Τα ορφανά παιδιά της Αφρικής ευχαριστούν τον μακαριστό Ιεραπόστολο πατέρα Ευελθόντα Χαραλάμπους

 

Τα ορφανά παιδιά της Αφρικής ευχαριστούν τον μακαριστό Ιεραπόστολο πατέρα Ευελθόντα Χαραλάμπους

του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ

Μιά σύγχρονη Ορθόδοξη Ιεραποστολική μορφή έφυγε σωματικά από ανάμεσα μας, και τα ορφανά παιδιά της Αφρικής έμειναν για δεύτερη φορά στη ζωή τους ορφανά. Ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων, με το Ιεραποστολικό του έργον κατέστη κορυφαίος σύγχρονος Ιεραπόστολος, που ξέφυγεν του μικρού χώρου της Κύπρου και του Ελληνισμού, και μετέστη στον ευρύτερον χώρον της Οικουμενικής Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό επαξίως, μια άλλη σύγχρονη κορυφαία Ιεραποστολική μορφή της Κύπρου, ο Αετός της Ορθοδοξίας στην Αφρικανική Ήπειρον, ο μακαριστός Πατριάρχης Πέτρος, το 2002, του απένειμεν το υψηλόν οφίκκιον του Πρωτοπρεσβυτέρου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Το μυστικό της επιτυχίας του κορυφαίου Ιεραποστολικού έργου του μακαριστού πατρός Ευέλθωντος ήταν πρώτιστα η βαθειά του πίστη στο Θεό, δεύτερον, η ευσέβεια και η ευλάβεια της οικογένειας του με πρώτη την ηρωϊδα Πρεσβυτέρα του κ. Ανδρούλα, που του στάθηκε δίπλα του μαζί με τα παιδιά του, και τρίτον, ο σεβασμός του κόσμου στο άμωμον πρόσωπον του που συνέπερνε τους πάντες με την αρετή της φιλανθρωπίας να ζήσουν στη γη τις ουράνιες ηλιακτίδες της αγάπης της Βασιλείας του Θεού.

Η προσφυγιά στην ίδια του την πατρίδα κι η μεγάλη τραγωδία να θάψει το παιδί του, δεν τον λύγισαν, τον έφεραν πιο κοντά στο Θεό. Αντίθετα άνθρωποι που ζούν ήδη ερήμην της παρουσίας του Θεού, και με τα πιο ασήμαντα προβλήματα, απομακρύνονται περισσότερον εκ του Θεού.

Το μυστήριον του πόνου μετατρέπεται στη ζωή των ευσεβών και αγίων ανθρώπων σε δημιουργική φιλανθρωπική παρουσία του Θεού που ωφελούνται οι χήρες και τα ορφανά, οι πονεμένοι συνάνθρωποί μας, γιατί στο πρόσωπόν τους συναντούμε τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν.

Ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων, με τα μεγάλα και θαυμαστά και θεάρεστα έργα του (Ιεροί Ναοί, Ιδρύματα στη Κύπρο και στην Αφρική κι όπου μπορούσε, υποτροφίες σε άπορα και ορφανά παιδιά της Αφρικής), επαλήθευσε τη μεγάλη ρήση του γνωστού φιλόσοφου Γουϊλλιαμ Τζέϊμς (+1940) ότι «η καλύτερη χρήση της ζωής είναι να την αφιερώσεις σε κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο από τα χρόνια της ζωής σου».

Ευχαριστώ το Θεό που γνώρισα την άγια οικογένεια του και έστω και για λίγο μαθήτευσα κοντά του μέσα από την αφοσίωση του στο ποιμαντικό, το εκπαιδευτικό, το Ιεραποστολικό και το φιλανθρωπικό του έργο. Όταν διακονούσα ως Μητροπολίτης Κένυας στη δεκαετία του ενενήντα είχα τη τιμή να υποδεχθώ στη Ναϊρόμπι την πρεσβυτέρα του Ανδρούλα, τον Πίερο Μαρκουλή και τη γυναίκα του Σωτηρούλα, τη κ. Φωτίου, τον κ. Αναστάση και τη σύζυγό του για τα εκγαίνια του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου, που είχε την ευθύνη για το κτίσιμο του ο μακαριστός π. Ευέλθων με τη βοήθεια ευσεβών χριστιανών από το Παραλίμνι. Το κτίσιμο του Ιερού Ναού έγινε αφορμή πολλοί ιθαγενείς να δοξολογούν και να ευχαριστούν τον Θεό διά το θαύμα που ζούσαν, να έχουν μετά από πολλά χρόνια στη θέση μιας μισογκρεμμισμένης χωμάτινης καλύβας ένα πέτρινο ευλογημένο Ναό.

Το Ορθόδοξο Ιεραποστολικό πνέυμα που φύτεψε ο Εθνάρχης Μακάριος με τις βαπτίσεις χιλιάδων Αφρικανών με τη παρουσία του μετέπειτα διαδόχου του Κωνσταντίας Χρυσοστόμου Α’ ξαναζωντάνεψε. Κι ο π. Ευέλθων ήταν χειροτονία του μακαριστού Χρυσοστόμου. Το Άγιο Πνεύμα λειτουργεί συνέχεια μέσα από τη Θεία Πρόνοια του Θεού. Αυτό όμως που με συγκίνησε ιδιαίτερα από την Ιεραποστολική ομάδα της Κύπρου ήταν η παρουσία εκεί του κ. Αναστάση και της συζύγου του, γονείς αγνοουμένου, που ο π. Ευέλθων, στήριζε τόσο πολύ στο μεγάλο τους πόνον, που τους ανέβασε στους ουρανούς για να συναντήσουν τον γιό τους μέσα από την αγάπη τους στο Ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας. Ακόμη, το τεράστιον Ιεραποστολικό έργο του μακαριστού π. Ευέλθωντα στα πέρατα της Αφρικής, έγινε αφορμή οι Λαοί της Αφρικής να γνωρίσουν περισσότερα για τη μικρή Κύπρο και για την αδικία που έγινε σε βάρος της από τη βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας. Αυτό τουλάχιστον διαπιστώνω προσωπικά και το καταθέτω ως μαρτυρία στις χώρες που ο Θεός με αξίωσε να διακονήσω είτε ως Μητροπολίτης είτε ως Τοποτηρητής σε περιόδους κενών, όπως στις Μητροπόλεις Κένυας, Ειρηνουπόλεως, Μουάντζας, Ιωαννουπόλεως, Ζιμπάμπουε και Αγκόλας, Ζάμβιας και Μαλάουι και των Επισκοπών Μοζαμβίκης και Μποτσουάνας.

Όπως πολλοί Ιεράρχες και κληρικοί, πέρασα από το Παραλίμνι, για εκδηλώσεις για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Αν είναι δύσκολο, λόγω των πολλών ποιμαντικών υποχρεώσεων του οικείου Μητροπολίτη να το συναντήσεις, για το μακαριστό π. Ευέλθωντα πάντοτε υπήρχε χρόνος για όλους μας, να συλλειτουργήσουμε μαζί του, να ομιλήσουμε για την Ιεραποστολή και να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του. Το μεγάλο ελάττωμα του πατρός Ευέλθωντα και ως οικογενειάρχη, κι ως ποιμένας κι ως εκπαιδευτικός, ήταν τα πολλά και ποικίλα του χαρίσματα. Δεν ήξερε να πει όχι σε κανένα, εκένωνεν εαυτόν διά το πλησίον του. Ήταν τοις πάσιν τα πάντα. Ο Θεός να τον αναπαύει και να ενδυναμώνει και να παρηγορεί τα μέλη της οικογένειας του να συνεχίσουν να κάνουν στη ζωή τους το καλύτερο. Αυτό είναι και το καλύτερο μνημόσυνον για την ανάπαυση της ψυχής του.

Με την συγκινητική και εντυπωσιακή, αλλά και απλή διαθήκη του, ο π. Ευέλθων μας υπενθυμίζει τους λόγους του Γκάντι ότι «πρέπει να ζούμε ως να πρόκειται να πεθάνουμε αύριο και να πράττουμε ως να πρόκειται να ζήσουμε για πάντα».

Πάτερ Ευέλθων τα ορφανά παιδιά της Αφρικής σε ευχαριστούν και προσεύχονται για την ανάπαυση της ψυχής σου. Μαζί με τον εκλεκτόν υιόν σου ιατρόν Χριστόφορον, αυξήθησαν οι Άγγελοι του Θεού στους Ουρανούς.

Για το πατέρα Ευέλθωντα ισχύει το γνωστόν αγιορείτικο ρητόν ότι «αν πεθάνεις πριν να πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Αιωνία αυτών η μνήμη.

 

 http://evelthon.blogspot.gr/2012/04/blog-post_11.html