί εξ Ελλάδος. Ο ένας ήταν ο π. Γρηγόριος Παπαθωμάς, καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ο άλλος ο π. Γεώργιος Φραγκιαδάκης, θεολόγος, φιλόλογος και νομικός. Στα διαστήματα αυτά οργάνωσαν σεμινάριο στους κληρικούς και κατηχητές της Μητροπόλεώς μας, μίλησαν στους πιστούς και βοήθησαν πολύ κόσμο με τις συμβουλές τους. Ο π. Γρηγόριος επισκέφθηκε τη νήσο Reunion και έκανε διάλεξη με θέμα «ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η νοερά προσευχή». Τα ¾ του ακροατηρίου ήταν Γάλλοι Καθολικοί. Η Ορθοδοξία συνεχώς κατακτά έδαφος και γίνεται όλο και πιο γνωστή στο σημερινό κόσμο. Ας προσευχηθούμε ο Θεός να παρουσιάσει εργάτες στον αμπελώνα για περισσότερη καρποφορία. Διότι πράγματι οι εργάτες είναι ολίγοι. Με αγάπη Χριστού" † ο Μαδαγασκάρης Ιγνάτιος
Ξεκινάει το ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014, ώρα 18.00 το Ιεραποστολικό Σεμινάριο που διοργανώνει το Γραφείο Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το Σεμινάριο αφορά όσους ενδιαφέρονται ( ιερείς, μοναχούς, λαϊκούς ) να βοηθήσουν την Ορθόδοξη Εξωτερική Ιεραποστολή και διεξάγεται κάθε 15νθήμερο ( πληροφορίες στα τηλέφωνα που ακολουθούν ) .
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
Γραφείο Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Το Σεμινάριο ξεκινά το Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014 , ώρα 18.00 , στο ισόγειο του κτιρίου της Αποστολικής Διακονίας, Ιασίου 1, Αθήνα.
Πλημμύρισε την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου, ο Καθεδρικός ναός της Ιεράς Μητρόπολης Μέμφιδος, στο κοσμοπολίτικο προάστιο της Ηλιούπολης του Καΐρου, όπου ο οικείος Μητροπολίτης και Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου κ. Νικόδημος εγκαινίασε τη νέα περίοδο μαθημάτων των κατηχητικών σχολείων. Τον ποιμενάρχη της Μητροπόλεως Μέμφιδος υποδέχτηκε ο Πρωτοσύγγελος της Μητρόπολης, αρχιμανδρίτης π. Μιχαήλ Ζάκι, μαζί με τα δεκάδες παιδιά, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα των κατηχητικών σχολείων. Μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος ενημέρωσε τα παιδιά και για την έναρξη της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, σε συνεργασία με το Ωδείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, της οποίας τα μαθήματα θα ξεκινήσουν στις 13 Οκτωβρίου στο Κάιρο, και ο οποίος νέος θεσμός απολαμβάνει την πνευματική αλλά και οικονομική στήριξη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, που θα ενισχύσει τη νέα πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου.
Η Ενοριακή Νεανική Εστία του Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών συνεχίζει να βοηθά την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη Μαδαγασκάρη. Συγκεντρώνει χρήματα και συμβάλλει για την ημερήσια διατροφή 900 πτωχών παιδιών. Βοήθησε και εσύ, καταθέτοντας στο λογαριασμό GR70 0172 0470 0050 4705 8989 406 της Τράπεζας Πειραιώς
Οι στόχοι που ολοκληρώθηκαν
Οι μάχες για μόρφωση στην ταπεινή Μαδαγασκάρη έχουν πολλά εμπόδια να ξεπεράσουν. Συχνά σχολείο για ένα παιδί σημαίνει καθημερινή σκληρή πορεία ωρών για να φτάσει στην τάξη. Σημαίνει οικονομική θυσία για τον πατέρα και τη μητέρα, μεγαλύτερη από το μεροκάματο των 20 σεντς για να πληρώσουν τη στοιχειώδη παιδεία. Σημαίνει πρόσθετο οικονομικό βάρος για να αποκτήσει το παιδί ένα πανάκριβο τετράδιο και μολύβι. Και τροφή, αρκετή τροφή να διασφαλίσει (τουλάχιστον τις περισσότερες φορές) ότι δεν θα λιποθυμήσει το παιδί τους μέσα στο μάθημα από την εξάντληση της φοβερής πείνας.
Οι στόχοι μας
ΣΤΟΧΟΣ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
ΚΟΣΤΟΣ
ΠΡΟΟΔΟΣ
1ος & 2ος στόχος, περιοχή Nomomtsuana
1ος στόχος Δύο σχολικές αίθουσες & ένα γραφείο διδασκάλων.
24.000,00 €
ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ
2ος στόχοςΕξοπλισμός (θρανία, έπιπλα)
3.000,00 €
3ος στόχος, περιοχή Antananarivo
Κάλυψη καθημερινού συσσιτίου 1,000 παιδιών για το έτος 2010
18.000,00 €
ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ
4ος στόχος, περιοχή Soavinarivo
Σχολικό συγκρότημα μέσα στο υπό ανέγερση όραμα της "Βασιλειάδας", της μεγαλύτερης φιλανθρωπικής μονάδας. 5 θέσιο Δημοτικό Σχολείο με: 5 αίθουσες, 1 γραφείο, 3 τουαλέτες Σύνολο 365 τ.μ.
54.000,00 €
ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ
Στόχοι σε μόνιμη βάση
Αναδοχές Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί μέχρι το τέλος του 2010 με τη βοήθεια του Θεού 55 αναδοχές παιδιών
Συγκεντρώθηκαν: 5.500,00 €
Σοφία, Απόστολος, Δήμητρα, Ιωάννης.... Είναι νέοι που βαπτίσθηκαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι το Μεγάλο Σάββατο του 2010, στη μακρινή Μαδαγασκάρη.
Αποστολές ειδών στα containers συλλογής βοήθειας (Αγ. Ευθύμιος, Κερατσίνι): Έχουν ήδη πραματοποιηθεί μέχρι και τον Ιούνιο 2014 67 αποστολές υλικών
Έγιναν 67 αποστολές
Η βοήθειά μας φτάνει στον τελικό της παραλήπτη χωρίς μεσάζοντες. Αυτό όμως απαιτεί χρόνο και υπομονή να ξεπερνώνται οι δυσκολίες.
Τρόφιμα μακράς λήξης, άρτια παιχνίδια και σχολικά είδη, ρούχα καθαρά και διπλωμένα.
Αρχοντική βοήθεια, με σεβασμό στην αξιοπρέπεια του άλλου, και όχι επειδή απλά ξεφορτωνόμαστε ό,τι δε θέλουμε. Ας αναλογιζόμαστε ότι το κόστος για να αποσταλεί κάθε αντικείμενο που επιλέγουμε μπορεί και να ξεπερνά την αξία του ίδιου του αντικειμένου. Να δίνουμε με πνεύμα γνήσιας αγάπης.
Χτίσιμο Σχολείων
Οι μάχες για μόρφωση στην ταπεινή Μαδαγασκάρη έχουν πολλά εμπόδια να ξεπεράσουν. Συχνά σχολείο για ένα παιδί σημαίνει καθημερινή σκληρή πορεία ωρών για να φτάσει στην τάξη. Σημαίνει οικονομική θυσία για τον πατέρα και τη μητέρα, μεγαλύτερη από το μεροκάματο των 20 σεντς για να πληρώσουν τη στοιχειώδη παιδεία. Σημαίνει πρόσθετο οικονομικό βάρος για να αποκτήσει το παιδί ένα πανάκριβο τετράδιο και μολύβι. Και τροφή, αρκετή τροφή να διασφαλίσει (τουλάχιστον τις περισσότερες φορές) ότι δεν θα λιποθυμήσει το παιδί τους μέσα στο μάθημα από την εξάντληση της φοβερής πείνας.
Η συνδρομή μας στην επισκοπή Μαδαγασκάρης γίνεται χτίσιμο σχολείων, ιδιαίτερα στα απομακρυσμένα χωριά. Γίνεται μίσθωση δασκάλων να προσφέρουν μάθημα δωρεάν. Γίνεται αποστολή μολυβιών και τετραδίων, σταλμένων με πολλή αγάπη από την Ελλάδα. Γίνεται συνδρομή για το καθημερινό μοίρασμα από λίγα μπισκότα και γάλα στα παιδιά, πριν το μάθημα, να μη λιποθυμάνε μέσα στην αίθουσα. Με ευγένεια και αξιοπρέπεια, τα παιδιά των φτωχών μαθαίνουν να γράφουν, να διαβάζουν, να μετράνε. Οπλίζονται με το θάρρος και την ελπίδα της κοινωνίας με τον Ελεήμονα, Αναστάντα Χριστό. Είμαστε χαρούμενοι που η ταπεινή μας προσπάθεια στέκεται σκεύος του Θεού, ώστε μέσα σε λίγους μήνες από την έναρξη της προσπάθειάς μας ήδη να απαριθμούμε θετικά αποτελέσματα, δύο σχολικές αίθουσες σε μία απομακρυσμένη περιοχή της Μαδαγασκάρης. Χτισμένες και εξοπλισμένες. Οι δύο φωτογραφίες του νεόδμητου σχολείου μαρτυρούν τη ζωντανή ευλογία του έργου που γίνεται.
Βαπτίσεις
Μεγάλη προσπάθεια γίνεται επίσης από την αρχιεπισκοπή Μαδαγασκάρης για την κατήχηση και επιμόρφωση ορθοδόξων ιερέων που προέρχονται από ντόπιες κοινότητες καθώς και βαπτίσεις νέων μελών της Εκκλησίας μας. Άνθρωποι που έρχονται από πολύ μακρινά χωριά, ύστερα από ώρες πεζοπορίας και παρακαλούν να έρθει κάποιος Ορθόδοξος Ιερέας και νατους κατηχήσει. Ο Επίσκοπος Μαδαγασκάρης κ. Ιγνάτιος σχολιάζει: «Μου κάνει εντύπωση που έρχονται και μας παρακαλούν χωρίς να υπολογίζουν ούτε κόπο ούτε χρόνο. Οι άνθρωποι αυτοί εκδηλώνουν με αυτό τον τρόπο τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα, την Αναζήτηση του Αληθινού Θεού και κατ΄επέκταση τη σωτηρία της ψυχής τους. Είναι κάτι που δεν συναντάς εύκολά στους Ευρωπαίους». Σχολιάζει ένας Ιεραπόστολος: «Η κατήχησή τους διαρκεί αρκετό καιρό. Όταν καταλάβουμε ότι είναι έτοιμοι, προχωρούμε στο βάπτισμα. Η χαρά τους είναι μεγάλη καθώς περιμένουν τη σειρά τους να βαπτιστούν. Η χαρά αυτή εκδηλώνεται στα πρόσωπά τους γιατί έγιναν παιδιά και πολίτες της Βασιλείας του Θεού».
Είναι χαρακτηριστική επίσης, η ατμόσφαιρα κατά την οποία τελούνται τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Η κατάνυξη και η ενεργή συμμετοχή των ανθρώπων στην ψαλμωδία θυμίζουν τους πρώτους χριστιανούς. Βιώνουν τα μυστήρια της Εκκλησίας και έχουν βαθιά συναίσθηση ότι η ζωή τους έχει αλλάξει. Οι ιεραπόστολοι μας λένε χαρακτηριστικά: «Προσέρχονται στο ναό πολλές φορές νηστικοί, βρώμικοι, αλλά τα πρόσωπά τους λάμπουν. Το χαμόγελό τους είναι γλυκό και η καρδιά τους φλέγεται από πίστη και αγάπη εν Χριστώ».
Αυτό το χαμόγελο θα θέλαμε να ανθίσει σε περισσότερα πρόσωπα στη Μαδαγασκάρη γι αυτό και αποφασίσαμε να βοηθήσουμε την βάπτιση νέων κατηχουμένων αδερφών μας στη μακρινή Μαδαγασκάρη ενεργοποιώντας το πρόγραμμα αναδόχων. Η χαρά η δική τους ας γίνει και δική μας.
"Την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου στις 10.15.π.μ. στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας ,θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της 3ης αποστολής στην Ουγκάντα με τίτλο : " Ο Χριστός σταμάτησε στο Λουγκουζί'. Στην εκδήλωση αυτή οι εθελοντές της 3ης αποστολής θα καταθέσουν τις προσωπικές τους εμπειρίες και μαρτυρίες ενώ θα παρουσιαστεί φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό από την αποστολή. Στο τέλος της εκδηλώσεως θα πραγματοποιηθεί φιλανθρωπικό αφρικάνικο παζάρι με είδη που δημιουργούν οι ορθόδοξοι αδελφοί μας στην Ουγκάντα με σκοπό να ενισχυθεί η ιεραποστολή μας. Ακόμα θα διατίθενται δωρεάν κουμπαράδες της Ιεραποστολής μας για όποιον θα ήθελε όλη τη διάρκεια του χρόνου να καταθέτει τον οβολό του για την ιεραποστολή. Η συλλογή των κουμπαράδων θα γίνει τον Ιούνιο του 2015 πριν δηλαδή την 4η αποστολή μας στην Ουγκάντα. Σας περιμένουμε με χαρά!"
For 7 years, in Kinshasa, D.R. Congo, the Orthodox University of the Diocese of Central Africa has been operating. There have been more than 50 graduates, most of whom have since helped in the missionary programs of our Orthodox Church. The foundation of the Orthodox University was grandiose for sure, because such a project naturally entails ongoing operating expenses. For this reason, the Metropolitan of Central Africa appeals to your love:
This year’s graduates offering themselves to theMission
The existence and operation of our Theological School is a great blessing of Almighty God here in the heart of Africa, because it provides us with new priests, professors, teachers, catechists, laborers of the Gospel. Therefore, its contribution is invaluable. Moreover, faculty and students together contribute immensely to the missionary work of our Metropolis as well. Indeed this year we had 15 young men graduating from our School full of fervent zeal and ready to take action. Our joy is great. We have new shoots that will bear spiritual fruit. New laborers of the Gospel.So far, five of them have already been ordained and the rest have been assigned catechetical work. Some of them, after arranging some matters, will enter Priesthood. However, the operational costs of the School are unbearably high for the Mission, which fills me with anxiety. They come to 9.ooo € monthly. How will it be possible for us to open this year?
I plead with St. Athanasius the Athonite, the patron saint and protector of our University, to illuminate our brothers in order to help so that our School will continue preparing laborers of the Gospel to minister to our brothers here and propagate Orthodoxy.
There are plenty of needs in our Metropolis. Most of our parishes lack priests. Our faithful gather together by themselves in the grass-thatched huts-churches without a pastor morning and evening in order to chant the Matins and Vesper services or the canon of supplication to our Most Holy Lady. The number of priests is so limited that they cannot possibly serve the needs of all parishes. As a result, a large number of faithful are deprived of attending the Divine Liturgy and partaking of the Holy Communion. It is our Theological School that instructs and provides us with priests, catechists, chanters, teachers for our schools. Therefore, what it actually does every year is to provide our Church with laborers of the Gospel. This is why we should make sure that it continues to operate and give us new laborers.
You can easily understand the difficulties I face every month to meet the monthly expenses for the Theological School. Many times, I have thought of suspending operations until we could find a sponsor. But always I have refused, thinking that, if we close the University, then Catholics, Protestants and other denominations and religions will rejoice and will accuse us that the Orthodox Church was unable to operate the only Theological School it has in Francophone Africa. Moreover, we will suspend the operation of a school that gives us preachers of the Gospel to work in the Mission.
Many people are thinking of making a donation for the construction of a Sacred Church, a school, a health center. Their wishes are all pleasing to God; nevertheless, I believe we have to understand that the buildings as such are good, but if we lack priests and catechists or theologically educated teachers, how can we possibly have believers? Without them the buildings will be desolate, and they could not possibly fulfill their mission.
This is why I am making an appeal to all of you for your assistance in order to continue operating our School of Theology. Each one can conduce to that in their own way, by praying or by giving your contribution, no matter how small it might be, so that the operational needs of the School will be met and our parishes will finally get priests.
Divine Liturgy in Univesity church
The operating expenses of the University are high and surmount 100,000 € per year. They are, however, an investment that is already paying off and can ensure the future of Orthodoxy in Cental Africa and the whole African continent. Let’s be supporters of this work.
We don’t need to do a lot, but only do what we can. See what you can do with little money for the Orthodox students of Kinshasa:
With 10 euros, you provide stationery for a day
With 16 euros, you pay for the daily operation of distance learning systems
With 18 euros, you donate the daily water
With 33 euros, you secure their medical care for whatever need that may arise during the day
With 67 euros, you give the oil needed for the generators to operate
With 85 euros, you help the weekly missionary trips of the students
With 95 euros, you pay daily wages for all staff
Becasuse with God’s grace and your own help, the few laborers of the mission can become more.
Πώς άραγε μπορεί να ερμηνευθεί στην πράξη ο αλτρουϊσμός στις μέρες μας; Πώς η προσφορά στο συνάνθρωπο μπορεί να γίνει μια εμπειρία ζωής, όχι τόσο γι’ αυτόν που τη δέχεται αλλά γι’ αυτόν που την δίνει; Η εμπειρία δύο νεαρών γυναικών, μιας Κρητικιάς και μιας Αθηναίας, που αυτοπροσφέρονται εθελοντικά, για τα παιδιά της Αφρικής, εκπλήσσει ευχάριστα.
Αθήνα και Κρήτη συνδέονται με το νησί της Μαδαγασκάρης, την Ουγκάντα, τη Ρουάντα και γιατί όχι στο μέλλον και με άλλες χώρες της μαύρης ηπείρου, σε μια δυνατή εμπειρία που αναμφισβήτητα σε κάνει άλλον άνθρωπο.
Πρωταγωνίστριες της ιστορίας μας, η κ. Ειρήνη Παπαχατζή, εκπαιδευτικός από την Αθήνα, που έκανε τις σπουδές της στο Ρέθυμνο και εργάστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στην Κρήτη και η κ. Ιωάννα Μηλαθιανάκη, μηχανικός από το Ηράκλειο. Μοιράζονται μαζί με πολλούς άλλους στην Κρήτη και την Αθήνα το ίδιο πάθος για την ανιδιοτελή προσφορά και την αγάπη για μια ανθρωπιστικού χαρακτήρα περιπέτεια, που εκτοξεύει την αδρεναλίνη στα ύψη αλλά κυρίως προσφέρει.
Στα παιδιά της Αφρικής που στερούνται πράγματα που ο δικός μας πολιτισμός τα θεωρεί κάτι περισσότερο από αυτονόητα. Η εκπαιδευτικός Ειρήνη Παπαχατζή σε μια από τις αποστολές της στην ΑφρικήΟδηγός μας στο inotos.gr, γι’ αυτή τη συναρπαστική εμπειρία η Ιωάννα Μηλαθιανάκη που έζησε τον περασμένο Ιούλιο και για ένα περίπου μήνα σε ένα ορεινό απομακρυσμένο χωριό της Μαδαγασκάρης, το Σουαβαναρίβου, σε μια κατασκήνωση για παιδιά της ευρύτερης περιοχής, προσφέροντας τους εθελοντικά, φαγητό, φάρμακα και ιατρική περίθαλψη αλλά κυρίως χρηστικές γνώσεις και πολλές ώρες ξεγνοιασιάς, παιχνιδιού και συναναστροφής.
Η Ιωάννα Μηλαθιανάκη είναι εθελόντρια, μέλος της ομάδας «Συμβολή στην εκπαίδευση των παιδιών της Αφρικής», που ίδρυσε η Ειρήνη Παπαχατζή διοργανώνοντας την πρώτη αποστολή στη Μαδαγασκάρη το καλοκαίρι του 2010.
Στόχος της ομάδας «Συμβολή» που έχει έδρα την Αθήνα αλλά και έναν δραστήριο πυρήνα στο Ηράκλειο, είναι να συμβάλλει με οποιοδήποτε τρόπο μπορεί ώστε τα άπορα παιδιά και οι νέοι της Αφρικής να αποκτήσουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Άλλωστε τα παιδιά της «Συμβολής» πιστεύουν ότι η μόρφωση και η εκπαίδευση είναι το μόνο μέσο που μπορεί να βγάλει τους ανθρώπους και τους λαούς από την ανέχεια, την πείνα και τη μιζέρια. Περισσότερο από το 60% των παιδιών στην Αφρική είναι αναλφάβητα.
Κι αυτό γιατί οι περισσότερες οικογένειες, ούσες πολύτεκνες, δεν έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία, καθώς σε πολλές αφρικανικές χώρες, όπως και στο νησί της Μαδαγασκάρης, ακόμη και η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι δωρεάν.
Για το λόγο αυτό το όραμα της εκπαιδευτικού Ειρήνης Παπαχατζή που πήρε «σάρκα και οστά» με τη γέννηση της ομάδας «Συμβολή», δίνει προτεραιότητα στην εκπαίδευση αυτών των παιδιών, με τη συνδρομή και τη φυσική παρουσία των εθελοντών, που επιλέγουν να ζήσουν τους καλοκαιρινούς μήνες δίπλα στα υπέροχα αυτά πλάσματα.
Όπως λέει συχνά η δημιουργός της ομάδας, η φιλοσοφία της «Συμβολής» έγκειται στην υλοποίηση του παλιού γνωμικού «αντί να δίνεις σε κάποιον ψάρια, μάθε τον καλύτερα πώς να ψαρεύει». Η γέννηση της «Συμβολής»
Όπως εξηγεί η Ιωάννα Μηλαθιανάκη στο inotos.grη ομάδα δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της εκπαιδευτικού Ειρήνης Παπαχατζή, όνειρο της οποίας ήταν να ταξιδέψει στην Αφρική.
Η πρώτη της αποστολή ήταν στη Μαδαγασκάρη ως εθελόντρια της τοπικής Ορθόδοξης ιεραποστολικής εκκλησίας, που εξακολουθεί να συνδράμει και τη «Συμβολή» από τη στιγμή που ιδρύθηκε. Οι συγκλονιστικές εμπειρίες που έζησε δίπλα στους Μαδαγασκαριανούς την ώθησαν να προχωρήσει στη σύσταση της ομάδας.
Έτσι, από το 2010, κάθε καλοκαίρι, οι εθελοντές της «Συμβολής», εκπαιδευτικοί και φοιτητές στη συντριπτική τους πλειονότητα, ταξιδεύουν στη Μαδαγασκάρη αρχικά, αργότερα στην Ουγκάντα και κατόπιν στη Ρουάντα.
Συγκεντρώνουν χρήματα από δωρεές στην Αθήνα και την Κρήτη και διοργανώνουν κατασκηνώσεις για παιδιά ηλικίας 8 – 14 ετών, σε μια συμβίωση πλούσια σε εμπειρίες, προσφέροντας στα παιδιά της Αφρικής γνώσεις, συμμετοχή σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, αλλά κυρίως φαγητό, καθαρό νερό, φάρμακα, ορθόδοξη κατήχηση και πολύ αγάπη.
Αγάπη και σεβασμό που επιστρέφει στο πολλαπλάσιο από τους μικρούς φίλους τους και τα μέλη της κοινότητας όπου γίνεται κάθε φορά η κατασκήνωση για τους οποίους κάθε τέτοια διοργάνωση είναι ένα γεγονός τεράστιας σημασίας. Ο απολογισμός
Στην πράξη το έργο της «Συμβολής» προσφέρει:
- Περισσότερες από 1.500 υποτροφίες για να φοιτήσουν τα παιδιά στα σχολεία
- Συμμετοχή στις κατασκηνώσεις σε Μαδαγασκάρη και Ουγκάντα για περίπου 250 παιδιά κάθε καλοκαίρι
- Στήριξη σε αφρικανούς φοιτητές που σπουδάζουν είτε στον τόπο τους είτε στη χώρα μας
- Προσφορά στα τοπικά σχολεία γραφικής ύλης που συγκεντρώνεται από τους εθελοντές σε Αθήνα και Κρήτη, αλλά και από ελληνικά σχολεία που συμμετέχουν στις δράσεις της «Συμβολής» Η «Συμβολή» στο Ηράκλειο
Σύμφωνα με την Ιωάννα Μηλαθιανάκη, η ομάδα της «Συμβολής» στο Ηράκλειο δημιουργήθηκε φέτος το χειμώνα. Οι συγκυρίες έφεραν σε επαφή τις δύο νεαρές γυναίκες και ο κοινός ενθουσιασμός τους κατέληξε στη συμμετοχή της Ηρακλειώτισσας μηχανικού στην κατασκήνωση που έγινε στο Σουαβαναρίβου, από τα μέσα Ιουλίου έως και τα μέσα Αυγούστου και στην οποία φιλοξενήθηκαν σε δύο γκρουπ περίπου 180 παιδιά από διάφορα χωριά της ευρύτερης περιοχής.
Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις δύο γυναίκες ήταν ένα ζευγάρι Κρητικών, που υπήρξαν και η αφορμή για να γνωριστούν. Ο μηχανολόγος – μηχανικός Βασίλης Γεωργούσης και η σύζυγός του Ευαγγελία Σκρέτη, είχαν μεταβεί εθελοντικά για έξι μήνες στη Μαδαγασκάρη όπου γνωρίστηκαν με την Ειρήνη Παπαχατζή.
Έτσι, η δημιουργία τμήματος της «Συμβολής» στο Ηράκλειο ήταν απλά θέμα χρόνου. Το σχολείο όπου φιλοξενήθηκε η φετινή κατασκήνωσηΠείνα, βρώμικο νερό και ανύπαρκτοι δρόμοι
Μπορεί η Μαδαγασκάρη να θεωρείται ένας ελκυστικός, εξωτικός τουριστικός προορισμός. Και πράγματι τα παράλιά της γνωρίζουν ανάπτυξη. Πλην όμως, η πραγματική εικόνα του νησιού και οι συνθήκες των κατοίκων της ενδοχώρας είναι εντελώς διαφορετική.
Η Ιωάννα Μηλαθιανάκη με παραστατικό τρόπο εξηγεί στο inotos.gr ότι στο εσωτερικό του νησιού κυριαρχούν η φτώχεια, η πείνα, η παντελής έλλειψη υποδομών. Δεν υπάρχει καν οδικό δίκτυο για να μετακινηθεί κανείς και οι ντόπιοι μετακινούνται από το ένα χωριό στο άλλο, με τα πόδια, ξυπόλυτοι.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η αποστολή της «Συμβολής» με τους εθελοντές και το υλικό της για να μετακινηθεί από την πρωτεύουσα Ανταναναρίβο στο Σουαβαναρίβου, όπου και έγινε η κατασκήνωση, χρειάστηκε 6 ώρες για να καλύψει απόσταση 20 χιλιομέτρων.
«Η Μαδαγασκάρη» μας λέει η Ιωάννα Μηλαθιανάκη «είναι ένα πανέμορφο νησί. Με συγκλονιστικές εικόνες και χρώματα. Όμως η ζωή στα βουνά, στην ενδοχώρα του νησιού δεν έχει καμία σχέση με την εξωτική εικόνα του τουριστικού προορισμού. Κυρίως όμως οι άνθρωποι είναι καταπληκτικοί.
Είναι πάμφτωχοι και εξαθλιωμένοι, οι περισσότεροι ζουν από τις φυτείες ρυζιού, όπου εργάζονται ακόμη και τα μικρά παιδιά. Ωστόσο τους χαρακτηρίζει μια έμφυτη αξιοπρέπεια και μια εκπληκτικοί ευγένεια.
Παρόλο που υπάρχει πείνα και φτώχεια, θα τους δεις πάντα χαμογελαστούς. Δεν μαλώνουν μεταξύ τους. Είναι φτωχοί αλλά δεν είναι μίζεροι». Οι Μαδαγασκαριανοί ασχολούνται κυρίως με τις φυτείες ρυζιού, ωστόσο παράγουν και τα δικά τους τούβλα γεγονός που τους επιτρέπει να χτίζουν ασφαλέστερα σπίτιαΗ ζωή στην ενδοχώρα της Μαδαγασκάρης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πρωτόγονη. Όπως επισημαίνει η κ. Μηλαθιανάκη, δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε καν τρεχούμενο πόσιμο νερό από δίκτυο ύδρευσης.
Στο Σουαβαναρίβου για παράδειγμα, τα σπίτια του μικρού οικισμού διαθέτουν πηγάδια για το νερό. Όσοι όμως δεν έχουν θα πρέπει να διανύσουν με τα πόδια και ξυπόλυτοι μεγάλες αποστάσεις για να φέρουν το νερό στα σπίτια τους. Κατασκήνωση στα σχολεία
Η κατασκήνωση της «Συμβολής», τους εθελοντές της οποίας διευκολύνει κάθε φορά η Ορθόδοξη Ιεραποστολική Εκκλησία της Μαδαγασκάρης, είναι το σημαντικότερο γεγονός για τις μικρές κοινότητες του νησιού. Οι γονείς γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους για 15 ημέρες θα έχουν τρία γεύματα την ημέρα, καθαρό νερό, φάρμακα και ιατρικές εξετάσεις, θα αποκτήσουν γνώσεις και θα ζήσουν ευτυχισμένα κάποιες στιγμές ξεγνοιασιάς.
Εξάλλου η εθελοντική αποστολή, όπως διευκρινίζει η κ. Μηλαθιανάκη, προσλαμβάνει προσωρινά ντόπιους που βοηθούν τη διοργάνωση, όπως για παράδειγμα μαγείρισσες και καθαρίστριες. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπισε η αποστολή ήταν οι καιρικές συνθήκες. Παρά το γεγονός ότι η κατασκήνωση ξεκίνησε στα μέσα Ιουλίου το κρύο ήταν τσουχτερό και οι βροχές σχεδόν καθημερινέςΗ κατασκήνωση λαμβάνει χώρα στο χώρο του σχολείου κάθε περιοχής, που οι τοπικές αρχές, οι αρχηγοί δηλαδή των χωριών, τα διαθέτουν με ικανοποίηση. Παιδιά και εθελοντές ζουν στην ουσία στο σχολικό περιβάλλον. Κοιμούνται σε στρώματα που έχουν στρωθεί στις αίθουσες και χρησιμοποιούν τις αυλές για τις εξωτερικές τους δραστηριότητες.
Σύμφωνα με τις διηγήσεις της κ. Μηλαθιανάκη, τα παιδιά παίρνουν τρία γεύματα την ημέρα, που βασίζονται στις τοπικές διατροφικές συνήθειες.
Εξάλλου, τα τρόφιμα που μπορούν να καταναλωθούν είναι πολύ περιορισμένα όταν ακόμη και τα φρούτα είναι μάλλον δυσεύρετα. Βασικό είδος διατροφής είναι το ρύζι που αποτελεί το καθημερινό πιάτο σε όλα τα γεύματα και συνοδεύεται με πατάτες, λάχανο, καρότα, φασόλια, ακόμη και με … μακαρόνια, καθώς και αυγά.
Το κρέας περιλαμβάνεται μια φορά την εβδομάδα, το οποίο ως επί το πλείστον είναι μοσχάρι, αφού ακόμη και το κοτόπουλο είναι ακριβό και δυσεύρετο.
Όταν δεν υπάρχει πόσιμο νερό, τα μέλη της αποστολής φροντίζουν να εξασφαλιστεί σε καθημερινή βάση, προσλαμβάνοντας ντόπιους που αναλαμβάνουν την ευθύνη αυτή ακόμη κι αν χρειαστεί να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές για να το φέρουν στο σχολείο.
Το πρόγραμμα των παιδιών περιλαμβάνει αθλοπαιδιές, δραστηριότητες εκπαιδευτικής φύσεως αλλά και ψυχαγωγίας όπως ζωγραφική ή παιχνίδι με πλαστελίνες και φυσικά ομαδικά παιχνίδια, πολύ χορό και τραγούδι.
«Ιδιαίτερης σημασίας για μας» λέει η κ. Μηλαθιανάκη «είναι τα μαθήματα υγιεινής που τους κάνουμε. Κάθε παιδί μόλις φτάσει στην κατασκήνωση, λαμβάνει ένα σακουλάκι που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει μια οδοντόβουρτσα και ένα σαπούνι.
Υπάρχουν παιδιά που βλέπουν για πρώτη φορά στη ζωή τους οδοντόβουρτσα και στην πρώτη τους επαφή μ’ αυτήν επιχειρούν να βουρτσίσουν τα μαλλιά τους. Φανταστείτε ότι δεν γνωρίζουν, όχι τη χρήση, ούτε καν την ύπαρξη του χαρτιού υγείας για παράδειγμα.
Τους μαθαίνουμε πώς να πλένουν σχολαστικά το πρόσωπο, τα δόντια και κυρίως τα χέρια τους, αφού τα περισσότερα χρησιμοποιούν τα δάχτυλά τους για να φάνε. Τους μαθαίνουμε πώς να πλένουν τα πόδια τους, τουλάχιστον πριν πέσουν για ύπνο κάθε βράδυ.
Και φυσικά φροντίζουμε για τα φάρμακά τους αλλά και για τις ιατρικές τους εξετάσεις. Γιατρός, με την άδεια του αρχηγού γειτονικού χωριού, ήρθε στην κατασκήνωση και εξέτασε όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως δίνοντας συμβουλές και φαρμακευτική αγωγή σε όσες περιπτώσεις χρειαζόταν».
Όσο για την επικοινωνία, οι Μαδαγασκαριανοί που έχουν πάει σχολείο γνωρίζουν γαλλικά, καθώς το νησί υπήρξε γαλλική αποικία.
Οι εθελοντές ωστόσο φροντίζουν να μαθαίνουν βασικές λέξεις από την τοπική γλώσσα τη Μαλαγκάσι, ενώ επιστρατεύεται και η γλώσσα του σώματος. Στις δραστηριότητες της κατασκήνωσης συνδράμουν με την παρουσία νεαρά άτομα από τις γειτονικές περιοχές που απασχολούνται ως ομαδάρχες.
Το ταξίδι της κ. Μηλαθιανάκη από το Ηράκλειο στη Μαδαγασκάρη διήρκεσε τέσσερις ημέρες. Πρώτος σταθμός ήταν το Παρίσι και στη συνέχεια έφθασε στον τελικό προορισμό της μέσω Ναϊρόμπι.
Πριν αναχωρήσει είχε κατάλληλα εμβολιαστεί από το Υγειονομικό στο Ηράκλειο ενώ καθόλη τη διάρκεια της παραμονής της λάμβανε προληπτική αγωγή για τη μαλάρια. «Δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα» μας λέει χαρακτηριστικά. «Η Μαδαγασκάρη είναι σε γενικές γραμμές μια ασφαλής περιοχή και δεν υπάρχουν δυσκολίες για την έκδοση βίζας. Αυτό που βρήκα δεν με σόκαρε. Αντιθέτως ήταν για μένα εμπειρία ζωής.
Είναι πραγματικά πολύ εύκολο να λάβει κανείς την απόφαση και να πάει. Αρκεί να πιστεύεις ότι δεν πας εκεί για να διδάξεις κάποιου ανθρώπους, αλλά πηγαίνεις κυρίως για να μάθεις απ’ αυτούς. Οι Μαδαγασκαριανοί είναι πανέξυπνοι, ένα χαρακτηριστικό που το διακρίνεις και στα παιδιά και είναι άνθρωπο με πραγματικά μεγάλη διάθεση για δουλειά. Το όνειρό τους είναι να μπορέσουν κάποια στιγμή να ζήσουν με αξιοπρέπεια με τα χρήματα που θα βγάζουν από τη δουλειά τους. Δεν τους αρκεί ότι κάποιοι εθελοντές έρχονται και τους προσφέρουν χρήματα για να φάνε».
Όσο για τα χρήματα που συγκεντρώνονται από τις δωρεές στη «Συμβολή», διατίθενται στο σύνολό τους για τις ανάγκες των αποστολών και η διαχείρισή τους γίνεται απευθείας στη Μαδαγασκάρη. Οι εθελοντές εξάλλου καλύπτουν με δικά τους έξοδα τη μετακίνησή τους στον προορισμό τους.
Τους τελευταίες μήνες, το τμήμα της «Συμβολής» στο Ηράκλειο υλοποιεί μια δράση με γενικό τίτλο «το κουτί της ΄΄Συμβολής΄΄ ταξιδεύει».
Όπως εξηγεί η Ιωάννα Μηλαθιανάκη, έχει φιλοτεχνηθεί εικαστικά ένα κουτί δωρεών που φιλοξενείται για μια εβδομάδα από μια επιχείρηση του Ηρακλείου, ώστε όποιος επιθυμεί να συνεισφέρει.
Οι ενδιαφερόμενοι να συνδράμουν τη «Συμβολή στην εκπαίδευση παιδιών της Αφρικής», είτε ως εθελοντές στις κατασκηνώσεις της, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, μπορούν να δουν πλούσιο υλικό και να πάρουν πληροφορίες στην ιστοσελίδα της ομάδας www.symboli.gr.
Το σύνολο του αναρτηθέντος φωτογραφικού υλικού ανήκει στην Ειρήνη Παπαχατζή και την Ιωάννα Μηλαθιανάκη.
ROMFEA.GR - Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Τύνιδος λειτούργησε και κήρυξε σήμερα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρθαγένης κ. Αλέξιος, που με αφορμή και την ανάληψη των καθηκόντων του νέου κοινοτικού συμβουλίου αναφέρθηκε στο κήρυγμά του τόσο στην Ευαγγελική περικοπή, όσο και στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας.
