Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη Ζιμπάμπουε και οικονομική κρίση

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη  (stmark@mweb.co.za)           Σε μια εποχή που κουρασθήκαμε να ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις για το φαινόμενο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το έργο της φιλανθρωπίας αποκτά μια άλλη διάσταση αγάπης και προσφοράς στους συνανθρώπους μας και μάλιστα αυτούς που είναι και τα μεγαλύτερα θύματα της σημερινής κατάστασης που τρέχουμε και δεν προλαμβαίνουμε να αντεπέλθουμε, λες κι οι φωνές και οι διαδηλώσεις και οι αντιπαραθέσεις θα μας δώσουν μαγικές λύσεις. Η ουσία για την αντιμετώπιση της κρίσης αυτής και της κάθε κρίσης είναι η ενότητα και η κοινή δράση ως αποτέλεσμα σοβαρής στρατηγικής και αναπτυξιακού προγραμματισμού. Μέσα λοιπόν σ’ αυτόν τον κόσμον της σύγχυσης και της αβεβαιότητας για το αύριο βρεθήκαμε μαζί με τους συνεργάτες μου εκ μέρους της Παροικίας μας στο Χαράρε την κ. Βασιλική Δηβάρη (μια ογδόντα οκτάχρονη κυρία από τον Μυστρά που έφθασε στην Αφρική στην ηλικία των οκτώ χρονών) και την κ. Ελένη Τσελέντη από την Κεφαλλονιά σε ένα Ορφανοτροφείο, γύρω στα πενήντα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Ζιμπάμπουε Χαράρε. Στο ίδρυμα αυτό διαμένουν 57 παιδιά ηλικίας από πέντε ετών μέχρι δεκαπέντε, μαζί τους και 15 οικογένειες με τα παιδιά τους που υποτίθεται ότι είναι το προσωπικό του ορφανοτροφείου. Η κατάσταση που επικρατεί δεν είναι και η καλύτερη, τα παιδιά είναι χωρίς παπούτσια, πολλές φορές δεν έχουν φαγητό, κι όταν έχουν τους κάνουν μερικά χόρτα βραστά, όταν υπάρχουν κάποιοι καλοί άνθρωποι που μπορούν να εισφέρουν κάτι τα παιδιά μπορούν κάθε τρεις μήνες να φάνε κοτόπουλο, κρέας είναι αδύνατον. Μερικά από τα παιδιά έχουν και την ασθένεια του έϊτς. Η κατάσταση είναι τραγική. Το προσωπικό τα τελευταία τρία χρόνια λόγω της οικονομικής καταρρευσης του νομίσματος της χώρας δεν έχει πληρωθεί, επειδή όμως έχουν κι αυτοί κι οι οικογένειες τους ένα μέρος να ζουν έγιναν όλοι μια οικογένεια και προσπαθούν να επιβιώσουν. Διάφοροι οργανισμοί και τοπικές Εκκλησίες τους βοηθούν σε εθελοντική βάση όσο μπορούν είτε με την αγορά τροφίμων είτε με τη παραχώρηση υποτροφιών με τη πληρωμή διδάκτρων για να μπορούν να πηγαίνουν τα ορφανά αυτά παιδιά σε σχολείο. Βλέποντας λοιπόν την κατάσταση της φτώχειας που ζουν τοπικές κοινωνίες στη σκέψη μας έρχεται αναπόφευκτα στο προσκήνιο η Ιστορία μας, όπου ζήσαμε δύσκολες στιγμές, όπως στη μεγάλη περίοδο της Τουρκοκρατίας για τέσσερις ολόκληρους αιώνες, «που όλα τάσκειαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβειά». Η γραφίδα του Εθνικού μας Ποιητή εκφράζει τις μεγάλες τραγικές στιγμές που έζησε το Έθνος στην πιο δύσκολη ιστορική του πορεία. Η μικρασιατική καταστροφή, τα τραύματα που ζήσανε οι γονείς μας κι οι παππούδες μας κατά την Χιτλερική Γερμανική Κατοχή, αλλά και τα πρόσφατα τραύματα που ακόμη δεν έχουν επουλωθεί με την βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974, αποτελούν μεγάλες τραγωδίες της πορείας του Έθνους που δεν μπόρεσαν να γονατίσουν το Λαό μας. Ζήσαμε τα πάθη του Χριστού, σταυρωθήκαμε και μπορέσαμε με τη βοήθεια του Θεού και τις πνευματικές αθάνατες ελληνικές αρετές της Φυλής μας και του Πολιτισμού μας να αναστηθούμε. Την ώρα της δοκιμασίας και του πόνου, ο καθένας μας, αλλά κι ως Λαός κι ως Έθνος πρέπει να σκεφθούμε πόσες δύσικολες στιγμές περάσαμε στην ιστορική μας πορεία για να βρούμε τη δύναμη ενωμένοι με καλύτερη οργάνωση και κοινή δράση να αντεπεξέλθουμε των σημερινών δυσκολειών που αντιμετωπίζουμε στον καθημερινό βίο της ζωής. Βλέποντας λοιπόν την κατάσταση που συναντήσαμε στο Ορφανοτροφείο του Ζιμπάμπουε, παιδιά χωρίς φαγητό και παπούτσια, μπορούσαμε σκεφτόμενοι το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, να βρούμε τη δύναμη να ευχαριστήσουμε το Θεό για όσα έχουμε. Το μέλλον μας ανήκει, γιατί στις δύσκολες στιγμές μπορέσαμε να βγούμε νικητές, κι αυτό θα κάνουμε και τώρα. Είναι αξιοθαύμαστο να αναφέρουμε, ότι έστω κι αν υπάρχουν τόσες μεγάλες οικονομικές πιέσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο, πολλές είναι οι οικογένειες που συνεχίζουν, έστω και από το υστέρημα τους και μάλιστα από τις κουτσουρεμένες συντάξεις τους να μας βοηθούν με μηνιαίες εισφορές να βοηθούν άπορα και ορφανά παιδιά της Αφρικής να έχουν ίσες ευκαιρίες μόρφωσης και πρόσβασης στις δυνατότητες που μας δίνει η σύγχρονη ιατρική. Τελικά η Ανθρωπότητα μπορεί να ζήσει καλύτερες ημέρες όταν αφήσουμε το μεγαλείο της φιλανθρωπίας μας να αγκαλιάζει αυτούς που έχουν την ανάγκη μας, είτε βρίσκοντι δίπλα μας είτε μακρυά μας. Συνειδητοποιούμε ότι η όλη Δημιουργία του Θεού είναι ένα θείο Δώρο στον άνθρωπο, που καλείται να την φροντίζει, να την προστατεύει και να μοιράζεται τα αγαθά της με όλους τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος δεν είναι ο ιδιοκτήτης της Δημιουργίας του Θεού, αλλά ο διάκονος του Θεού που φροντίζει να βελτιώνει τους όρους συμβιώσεως όλων των ανθρώπων για να μπορεί κι ο ίδιος και η οικογένεια του και η χώρα του να έχει ελπίδες για επιβίωση. Η ειρηνική συνύπαρξη μιας κοινωνίας, ενός λαού, αλλά κι ολόκληρης της Ανθρωπότητας εξαρτάται από το πνεύμα της φιλανθρωπίας μας και της ευαισθησίας μας να προστατεύονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα όλων των ανθρώπων και τα παιδιά όλου του κόσμου να έχουν ίσες ευκαιρίες σε θέματα διατροφής, υγείας και εκπαιδεύσεως. Η συμμετοχή μας στο Ιεραποστολικό και φιλανθρωπικο έργο της Εκκλησίας μας είναι ένα δυναμικό μήνυμα στους Αρχηγούς Κρατών και Κυβερνήσεων, και στους Πολιτικούς Αρχηγούς της κάθε Χώρας, ότι η οικονομική κρίση της εποχής μας και κάθε κρίση μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιτυχία όταν υπάρχει πολική ενότητα και συνεργασία για κοινή δράση με κριτήριο να προστατευθεί το σωμα της όλης Ανθρωπότητας. Σημείωση Συντάκτη:To κείμενο αυτό γράφηκε κι από την επίδραση του γεγονότος που για πέμπτη συνεχόμενη ημέρα δεν έχουμε νερό, όχι μόνο στους χώρους της Μητροπόλεως, αλλά σε πολλές περιοχές στη Ζιμπάμπουε και ρεύμα για μερικές ώρες, συνήθως κατά τη διάρκεια της ημέρας.   http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=10662