της Χριστίνας Σεφερλή
Είμαι κι εγώ που ξεχνάω πως δεν χρειάζομαι παπούτσια για να ‘ρθω κοντά Σου...είσαι κι Εσύ που μου λες «αν μ’αγαπάς ακολούθα με»...κι εγώ που πριν Σε γνωρίσω με μια πανοπλία που μου ‘γινε δέρμα πρέπει να κατέβω απ’το άλογο του «εγωισμού»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου