Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Ιεραποστολικά βήματα στην Ουγκάντα

 Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου
 
 
Η πορεία προς τη μακρινή Ουγκάντα στα βάθη της γειτονικής ηπείρου ξεκίνησε στις 27-1-2007 που αναχώρησε η αποστολή της Μητροπόλεώς μας με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Αμφιλοχίου . Είχε ξεκινήσει μήνες νωρίτερα με τη θεαματική ανταπόκριση- υλική και ηθική- του κόσμου.




Η χαρά μας, φυσικά μεγάλη. Και θα φανεί οξύμωρο το σχήμα αλλά στη φτωχή Ουγκάντα έγινε ακόμα μεγαλύτερη! Γιατί εισπράξαμε από κοντά τις εκδηλώσεις αγάπης και ευγνωμοσύνης των Ουγκαντέζων, κι όλο αυτό, επειδή τους δώσαμε ΝΕΡΟ! Γιατί η γεώτρηση είναι πλέον γεγονός αδιαμφισβήτητο. Και δε μπορείς παρά να συγκινηθείς και να αναθεωρήσεις τη στάση σου για τη ζωή, όταν βλέπεις ότι εν ετει 2007 υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν ώρες πολλές για να πάρουν νερό απο αυτή τη γεώτρηση. Τη γεώτρηση που κάποιοι άλλοι, από τη μακρινή επαρχία της Κισάμου, που απλώς φαντάζονται ότι υπάρχει κάπου πάνω στο χάρτη, τους χάρισαν με τη γενναιοδωρία τους.




Συγκίνηση νιώθεις κι όταν βλέπεις τα παιδάκια να παίζουν με αυτό το «παιχνίδι» σα να είναι το πιο όμορφο και λαμπερό του κόσμου, κι όμως είναι απλά νερό! Δε μπορείς παρά να πιστέψεις περισσότερο στο Θεό όταν βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, να κοινωνούν, να ψάλλουν όχι μόνο στη γλώσσα τους αλλά και στην ελληνική- τιμώντας τους επισκέπτες, αλλά και να επιθυμούν αληθινά να βαφτιστούν, ελπίζοντας στη λύτρωση. Δε μπορείς παρά να νιώσεις εγωιστής και αχάριστος βλέποντας όλα τα πρόσωπα να σου χαμογελούν ακατάπαυστα. Γιατί στην Ουγκάντα δεν υπάρχει η έννοια της κατάθλιψης ή της αυτοκτονίας. Όλοι ξέρουν ότι υπάρχουν και τα πολλά¨- εξάλλου όλα τα καλά εισρέουν από το δυτικό κόσμο (για τους λίγους έχοντες), όμως όχι μόνο αρκούνται αλλά είναι ευτυχισμένοι έστω κι όταν εξασφαλίζουν τα λίγα. Δε μπορείς παρά να σκύψεις το κεφάλι, να κλείσεις τα μάτια και να προσευχηθείς για αυτά τα παιδάκια που αγκαλιάζοντάς τα καταλάβαινες ότι είναι σε εμπύρετη κατάσταση και όμως περίμεναν ώρες πολλές, υπομονετικά και χωρίς διαμαρτυρίες, πάλι με χαμόγελα να εξεταστούν και να πάρουν φάρμακα, γιατί έχουν θέληση έστω και για αυτή τη ζωή που στα λίγα τους χρόνια έχουν καταλάβει πως είναι σκληρή. Δεν μπορείς παρά να θες να επισκεφτείς ξανά τα ίδια μέρη, με την ελπίδα πως θα συναντήσεις τους ίδιους ανθρώπους που θα έχουν βελτιώσει και καλυτερεύσει την καθημερινότητά τους.




Με τα χρήματα που δώσατε από το υστέρημά σας βοηθήσατε αυτούς τους μακρινούς μας γείτονες από την μεγάλη γειτονιά του κόσμου, να πιούνε νερό μέσω της γεώτρησης, να γευτούν τροφή μέσω του αγροκτήματος που τους χαρίσαμε, να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή μέσω του ιατρείου που τους χτίζουμε και της υποτροφίας που παρέχουμε σε έναν φοιτητή για να γίνει γιατρός και να το στελεχώσει. Τους βοηθήσατε επίσης να ονειρευτούν την γνώση και να την κάνουν πραγματικότητα, γιατί τα χρήματα που συγκεντρώσαμε ήταν αρκετά ακόμα και για να προχωρήσουμε στο χτίσιμο σχολείου. Τέλος, βαφτίσαμε 37 μικρά παιδάκια με την ελπίδα ότι σε λίγα χρόνια θα είναι αυτά οι αγωγοί της ορθοδοξίας στη μακρινή αλλά συνάμα τόσο κοντινή Αφρική.

Θερμά Ευχαριστήρια σε όλους από καρδιάς.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου