Συνέντευξη του Μητροπολίτη Γουινέας Γεωργίου στο περιοδικό "Ιεραποστολικός Ταχυδρόμος"
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο λαός της νέας Μητρoπολιτικής σας περιφέρειας Γουινέας πώς δέχεται το απολυτρωτικό χριστιανικό Ευαγγελικό μήνυμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι τρεις (Σιέρρα Λεόνε, Λιβερία & Πράσινο Ακρωτήριο) εκ των επτά χωρών που ανήκουν στην πνευματική δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Γουινέας είναι κατεξοχήν Χριστιανικές χώρες, ενώ οι τέσσερις (Γουινέα, Γουινέα Μπισσάου, Γκάμπια & Σενεγάλη) είναι Μουσουλμανικές.
Φυσικά οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν σε ένα Ισλάμ ειρηνικό και συνυπάρχουν αρμονικότατα με τους Χριστιανούς της περιοχής, σε ένα επίπεδο πολύ διαφορετικό από αυτό που απαντούμε στη Μέση Ανατολή. Όσον αφορά το Χριστιανικό κόσμο των χωρών που ανήκουν στην πνευματική δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Γουινέας, δυστυχώς τον έχουν κερδίσει οι Προτεσταντικές ομολογίες που προέρχονται από την Αμερική, αν και μεγάλος αριθμός πιστών ανήκει στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, που δραστηριοποιείται μόνο στον τομέα της εκπαίδευσης. Όταν με την ευχή και την ευλογία της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου ταξίδεψα σε διάφορες πόλεις της Γουινέας, διαπίστωσα ότι οι χριστιανοί διψούσαν να μάθουν όσα περισσότερα μπορούσαν για τον Χριστό, απεγνωσμένα ζητούσαν να τους προμηθεύσουμε με θεολογικά βιβλία και δη στη γαλλική γλώσσα. Κάθε φορά που μοίραζα σταυρουδάκια ή εικονίτσες γινόταν μάχη. Γενικά ο κόσμος είναι φιλήσυχος, φιλειρηνικός, φιλόξενος με πολλή ευγένεια και καλοσύνη. Παντού με ακολουθούσαν μικρά παιδιά και όλοι ήθελαν να με ακουμπήσουν για να διαπιστώσουν αν οι Ευρωπαίοι είναι ίδιοι με τους Αφρικανούς. Συμπληρωματικά θα ήθελα να προσθέσω ότι στις περισσότερες περιοχές που επισκέφθηκα για πρώτη φορά συναντούσαν λευκό και όλοι μου έλεγαν πως «μέχρι σήμερα είχαμε δει λευκό μόνο στην τηλεόραση».
2 ΕΡΩΤΗΣΗ: Με την πρόσφατη επίσκεψή σας στη Μητροπολιτική σας περιφέρεια διαπιστώσατε ενθαρρυντικές τάσεις προς την Ορθοδοξία;
• ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχοντας υπ’ όψιν όλα τα παραπάνω, υπάρχουν πολλές προοπτικές και ενθαρρυντικές τάσεις προς την Ορθοδοξία, χρειάζεται όμως αρκετή δουλειά και πολλά χέρια. Δυστυχώς η πατρίδα μας, που είναι η κατεξοχήν Ορθόδοξη χώρα που στηρίζει την Ιεραποστολή στην Αφρική, λόγω των εθνικών της περιπετειών στερήθηκε για πολλά χρόνια της δυνατότητας να μεταλαμπαδεύσει τη φλόγα της Ορθοδοξίας στους λαούς που δε γνώρισαν τον Χριστό και τώρα που μπήκαν τα θεμέλια της Ιεραποστολής και το Πατριαρχείο μας άρχισε να δρέπει καρπούς, η κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας έρχεται και πάλι να την απομονώσει από τη στήριξη αυτής της προσπάθειας. Όμως, ο Θεός είναι μεγάλος, και όσο υπάρχουν φίλοι της Ιεραποστολής, όπως οι αναγνώστες του περιοδικού σας και τα μέλη του Ιεραποστολικού σας συλλόγου θα συνεχίσουμε απτόητοι την προσπάθειά μας αυτή.
3 ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν καταξιωμένοι διάκονοι όπως αναφέρει ο Απ. Παύλος; (Β’ Κορ. 3,6)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δόξα τω Θεώ υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Χρειάζεται πάντοτε δυνατή πίστη, διάθεση για προσφορά, ταπείνωση και υπακοή. Φυσικά ο αγρός μεγάλος και οι εργάτες λίγοι. Θυμάμαι μια φορά που επισκέφθηκα τον Σεβασμιώτατο Κωνσταντίνο, την ψυχή και την καρδιά του Πανελλήνιου Χριστιανικού Ομίλου Ορθοδόξου Ιεραποστολής, μου έδωσε μαζί με την ευχή του μια μικρή βοήθεια και μου είπε: ‘Γεώργιε παιδί μου αυτά είναι ψίχουλα, μακάρι να μπορούσαμε να βοηθήσουμε περισσότερο’ και του απάντησα: ‘Σεβαστέ Γέροντα, με τα ψίχουλα μπορούμε να ζυμώσουμε μεγάλο ψωμί και να ταΐσουμε εκατομμύρια αδελφών μας. Μακάρι όλοι να μας έδιναν τα ψίχουλα που μας δίνετε εσείς και τότε θα κτυπούσαν οι καμπάνες της Ορθοδοξίας παντού.’ Αλλά και μόνο η μαρτυρία της ταπεινής μας παρουσίας σε χώρες μακρινές, με πολλές δυσκολίες, χωρίς ηλεκτρισμό και καθαρό πόσιμο νερό, χωρίς γιατρούς και νοσοκομεία και πολλές άλλες ελλείψεις, είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει εύκολα ο καθένας μας. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ορθοδοξία δεν έχει εθνικά σύνορα, ούτε περιορίζεται σε μια ενορία. Αν ίσχυε αυτό οι Απόστολοι του Χριστού θα κήρυτταν το Ευαγγέλιο μόνο στην Ιουδαία και την Παλαιστίνη Όμως αψηφώντας όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες της εποχής τους ταξίδεψαν σε μέρη ξένα και πολλές φορές αφιλόξενα για να κηρύξουν Χριστό Εσταυρωμένο και Αναστάντα. Πήγαν στην Αλεξάνδρεια, στη Ρώμη, την Κόρινθο, την Έφεσο. Έφτασαν όπου μπορούσαν να φτάσουν εκείνη την εποχή για να μοιραστούν με τον τότε γνωστό κόσμο όσα βίωσαν κοντά στον Χριστό. Έχοντας παράδειγμα τους Αποστόλους του Χριστού προσπαθούμε κι εμείς να ‘τοποθετήσουμε ένα λιθαράκι στο έργο που ξεκίνησαν εκείνοι πριν δύο χιλιετίες. Τώρα το αν είμαστε καταξιωμένοι θα το κρίνει ο Θεός και αν το λιθαράκι-που> τοποθετήσαμε είναι πλίθινο ή από συμπαγές τσιμέντο θα το δείξει ο χρόνος.
4 ΕΡΩΤΗΣΗ: Μεταξύ των λαών της γης υπάρχουν ανισότητες. Πώς μπορεί να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών και των πιστών της Ι. Μητρόπολής σας; ■
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με αλληλοσεβασμό και αγάπη. Στην Αφρική παραδείγματος χάριν δεν πήγαμε για να κάνουμε τους Αφρικανούς Έλληνες. Πήγαμε για να τους κάνουμε Ορθόδοξους, αλλά και φίλους της Ελλάδας μας. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μην ξεχνάτε ότι οι πρόγονοί μας δεν υπήρξαν ποτέ βάρβαροι κατακτητές, αλλά παντού έδιναν τα φώτα του πολιτισμού και της δημοκρατίας. Και όταν σήμερα οι Αφρικανοί βλέπουν τους Έλληνες να μοιράζονται μαζί τους το υστέρημά τους, αυτή η καθαρά Χριστιανική πράξη αγάπης τους φέρνει ακόμα πιο κοντά μας.
5 ΕΡΩΤΗΣΗ: Στην περιοχή που δραστηριοποιείται η Ι. Μητρόπολή σας υπάρχουν και άλλα χριστιανικά δόγματα. Ποια είναι η στάση τους απέναντι στην Ορθόδοξη Εκκλησία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να λεγόμαστε σωστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί και δη Ελληνορθόδοξοι πρέπει να αγαπάμε όλο τον κόσμο χωρίς διακρίσεις. Ακόμα και τον εχθρό μας. Πόσο μάλιστα το συνοδοιπόρο μας. Σκοπός μας δεν είναι να εχθρευόμαστε τα άλλα χριστιανικά δόγματα, αλλά να προσπαθούμε να δείξουμε με τα έργα μας και τα λόγια μας ότι η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια και η ζωή, η σωτηρία και ο παράδεισος της ψυχής.
6 ΕΡΩΤΗΣΗ: Σεβασμιώτατε, πώς βλέπετε το μέλλον της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη χώρα αυτή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το μέλλον της Ορθοδοξίας στην περιοχή δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά από το Θεό. Μέχρι σήμερα, όπου η Ορθοδοξία μας φύτεψε ένα σπόρο, αυτός ο σπόρος έβγαλε ρίζες γερές και έγινε δέντρο όμορφο, γερό και καρποφόρο. Αλλού πλατάνι, αλλού κυπαρίσσι, αλλού πεύκο, αλλού ελιά, αλλού αμυγδαλιά, αλλού πορτοκαλιά, αλλού γαρδένια, αλλού κρίνο, αλλού αθάνατος βασιλικός κ.ο.κ. Ας ελπίσουμε ότι ο καλός Θεός θα μας αξιώσει μια μέρα να δούμε και στη Δυτική Αφρική πολλά δέντρα καρποφόρα και αειθαλή, και να μυρίσουμε πολλά ευωδιαστά κρίνα πάντοτε προς Δόξαν Κυρίου.
Επιμέλεια:
Αικατερίνη Χ. Ιωάννου Μεταπτυχιακή φοιτήτρια ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου