Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Η «μάμα Νίνα» είναι μια χαρούμενη, υπερδραστήρια συνταξιούχος φιλόλογος από τη Σκιάθο που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην ιεραποστολή της Αφρικής...

Ο Σαμ, χτυπημένος από το AIDS που δηλητηρίασε το τρυφερό κορμάκι του, ξεψύχησε στα χέρια της «μάμα Νίνα», ο αρχιεπίσκοπος Κένυας κ. Μακάριος δεν εκφωνεί τις ομιλίες του αν δεν τις διορθώσει η «μάμα Νίνα» και στο οικοτροφείο της μητρόπολης στο Ναϊρόμπι οι ιεροσπουδαστές χορεύουν συρτάκι χάρη στη «μάμα Νίνα».

Ο μικρός Σαμ αγκαλιά με τη «μάμα Νίνα», όταν πλέον είχε αρρωστήσει. «Τις πρώτες μέρες, όταν φωνάζαμε το όνομά του έτρεχε να κρυφτεί, νόμιζε ότι θα τον χτυπούσαμε. Σιγά σιγά ξεθάρρεψε και δεθήκαμε σαν

Η «μάμα Νίνα» είναι μια χαρούμενη, υπερδραστήρια συνταξιούχος φιλόλογος από τη Σκιάθο που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην ιεραποστολή της Αφρικής. Διδάσκει ελληνικά σε Αφρικανούς ιεροσπουδαστές, φροντίζει μικρά παιδιά στα πέντε ορφανοτροφεία της Μητρόπολης Κένυας, επιμελείται τους λόγους και την αλληλογραφία του μητροπολίτη κ. Μακάριου.

Η Συραϊνώ Κορωνιού-Διονυσίου περνάει τους περισσότερους μήνες του χρόνου στο Ναϊρόμπι, όπου πήγε για πρώτη φορά πριν από δέκα χρόνια, όταν έχασε τον σύζυγό της, γνωστό μικροβιολόγο στον Βόλο, Μιχάλη Διονυσίου, και αποφάσισε να αφοσιωθεί στην προσφορά προς τα παιδιά της Αφρικής. Στην αρχή όλοι την κοίταζαν περίεργα, η ίδια δεν πτοήθηκε, βοηθούσε όπου υπήρχε ανάγκη και σήμερα είναι σχεδόν αναπόσπαστο μέλος της μητρόπολης και της κοινότητας.
«Το πρωί διδάσκω ελληνικά στους ιεροσπουδαστές της μητρόπολης, παράλληλα τους μαθαίνω ελληνικά τραγούδια και χορούς. Εχω την ευθύνη για όλη την αλληλογραφία του μητροπολίτη κ. Μακάριου, του διορθώνω τα κείμενα για τα βιβλία του, επιμελούμαι τους λόγους του. Ολοι με ρωτούν αν πληρώνομαι. Η πιο μεγάλη αμοιβή για μένα είναι το χαμόγελο των παιδιών, το ''ευχαριστώ'' των μεγάλων, η ικανοποίηση των συναδέλφων» λέει στο «Εθνος» η κ. Κορωνιού, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στη Σκιάθο και μίλησε με θέμα «Ταξίδια στη θάλασσα των ψυχών», σε εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Σκιάθος».
Οι καλύτερες μέρες της είναι όταν πηγαίνει στο Νιέρι, περίπου 2 ώρες από το Ναϊρόμπι. Εκεί, ένα παλιό ορθόδοξο μοναστήρι μετατράπηκε σε ορφανοτροφείο με χρηματοδότηση εύπορων Κυπρίων και φιλοξενεί εκατοντάδες παιδιά, πολλά από τα οποία έχουν προσβληθεί από AIDS.
Η Σ. Κορωνιού-Διονυσίου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και ως φοιτήτρια έκανε μαθήματα ελληνικών στα 11 παιδιά του πρέσβη του Κονγκό. «Τα ματάκια των παιδιών εκείνων με συγκλόνιζαν, μου φαίνονταν τόσο καθαρά, και από τότε έλεγα πως κάποια μέρα θα διδάξω στα παιδιά της Αφρικής» μας λέει. Η τύχη τα έφερε να πάει στην Αφρική και να διδάξει στο Αβερώφειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο (είχε προηγηθεί προϋπηρεσία σε σχολεία της Βαυαρίας) και όταν βγήκε στη σύνταξη επέστρεψε για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.


ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΟ 7ΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ AIDS
Ο μικρός Σαμ πέθανε στην αγκαλιά μου...
H περίπτωση του μικρού Σαμ τη συγκλόνισε και ακόμη και σήμερα, 3,5 χρόνια μετά τον χαμό του, δεν το έχει ξεπεράσει.
Ο Σαμ έχασε τη μητέρα του από AIDS, ο ίδιος και η αδερφή του είχαν επίσης διαγνωστεί με τον ιό. Ο αλκοολικός πατέρας του τον ξυλοκοπούσε καθημερινά, στα 5 του χρόνια ο Σαμ έφυγε από το σπίτι και ζούσε σε μια υπαίθρια... τουαλέτα στο Ναϊρόμπι. Εκεί τον εντόπισαν καθολικές καλόγριες και τον οδήγησαν στο ορφανοτροφείο του Νιέρι.
«Τις πρώτες μέρες, όταν φωνάζαμε το όνομά του έτρεχε να κρυφτεί, νόμιζε ότι θα τον χτυπούσαμε. Σιγά σιγά ξεθάρρεψε και δεθήκαμε σαν μάνα με γιο. ''Μητέρα'' με φώναζε, αλλά η ασθένεια είχε ύπουλα σχέδια. Στα 7 του χρόνια αρρώστησε. Εμφάνισε ένα ''σάρκωμα καπόζι'' κάτω από το δεξί του χέρι, οι γιατροί ακρωτηρίασαν το χέρι του και μετά προσβλήθηκε από πνευμονία», μας είπε βουρκωμένη η κ. Κορωνιού.
Τον Οκτώβριο του 2009 η «μάμα Νίνα» ήταν στη Σκιάθο για να τακτοποιήσει κάποιες φορολογικές εκκρεμότητες και ο 11χρονος Σαμ χαροπάλευε, στο νοσοκομείο φώναζε συνέχεια το όνομά της. Τα μέλη της μητρόπολης την ενημέρωσαν και χωρίς να το σκεφτεί πήρε το πρώτο αεροπλάνο και βρέθηκε κοντά του. Ο πιτσιρικάς την αναγνώρισε, της ζήτησε νερό, της χαμογέλαγε, την προσφώνησε «μάμα» και πέθανε στην αγκαλιά της. «Δεν το έχω ξεπεράσει και δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσω ποτέ», λέει.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ

http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=17826&subid=2&pubid=129318487

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου