του Αρχιμ.Σεραφείμ ΔημητρίουΟι μέρες περνούν και δεν έχουμε νέα. Δεν βλέπουμε φωτογραφίες από τις ολοστόλιστες Παναγιές των Χαιρετισμών, δεν θα δούμε αύριο τον Σταυρό να είναι μέσα στ’ άνθη στο κέντρο του ναού. Αυτό όχι γιατί είναι περίοδος νηστείας από την δικτύωση, ούτε γιατί δεν θα βρεθεί κάποιος να βάλει δυο πρασινάδες και λίγα λουλούδια πάνω σ΄ένα δίσκο για τον Σταυρό, αλλά γιατί δεν θα υπάρχει στην άλλη μεριά εκείνος που αναρτούσε τις όμορφες εικόνες.
Έχοντας την χαρά μικρού παιδιού και ας ήταν τριάντα, κάθε φορά που τελείωνε με την ευπρέπεια του οίκου του Θεού, προετοιμάζοντας τον για τις ώρες λατρείας, καμάρωνε γιατί τα οικονόμησε ο Θεός να μπορεί. Τον θυμάμαι τα πρώτα χρόνια μέτραγε λίρα λίρα, για να γίνει το ένα, να γίνει το άλλο, να κάνουμε στολισμό να διορθώσουμε τα σκεύη. Και αφού κέρδισε την εμπιστοσύνη και την αγάπη όλων, μετά πάντα έβρισκε τον τρόπο ώστε όλα να είναι πληθωρικά και αρχοντικά.
Ουδείς αναντικατάστατος θα αντιτείνει ο αναγνώστης και θα συμφωνήσω. Ψάλθηκαν οι Χαιρετισμοί και θα γίνει και η Σταυροπροσκύνηση, στους Ταξιάρχες, αλλά ούτε η γλυκεία φωνή του θ΄ακουστεί, ούτε θα ναι τα πάντα όπως τα ΄θελε. Μένει όμως αναντικατάστατος για τους γονείς και όσους δεθήκαμε πνευματικά μαζί του. Θα λείπει στα παιδιά που έχασαν τον οδηγό και φίλο τους. Δεν θα βλέπουν το χέρι που τα έφερνε στο Ιερό Βήμα, ούτε και θα είναι εκεί να τρέξει για να οργανώσει τις γιορτές και εκδηλώσεις τους. Δεν θα ναι η σκιά του Πατριάρχη, σε κάθε επίσημη παρρησία, ούτε η σιγουριά, πως όλα θα ναι προσεγμένα και προγραμματισμένα. Δεν θα ναι εκεί, ως ο παπάς τους, ως ο Μέγας Εκκλησιάρχης της του Αποστόλου Μάρκου Εκκλησίας.
Πήγε στο Κάιρο 22 Μαρτίου, ήρθε και στην Αθήνα ο πάπας Θεόδωρος, για να ψάλει το «Μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ» με αφορμή την συμπλήρωση τεσσαράκοντα ημερών από την κοίμηση του Αρχιμανδρίτου Ισιδώρου Σαλάκου. Και το Σάββατο 30 Μαρτίου 2013, στο Ναό του Αγίου Αθανασίου Κυψέλης, ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος μίλησε για «τον αγαπημένο Ισίδωρο μας», και με θερμά λόγια αναφέρθηκε «στον άγγελο μας» και την διακονία του στο Πατριαρχείο, παρηγορώντας τους οικείους του και το εκκλησίασμα.
Στο Ιερό Μνημόσυνο παρέστησαν ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ και ο Μητροπολίτης Γουϊνέας Γεώργιος,ο οποίος προηγουμένως είχε τελέσει την Θεία Λειτουργία μετά χειροτονίας διακόνου, εκ της πνευματικής συγγενίας του μακαριστού. Ήταν 18 Ιανουαρίου 2002 όταν στον ίδιο ναό, ξεκινούσε χειροτονούμενος διάκονος, την πορεία του για την απαραμύθητη Αφρική. Την αγάπησε πολύ, αγάπησε τους ανθρώπους της και τους υπηρέτησε, στην Αίγυπτο και την Γκάνα. Θυσίασε το είναι του και την ζωή του πορευόμενος στην διακονία του λαού του Θεού και από εκεί, μαρτυρικά στην αιωνιότητα.
Οι πνευματικοί του αδελφοί, φίλοι του κληρικοί, οι Οφικιάλιοι της δευτεροθρόνου Εκκλησίας, οι συγγενείς του και οι εκκλησιαζόμενοι στον Άγιο Αθανάσιο, περικύκλωσαν εν προσευχή το στάρι στο οποίο δέσποζε το σύμβολο του Πατριαρχείου, φτιαγμένο ζαχαροπλαστικά από τους πατέρες την Μονής Παναγίας Κατακεκρυμένης Άργους.
«… η μορφή του, η καλοσυνάτη καρδία του να είναι πάντα στην μνήμη μας» είπε ένδακρυς μεταξύ άλλων ο Πατριάρχης και αυτό έκανε ένα των παρισταμένων αρχόντων, δημοσιοποιώντας τα γενόμενα με εικόνες και ήχο, να επιλέξει τον τίτλο «ο θρήνος του Πατριάρχη της αγάπης»
http://www.amen.gr/article13230
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου