Asterios Kechagias
"Έχω ταξιδέψει μόνος σε αρκετές ευρωπαϊκές και ασιατικές χώρες (Γερμανία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Λετονία, Ισραήλ, Ιαπωνία κλπ) αλλά η Μαδαγασκάρη ήταν το πρώτο μου μοναχικό ταξίδι στην αφρικανική ήπειρο αλλά και στο νότιο ημισφαίριο της Γης. Ξεκίνησα μόνος από Ισραήλ στο οποίο βρισκόμουν τότε και με μια μικρή στάση στην Αιθιοπία, έφτασα εν τέλει στο αεροδρόμιο του Ανταναναρίβο έπειτα από 11 ώρες πτήση. Ο στόχος τριπλός: Να παρέχω επιμορφωτικά θεολογικά σεμινάρια στους ορθόδοξους ιερείς της χώρας, να βοηθήσω εθελοντικά στο ορφανοτροφείο που υπήρχε εκεί και να μάθω την τοπική γλώσσα, τα μαλαγκάσι. Νομίζω πως τα έφερα εις πέρας και τα τρία. Συνολική διάρκεια ταξιδιού: ένας μήνας. Συνέπεσε να βρίσκομαι μάλιστα στην περίοδο της γιορτής της ανεξαρτησίας της και είχε ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Το Ανταναναρίβο είναι μια όμορφη πρωτεύουσα παρά τη μεγάλη φτώχεια που επικρατεί. Δυστυχώς τότε δεν ασχολιόμουν ακόμη με την αστρονομία και έχασα μια ευκαιρία να μελετήσω τα άστρα του νοτίου ημισφαιρίου. Ελπίζω να μου ξαναδοθεί η ευκαιρία. Ποια εμπειρία να πρωτοαναφέρει κανείς; Έζησα τόσα πολλά εκεί κάτω. Οι πιο έντονες συναισθηματικά στιγμές ήταν σίγουρα την τελευταία μου βδομάδα στο ορφανοτροφείο της Μαδαγασκάρης. Κάθε φορά που το επισκεπτόμουν, τα μικρά έκαναν σαν τρελά τρέχοντας πάνω μου να με αγκαλιάσουν. Αποφάσισα πριν φύγω από το τέταρτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου, να αγοράσω μερικές τούρτες να φάμε και να τα βάλω να δουν καμιά ταινία. Λόγω Αφρικής επέλεξα το Lion King και επειδή τους άρεσε είδαμε και τη Μαδαγασκάρη. Δεν υπήρχε υπολογιστής ούτε βεβαίως προτζέκτορας στο ορφανοτροφείο, οπότε έβαλα το λάπτοπ μου σε ένα τραπέζι και μαζεύτηκαν όλα τους τριγύρω να κοιτούν την οθόνη. Κάποια δεν είχαν ξαναδεί ταινία. Ήταν σαν να ανακάλυψαν τον κινηματογράφο. Κάποια στέκονταν όρθια όλη την ώρα και προσηλωμένα στην οθόνη. Επειδή δεν υπάρχουν υπότιτλοι στη γλώσσα τους και η αμέσως επόμενη επίσημη γλώσσα στη χώρα τους ήταν τα γαλλικά, έβαλα γαλλικούς υπότιτλους, οπότε τα μεγαλύτερα μετέφραζαν στα μαλαγκάσι όσα έβλεπαν, για να βοηθήσουν τα μικρά να καταλάβουν τι γίνεται. Αν και η εικόνα μιλάει μερικές φορές από μόνη της. Μια απ' τις πιο δυνατές συναισθηματικά στιγμές της ζωής μου ήταν η μέρα πριν την αποχώρησή μου, όπου πήγα στο ορφανοτροφείο για να τα αποχαιρετίσω. Έβαλαν τα κλάματα και όταν κίνησα να φύγω σχημάτισαν με τα σώματά τους μια αλυσίδα στην πύλη του ορφανοτροφείου, για να μην μπορέσω να περάσω. Αυτή τη στιγμή δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Το σίγουρο είναι ότι η εμπειρία στην Αφρική (τόσο στη Μαδαγασκάρη όσο και στην Κένυα που πήγα αργότερα) ήταν τόσο δυνατή που μου προσέδωσε πολλές ενδιαφέρουσες κατανοήσεις της ζωής και επηρέασε σε πολύ σημαντικό βαθμό τον χαρακτήρα μου. Γενικότερα όσο σκέφτομαι το τι τρελές εμπειρίες έχω ζήσει σε αυτή τη ζωή, ακόμη κι εγώ ο ίδιος δυσκολεύομαι να τις πιστεύσω μερικές φορές. Σε ποιον να τις πω και ποιος να με πιστεύσει."
Περισσότερα... https://www.facebook.com/ikarionas/posts/10206809290187919
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου