Καμερούν Γρηγόριος: Συναντώντας τον Αναστάντα Λόγο στην “Τιβεριάδα” της Αφρικής

27.06.2012 

Παιδιά του Καμερούν κατηχούνται εντός του Ιερού Ναού

Ἱεραποστολικό Κέντρο Ἁγίων 12 Ἀποστόλων | Katrang – Β. Καμερούν

Ταπεινοφρόνως ὑπακούοντας στήν ἀποστολική ἐντολή τοῦ Κυρίου μας: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη… διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν…», πορευόμεθα καί ἐμεῖς ἀνάμεσα σέ «λαούς φυλές καί γλῶσσες», προσπαθῶντας νά μεταφέρουμε τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τό μήνυμα τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, δηλαδή, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν…

Ὅμως αὐτή ἡ πορεία μας κάθε ἡμέρα, κάθε ἄλλο ἀπό τό νά εἶναι εὔκολη προμηνύεται …

Εἶναι γεγονός ὅτι, κάθε στιγμή πορευόμεθα ἀνάμεσα στήν ζωή καί τόν θάνατο, στήν ἀδικία καί τήν φιλανθρωπία, στήν ἀνθρωπιά καί τήν ἀπανθρωπιά…

Ὅσο βαθύτερα προχωρᾶς στήν καρδιά τῆς Ἀφρικῆς τόσο πιό πολύ ὑποφέρεις. Καί δέν εἶναι τόσο οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς… Εἶναι πού βλέπεις τήν τρομακτική ἔκταση τῆς ἀδικίας πού ἔγινε, γίνεται καί θά συνεχίσει νά γίνεται σ’αὐτόν τόν κόσμο, τόν Ἀφρικανικό, ἀπό τούς κόσμους κάποιων ἄλλων Ἥπείρων…

Ευρισκόμεθα λοιπόν ἀπό ἐκπλήξεως εἰς ἔκπληξιν… καί μερικές φορές ἀναρωτιόμαστε ἄν πρέπει νά μιλήσουμε ἤ ὄχι;

Τί ἀλήθεια λές σέ ἕναν νέο πού πρίν προφθάσει νά καταλάβει τήν ζωή, πρίν προφθάσει κἄν νά τήν γευθεῖ, μπαίνει στήν λίστα τῶν ἐτοιμοθανάτων;

Πρίν δεκαπέντε χρόνια ἐπεσκέφθηκα τήν Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολή στήν Οὐγκάντα, μιά πολύ δυνατή ἐμπειρία καί ἕνα ρῖγος στήν πλάτη, πού… τό αἰσθάνομαι μέχρι σήμερα.

Ἐκεῖ λοιπόν στό Ἱατρεῖο τῆς Ἱεραποστολῆς συνήντησα ἕναν γηραιό Οὐγκαντέζο Ἱατρό· εἶχε σπουδάσει στήν Ἑλλάδα καί, ὅπως τό 99% ὅσων ἔρχονται νά σπουδάσουν, ἔμεινε γιά τριάντα χρόνια καί ἐργάστηκε στήν Ἑλλάδα. Συνταξιοῦχος πλέον καί μέ ἀρκετές τῦψεις γύρισε περί τήν «ἑνδεκάτην ὧραν» νά ἐξυπηρετήσει τήν Ἱεραποστολή…

Συζητώντας μαζί γιά τήν πρῶτη μου ἐμπειρία στήν πραγματικότητα τῆς Ἀφρικῆς μοῦ εἶπε τό ἐξῆς: «Γιά νά μπορέσετε νά καταλάβετε τήν κατάσταση τῆς Ἀφρικῆς πρέπει νά γνωρίζετε ἕνα καί μόνο γεγονός: ἡ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τῶν χρόνων τῆς ἀποικιοκρατίας εἶναι ὄχι τό ὅτι ἔκλεψαν τό πλοῦτο τῶν χωρῶν μας ἀλλά τό ὅτι ἐνεφύσησαν στόν ἀφρικανό, ὅτι οἱ εὐρωπαῖοι, οἱ λευκοί γενικά, εἶναι ἐξυπνότεροι ἀπ’αὐτόν καί ἔχουν πάντα καλύτερες λῦσεις… Ἔτσι μᾶς ἔγινε συνήθεια νά ἐμπιστευόμεθα περισσότερο τούς ξένους παρά τούς ἐαυτούς μας… Αὐτή εἶναι ἡ βάση τοῦ πρόβλήματος τῆς Ἀφρικῆς σήμερα…»!

Ὅταν ἄκουγα αὐτά τά λόγια, ποτέ δέν πίστευα, ὅτι θά ἐρχόταν μιά ἡμέρα πού θά τά εὕρισκα μπροστά σέ κάθε μου βῆμα…

Αὐτή εἶναι ὅμως ἡ πραγματικότητα καί καλούμεθα νά τήν ἀντιμετωπίσουμε κατάματα…

Αὐτός εἶναι ἕνας ἀπό τούς κυρίους ἄξονες γύρω ἀπό τούς ὁποίους πρέπει νά κινηθεῖ κάθε ποιμαντική μας προσπάθεια…

Πῶς ὅμως; Καί μέ τί κόστος;

Ἡ ἐπιμονή τοῦ Κυρίου μας μετά τήν Ἀνάστασή Του στήν συνομιλία του μέ τό Ἀπόστολο Πέτρο νά τόν ρωτᾶ τρεῖς φορές: «Σίμων Ἰωνᾶ ἀγαπᾶς με πλεῖον τοῦτων;» καί στήν ἀπάντηση τοῦ Πέτρου: «Ναί, Κύριε, σύ οἶδας ὅτι φιλῶ σε…» νά ἀνταπαντᾶ:

«Ποίμαινε τά ἀρνία μου,… ποίμαινε τά πρόβατά μου,… βόσκε τά πρόβατά μου…» περικλεῖει τόν τρόπο καί τόν κόπο αὐτῆς τῆς ἀγάπης…

Ο Σεβ. κ. Γρηγόριος σε πηγάδι έξω από ανεγερθέντα Ι. Ναό

Περικλεῖει τήν ποιότητα στήν ὁποῖα θά πρέπει νά ἀναχθεῖ ὁ κάθε Ἱεραπόστολος γιά νά μπορέσει νά «ἐνσαρκώση» πραγματικά τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ μπροστά στά μάτια καί στίς ὑπάρξεις τῶν νεοφωτίστων ἀδελφῶν μας καί νά μήν εἶναι ἁπλᾶ μιά ἀκόμα φωνή – ἀνάμεσα σέ τόσες ἄλλες πού μιλοῦν γιά τήν ἴδια ἀλήθεια, τόν Χριστό, ἀλλά μέ τά ὅρια καί τά μέτρα μιᾶς νοησιαρχικῆς σχολῆς καί παραδόσεως – πού μιλάει ἀκατάληπτα γιά τό ἀκατάληπτο μυστήριο τοῦ Θεοῦ.


Αὐτή τήν ὁπτική τοῦ Ἀποστολικοῦ ἔργου ἔχουμε ἀνάγκη ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι, ἄν μᾶς ἐρωτοῦσε ὁ Ἀναστᾶς Κύριος: «Φιλεῖς με πλεῖον τοῦ κόσμου σου;», μᾶλλον θά περνοῦσαν δεκᾶδες χρόνια πρίν βροῦμε ἀπάντηση…

Ὁ Καμερούν Γρηγόριος

http://ierapostoles.gr/2012/06

 http://ierapostoli.wordpress.com/2012/06/27/ellines_prosfora_12/