Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"
![[ εικόνα άρθρου ]](http://www.ierapostolos.gr/images/news/Image00001.jpg)
Στρέφοντας το βλέμμα ψηλά στον Ουρανό αναζήτησα τον Θεό και την ελπίδα, μέσα σε μία εποχή χαμένος στους ιδιωματισμούς της και τα ανύπαρκτα όριά της. Αυτάρκεια, που συναγωνίζεται παράλληλα την έλλειψη, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από τον ανταγωνισμό και την πάλη ανάμεσα στην ικανοποίηση και την πλεονεξία.
Τελικά ο επίγειος παράδεισος η αλλιώς ο τόπος οριστικής συναντήσεώς μας με τον Χριστό είναι το πρόσωπο του αδελφού, του αδικημένου και του ξένου, που μας χρειάζεται.
Το πόσο θεωρητική διδασκαλία μου φαινόταν αυτό και πόσο το ένιωσα μέσα μου και ουσιαστικά, όταν πήρα την απόφαση να διακονήσω οριστικά στην Αφρικανική Ήπειρο, αυτό το γνωρίζει ο Θεός μόνον....
Έχουν ειπωθεί πολλά και έχουν γραφεί ακόμη περισσότερα για την Ιεραποστολή. Η αλήθεια είναι ότι η ουσία της, όπως την βιώνουν οι αδελφοί και συναγωνιστές της υποσαχαρικής Αφρικής, αλλά και των ισλαμικών περιοχών σε άλλη μορφή, τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα κάθε αυτονομημένη χρήση της τετράγωνης ορθής λογικής μας.
Να λοιπόν η ουσία της Ιεραποστολής. Όταν μας αποκαλύπτεται ο ίδιος ο Θεός και εμείς με την ανθρώπινη φιλοτιμία μας του απαντάμε, με μία παράλληλη εξύψωση των ηθών μας, αφού την ίδια στιγμή φτάνουμε θυσιαζόμενοι στον Σταυρό η ως άλλοι Κυρηναίοι συναίρουμε τον Σταυρό των αδελφών μας.
Αυτό πραγματώνεται μέσα στην Αφρική και σε όλο τον κόσμο βέβαια. Αλλά κυρίως στην Αφρική. Όπου είναι εμφανέστερες οι ελλείψεις, οι ασθένειες και μάλιστα θανατηφόρες και εν πολλοίς ξεχασμένες από τον πολιτισμό της Δύσεως, η φτώχεια και ο αναλφαβητισμός.
Τελικώς, φρονώ ότι και όσα διαδραματίζονται στον ευρύτερο αφρικανικό χώρο, στα πλαίσια και τα όρια της Εκκλησιαστικής Ιεραποστολής, είναι η ασφαλής και κατά το δυνατόν αποτελεσματική λύση και αντιμετώπιση του προβλήματος πτωχεία με τον καθαρά εκκλησιαστικό τρόπο. Είναι η έμπνευση και ο φωτισμός όλης της ζωής του Χριστιανού και του νεοφώτιστου, μιας άλλης κουλτούρας και παραδόσεως, από τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Mέ προορισμό να του επιτρέψουν να προσαρμοστεί και να ζήσει την αναζήτηση του Θεού υπό τις ειδικές και συγκεκριμένες συνθήκες που ζει και υπάρχει.
Εδώ στον ισλαμικό και αραβικό κόσμο της Βορείου Αφρικής, η αναζήτηση του Θεού περιορίζεται στα καθ' ημάς. Δεν υπάρχει η ελευθερία και η δυνατότητα της διαδόσεως του Ευαγγελικού μηνύματος. Υπάρχει όμως η δυνατότητα και η επιταγή της συντηρήσεως και διατηρήσεως της παραδόσεώς μας, σε έναν κόσμο αμιγώς πλέον μουσουλμανικό, με ο,τι αυτό συνεπάγεται, και ο οποίος εβίωσε διαχρονικά την απόλυτη χριστιανική συνείδηση. Όμως δοκιμάστηκε από τους διωγμούς και τα μαρτύρια. Υψώθηκε μεν στους Ουρανούς, αφανίστηκε δε αριθμητικώς και ποσοτικώς, προκειμένου σήμερα να υπολανθάνει μία υποτονική, αλλ' εξίσου ιστορική και μοναδική Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση στα βήματα του Αποστόλου Μάρκου και των Αγίων Επισκόπων και Αρχιεπισκόπων της Καρθαγένης, της Ιππώνος και της Κωνσταντίνης και των πέριξ περιοχών.
Με οδηγό τον Ιεραπόστολο Πατριάρχη κ.κ. Θεόδωρο, που δίδει και δίδεται παραδειγματίζοντας και οριοθετώντας τα πλαίσια και το πεδίο εργασίας των Ιεραποστόλων, συνεχίζουμε όλοι την πορεία προς τον Ουρανό. Υπάρχουν δυσκολίες. Ναι. Όμως με τη δύναμη της ψυχής, που φωτίζεται από το ουράνιο φως του Ευαγγελίου, προχωράμε, για να βρεθούμε σε, όσο είναι δυνατόν, καλύτερη κατάσταση κατά την κοινή για όλους ώρα της απολογίας μας.
Σαν Πατριαρχείο και σαν Εκκλησία μπορούμε να δούμε την προοπτική του έργου μόνο μέσα από την αντίληψη της σοβαρότητος του πράγματος. Κλιμακωτά ο σπόρος της Ιεραποστολής είναι πολύ φθηνός και πολύ ταπεινός, η σπορά είναι σημαντική και δύσκολη και το αποτέλεσμα τεράστιο και θεάρεστο.
Με τη συλλογική προσπάθεια και την αρχή του Πατριάρχη και Πατέρα της Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β ὅτι οφείλουμε να πολλαπλασιάζουμε ο,τι λαμβάνουμε και όχι να το αφανίζουμε, που είναι άλλωστε και Ευαγγελική επιταγή, θεωρώ ότι η προοπτική της Ιεραποστολικής Αφρικανικής Εκκλησίας του Αποστόλου Μάρκου είναι σπουδαία. Μία προοπτική όπως εκφράζεται μέσα στο λόγο του Γέροντα Εφραίμ του Φιλοθεΐτη, που παραθέτω και με τον οποίο κατακλείω τις λίγες και ταπεινές σκέψεις μου περί Ιεραποστολής γενικότερα και της προοπτικής της σήμερα και πάντοτε, επιθυμώντας να καταδείξω ότι ο Ιεραπόστολος και η Ιεραποστολή δεν δίδουν απλώς αλλά δίδονται...
Ας υπομένουμε τον πόνο και την θλίψη και ας προσευχώμεθα για κάθε πονούντα άνθρωπο. Σκεφθείτε πόσοι άνθρωποι αναστενάζουν επάνω στη γη...
† Ο Καρθαγένης Αλέξιος
* Απόσπασμα ομιλίας σε συνέδριο στα πλαίσια του χριστιανομουσουλμανικού διαλόγου στην Καρθαγένη της Τύνιδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου