Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη Οι καλές σχέσεις συνεργασίας της Ρωσίας και της Κύπρου είναι πάντοτε σημαντικές για όλους μας. Παραδοσιακά και ιστορικά ο Ελληνισμός και κατά συνέπεια και η Κύπρος ωφελήθηκε τα μέγιστα από τη Ρωσία και τον ευρύτερο χώρο της επιρροής της (η Φιλική Εταιρία για την απελευθέρωση του Έθνους οργανώθηκε στην Οδησσό, ο Αρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης ήταν ο Υπασπιστής του Τσάρου και ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας).
Όταν οι Αγγλοαμερικάνοι μας επέβαλαν κάθε μορφής εμπάρκο μετά τη κουτσουρεμένη Ανεξερτασία της Κύπρου με το δοτό διαιρετικό σύνταγμα (ο αγώνας μας ήταν να φύγουν οι Απικοιοκράτες και να γίνει η Ένωση), η μόνη σοβαρή Χώρα που μας βοηθούσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και αλλού ήταν η τότε Σοβιετική Ένωση. Αυτή η παράδοση δεν σταμάτησε ούτε λεπτό μέσω και της νέας Ρωσίας.
Η τελευταία οικονομική κρίση που πέρασε η Κύπρος, οι Ρώσοι απέδειξαν ότι πάνω απ’ όλα βάζουν τα συμφέροντά τους, (τουλάχιστον οι τεχνοκράτες και μερικοί πολιτικοί, όχι ο Ρωσικός Λαός) επηρεαζόμενοι κι αυτοί από το πνεύμα που βρίσκουν στις συναντήσεις τους με τα μέλη του G8 και του G20. Είναι παιδιά της εποχής τους. Όλοι χρησιμοποιούν στις συναντήσεις τους ως επίσημη γλώσσα την αγγλική, αλλά εννοούν διαφορετικά πράγματα (προτεραιότητα στα εθνικά και οικονομικά και στρατιωτικά τους συμφέροντα και δευτερευόντως στο κοινό καλό να προστατευθεί απ’ όλους μας το σώμα της Ανθρωπότητας κι ο Πλανήτης μας κι η ενίσχυση της παγκόσμιας Ασφάλειας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης).
Κανείς δεν περίμενε για παράδειγμα όταν επικεφαλής της Κύπρου είχαμε Πρόεδρο εκ της σαρκός τους να αφήσουν την Κύπρο εκτεθειμένη για να μη δυσαρεστήσουν ισχυρά πολιτικά κέτρα που ευθύνονται για το αμαρτωλό παρελθό τους με τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και την υιοθέτηση του θεσμού της δουλείας μέσα από την αποικιοκρατία τους σε αδικημένους Λαούς στην Αφρική, Λατινική Αμερική και Ασία.
Τα αδιέξοδα του εμφύλιου Πολέμου στην Συρία αποτελούν σήμερα αφορμή για μια αφετηρία για να κτισθεί μια σοβαρή και μακροπρόθεσμη συνεργασία μεταξύ της Κύπρου και της Ρωσίας σε όλα τα επίπεδα. Δεν έχει σημασία αν αυτό θα ξεκινήσει μετά την απογοήτευση που μας άφησαν προηγουμένως ή ότι επικεφαλής της Κύπρου ο Πρόεδρος μας προέρχεται από τη Δεξιά.
Η μικρή Κύπρος χρειάζεται τη Ρωσία και η μεγάλη Ρωσία χρειάζεται την Κύπρο.
Η δύναμη της Κύπρου για τη δικαίωση της είναι τα ψηφίσματα των ΗΕ. Περιμένουμε περισσότερα από τους Εταίρους μας στην ΕΕ, αλλά δυστυχώς είναι και μερικοί απ’ αυτούς που μας μπλοκάρουν για να εξυπηρετούν τα μεγάλα τους εμπορικά συμφέροντα με τη μεγάλη αγορά της Τουρκίας (Γερμανία) ή τις Βάσεις τους (Μ.Βρεττανία). Η Ελλάδα πάντα είναι δίπλα μας και ευχαριστούμε το Θεό, είναι όμως πολύ αδύνατη, δικοί μας καρχαρίες της ήπιαν το αίμα κι αυτοί που ξεκίνησαν σοβαρές προσπάθειες με επικεφαλής τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο, τους πολεμούν άγρια στο εσωτερικό μέτωπο.
Η Ρωσία παραμένει ακόμη το κρυφό χαρτί μας σε όλους τους τομείς προστασίας και ευημερίας της Κύπρου.
1. Στο εθνικό μας θέμα μέσα από το ΣΑ των ΗΕ.
2. Στις εγγυήσεις που χρειαζόμαστε για την ασφάλεια μας να μη πραγματοποιηθούν οι φόβοι του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Α’ ότι η Τουρκία αποβλέπει μακροπρόθεσμα στην πλήρη κατάληψη της Κύπρου(γιατί διατηρεί δεκαπλάσιον στρατό, δεκαπλάσια τανκς και πολεμικά αεροπλάνα κι άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό που αν τον χρησιμοποιήσει μπορεί σε μερικές ώρες να καταλάβει ολόκληρη τη Κύπρο)
3. Η Ρωσία είναι μιά από τις ισχυρότερες και μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, όχι μόνο με το δικό της εκτόπισμα, αλλά και με τη πολιτική και εμπορική συμμαχία που άρχισε να αναπτύσει με την ομάδα του γνωστού BRICS (Βραζιλία,Ρωσία,Ινδία,Κίνα,Νότιος Αφρική). Μιλούμε για τα μισό πληθυσμό της γής.
Σε ένα αξιόλογο άρθρο του στην ηλεκρονική πρώτη σελίδα της Καθημερινής Κύπρου ο γνωστός δημοσιογράφος Νίκος Στέργιας που ζει στην Κωνσταντινούπολη θέτει το ερώτημα αν «Μπορεί η Κύπρος να λύσει κάποια από τα προβλήματα του Πούτιν;» Η απάντηση του είναι αρνητική. Στη συνέχεια μάλιστα τονίζει ότι «Η κυπριακή οικονομική κρίση έχει αλλάξει τα δεδομένα στις ρωσοκυπριακές οικονομικές σχέσεις. Η στενή συνεργασία των δυο χωρών στο συγκεκριμένο πεδίο πλέον αποτελεί παρελθόν».
Η δική μου απάντηση μετά τα αδιέξοδα που οδηγεί ο εμφύλιος στη Συρία, είναι διαφορετική.
Τα αδιέξοδα που αναφέρει ο αγαπητός κ. Στέλγιας είναι ορατά. Στη πραγματικότητα όμως τώρα μπορεί να κτισθεί μια σοβαρή συνεργασία σε όλα τα επίπεδα μεταξύ της μεγάλης Ρωσίας και της μικρής Κύπρου. Μας συμφέρει όλους. Οικονομική ανάπτυξη, Ασφάλεια και Ειρήνη στην περιοχή ( για παράδειγμα ένα εκατομμύριο ρώσοι τουρίστες που έρχονται φέτος στην Κύπρο δίνουν εργασία και χρήματα σε όλους μας).
Η Ρωσία και η Κύπρος θα γίνουν ισχυρότερες με τη συνεργασία τους, ταυτόχρονα όμως θα γίνει ισχυρότερη και η προοπτική να επικρατήσει η ασφάλεια, η ευημερία και η ειρήνη στην ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής που θα επηρεάσει σταδιακά και την ειρηνική λύση του «ΑΡΑΒΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ» (φράση του Προέδρου Αναστασιάδη) που έφερε η «Αραβική Άνοιξη» (για πρώτη φορά στην ιστορία της Ανθρωπότητας μαζεύθησαν στο Κάϊρον 33 εκατομμύρια σε διαδήλωση διαμαρτυρίας). Το πνεύμα της ειρήνης και της σύνεσης θα βοηθήσει να τελειώσουμε δίκαια και με το Παλαιστινιακό και το Κουρδικό με τη δημιουργία δύο νέων ανεξάρτητων Κρατών, του Παλαιστινιακού και του Κουρδικού, που η αποτυχία της Διεθνούς Κοινότητας στα δύο αυτά προβλήματα έχει δημιουργήσει και το φαινόμενο της τρομοκρατείας και της ανασφάλειας σε πολλές περιοχές του κόσμου που πληρώνουν αθώα θύματα για τις δικές μας αμαρτίες.
Οι Πρόεδροι της Ρωσίας και της Κύπρου, κ. Πούτιν και κ. Αναστασιάδης με τα Υπουργικά τους Συμβούλια και τους επιτελείς τους μπορούν να κτίσουν ένα γερόν μέλλον για όλους μας που η Ιστορία θα τους ευγνωμονεί.
http://www.amen.gr/article14528
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου