Romfea.gr
Καρθαγένης Αλέξιος: ''Να προσέξουμε τις προσωπικές μας συμπεριφορές''
ROMFEA.GR - Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Τύνιδος λειτούργησε και κήρυξε σήμερα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρθαγένης κ. Αλέξιος, που με αφορμή και την ανάληψη των καθηκόντων του νέου κοινοτικού συμβουλίου αναφέρθηκε στο κήρυγμά του τόσο στην Ευαγγελική περικοπή, όσο και στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας.
Καρθαγένης Αλέξιος: ''Να προσέξουμε τις προσωπικές μας συμπεριφορές''
ROMFEA.GR - Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Τύνιδος λειτούργησε και κήρυξε σήμερα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρθαγένης κ. Αλέξιος, που με αφορμή και την ανάληψη των καθηκόντων του νέου κοινοτικού συμβουλίου αναφέρθηκε στο κήρυγμά του τόσο στην Ευαγγελική περικοπή, όσο και στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας.
Παραινετικώς, απευθυνόμενος στο νεο ΔΣ επέμεινε στην φράση του υπό επιλογήν μαθητού του Κυρίου ότι για χάρη Του και μόνον θα χαλάσει το δίκτυο και θα επαναλάβει την επίπονη προηγηθείσα διακδικασία του ψαρέματος.
Γεγονός που αποτελεί θυσία και θέλει δύναμη, πίστη και προσήλωση στο λόγο Εκείνου που έδιδε την εντολή.
Έτσι, έστω και αν χρειαστεί να επαναληφθούν επίπονες διαδικασίες, να καταβληθούν νέες προσπάθειες και να γίνει σκληρή δουλειά, πρέπει και οι νέοι επικεφαλής της κοινότητος να κοπιάσουν με στόχο «το συμμάζεμα» όλων όσα τα προηγούμενα έτη έμειναν ανενεργά και ατακτοποίητα, χωρίς διάθεση να έλθει κανείς τιμωρός των σφαλόντων, αλλά διορθωτής των σφαλμάτων, τόνισε ο Μητροπολίτης, βεβαιώνοντας ότι θα σταθεί στο πλευρό των δικαίων, όπως άλλωστε πάντοτε πράττει η Εκκλησία.
Ωστόσο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση σε καιρούς χαλεπούς και περίεργους θα μπορούσε να θεωρηθεί η αναφορά του Μητροπολίτη Καρθαγένης και η ανάλυση που έκανε σε κάποια σημεία του Αποστολικού αναγνώσματος, ιδιαιτέρως στο «...μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μη μωμηθή η διακονία, αλλ΄ εν παντί συνιστώντες εαυτούς, ως Θεού διάκονοι...». Συγκεκριμένως ο Μητροπολίτης μεταξύ άλλων τόνισε :
«... και προσπαθώντας, αδελφοί μου, με όσο σώφρονα νου θα μπορούσε κανείς εν προκειμένω να χρησιμοποιήσει, να εμβαθύνω στους μεστούς και γλυκείς από νοήματα λόγους του Θείου Αποστόλου και να τους φέρω εφαρμοζόμενους εδώ στην σήμερον ζώσα και ενεργή ποιμαίνουσα και ποιμαινομένη Εκκλησία του Κυρίου μας, συναντώ εμπόδια. Εμπόδια από τη ρεαλιστική και με ανοικτούς οφθαλμούς θεώρηση των πραγμάτων. Αναζητώ στην άβυσσο της ψυχής μου και στον κυκεώνα της σκληρής πραγματικότητος να δω πώς εφαρμόζουμε εμείς οι ίδιοι το « ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος & ιδού νυν ημέρα σωτηρίας», αλλά για τούτο υψώνεται ένα εμπόδιο, που αναρωτώμαι εάν δυνάμεθα, ως καλοί αθλητές, να κάνουμε το άλμα το μεγάλο ή αν σκοντάφτουμε. Διότι πρέπει για να κάνουμε αυτό το κατόρθωμα να μη δίδουμε καμμίαν σε κανέναν αφορμή, που θα προκαλεί τον ψόγον της διακονίας μας.... Μοναχοί και διάκονοι, πρεσβύτεροι και επίσκοποι, πολιοί και νεώτεροι, φέρουμε πρώτοι τον ζυγόν της ευθύνης αυτής.
Να προσέξουμε τις προσωπικές μας συμπεριφορές, από τις οποίες αυτοαναιρούμεθα ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Οι ίδιοι, όλοι μας, οφείλουμε να αναρωτηθούμε εάν «συνιστώμεν εαυτούς ως Θεού διακόνους».
Τούτο θα συνέβαινε μόνον με την προυπόθεση ότι και στην υπομονή θα αριστεύαμε και στις θλίψεις θα αντέχαμε. Και στις ανάγκες και στις στενοχώριες θα ελπίζαμε. Και στις πληγές του σώματος ή της ψυχής θα είχαμε την παυσίπονο προσευχή σαν όπλο, αλλά και στις ακαταστασίες της ζωής μας, που είναι πάμπολλες τελευταίως, θα τακτοποιούσαμε τα πάντα, όπως ο Θείος Απόστολος επιτάσσει: «...εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνευματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας...»
Αλλά τι λέγω, ο Επίσκοπος; Είμαι άραγε ανυποψίαστος του τί πράγματι συμβαίνει, ως μη ώφειλα; Όχι βεβαίως. Για ας τα παρετε ένα ένα και πείτε μου πού και σε ποιά συμπεράσματα θα οδηγηθείτε.
Πού η υπομονή; Πουθενά. Ή ελαχίστως κατ ΄εξαίρεσιν ιδιαιτέρως ευλογημένων από τον Θεόν προσώπων.
Πού η προσευχή, η ελπίδα και η Πίστη έναντι των θλίψεων και του πόνου και της στενοχωρίας; Μόνον στους Αγίους μας, που ευτυχώς που υπάρχουν, για να μας φωτίζουν το δρόμο μεσα στην τυφλότητά μας.
Πού η ανυπόκριτος αγάπη και η μακροθυμία; Ααχ, πόσο βαθύς θα έβγαινε ο στεναγμός της καρδίας μας για αυτή την φοβερή έλλειψη της αγάπης και της μακροθυμίας. Και μη νομίζετε ότι ψέγω μόνον εσάς τα λαικά μέλη της Εκκλησίας. Όχι. Αφήστε καλύτερα να μη ιδείτε και απογοητευτείτε από το πόση έλλειψη αγάπης δυστυχώς έχουμε και εμείς «οι εν Χριστώ αδελφοί» μεταξύ μας και πόσο αυτή υποκαθίσταται πολλάκις από λόγους παχυλούς, γεμάτους ειρωνεία και άλλοτε συναισθήματα που εκκλησιολογικώς απάδουν στην ποιότητα της ψυχής και του νοός και στο ήθος ενός Ορθοδόξου κληρικού. Ο Θεός ας μας κρίνει. Ο Θεός ας μας τακτοποιήσει μέσα μας και ο Θεός ας μας δώσει σώφρονα νουν και λογισμόν να διορθωνόμαστε διαρκώς, απομακρύνοντας την διακονία μας από αυτό που και ο Θείος Απόστολος σήμερα απεύχεται: «ίνα μη μωμηθή η διακονία».
Πόσο όμορφοι οι Αποστολικοί λόγοι που προσφέρουν, ως συνέχεια και απόρροια της όλης παρουσίας και διαδασκαλίας του Κυρίου ανάμεσά μας, τα αντίδοτα ιατρείας μας, τα όπλα νίκης κατά του κακού της χαλεπής εποχής μας;
-ΑΓΑΠΗ ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΟΣ, έναντι της κακίας και του φθόνου,
-ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ έναντι των νέων μοντέλων ζωής. Διότι διανύουμε την εποχή της φιγούρας, των πολυτελών ενδυμάτων (σε λαικούς και κληρικούς) ή και αμφίων (όχι κατά συνείδησιν και επίγνωσιν, όπως θα λέγαμε για τον Μ Βασίλειο ή άλλους Αγίους μας, αλλά κατ΄επίδειξιν... Είναι, βλέπετε, η εποχή του μανικετόκουμπου και της διπλής μανσέτας.... χωρίς διάθεσιν επικριτικήν, αλλά για τις περιπτώσεις μόνον ελλείψεως εσωτερικού περιεχομένου και συνδυαστικής πνευματικότητος)
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ, έναντι στην «μοναδική» και «ιδιωτική» δικαιοσύνη των αδίκων της εποχής μας...
ΑΛΗΘΕΙΑ έναντι στο ψεύδος και στις ηθελημένες ψευδαισθήσεις μας....έναντι στους κόσμους που μόνοι μας δημιουργούμε και εν συνεχεία αυτοεγκλωβιζόμεθα σε αυτούς, βαυκαλιζόμενοι και επαινούμενοι...
ΕΠΙΓΝΩΣΗ του εαυτού μας και κατάματη αντιμετώπισή του, έναντι στην άγνοια την υπαρξιακή μας,
ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑ, έναντι στο πνευματικό θάνατο της εκτροπής μας από το μονοπάτι του Θεού. Λυπούμενοι και θανατούμενοι δηλαδή διαρκώς εμείς να ζούμε χαίροντες τη χαρά του Κυρίου μας.
ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ, έναντι στην αφελότητά μας να πιστεύουμε ότι η υλική μας ανέχεια μας καταδικάζει σε δυστυχία. Το αντίθετο ως πτωχοί, πλουτίζουμε τους πάντες με τον πνευματικό μας πλούτο και ενώ φαινόμαστε να μη έχομε τίποτε στα χέρια μας, κατέχουμε τα πάντα εν Χριστώ.
Κλείνω, αδελφοί μου, με το απλό αδελφικό και φιλικό καλέσμα και την εναγώνια φωνή του Επισκόπου σας για καλή, δημιουργική πνευματική περίοδο με ενότητα και Πνεύμα Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου