Orthodox Metropolis of Zambia and Malawi
Η Προσφορά της γυναίκας στην Ορθόδοξο Ιεραποστολή (γνωστές και άγνωστες μορφές) A`
Ιερή Αποστολή.
Αποστέλλει ο Χριστός και απεσταλμένοι οι μαθητές Του όλων των εποχών. Μια αποστολή δύσκολη. Δεν την ξεκινάς αν δεν πυρπολεί την καρδιά σου η φλόγα της πίστης στο Θεό, αν δεν έχεις λαχτάρα την αλήθεια και την αγάπη του Χριστού να τη διαλαλήσεις «πάση τñ κτίσει» (Μαρκ. 16:15).
Η προσφορά των γυναικών στο ιεραποστολικό έργο είναι αθόρυβη και ουσιαστική.
Θεανώ Μουσδελεκίδου – Η Μητέρα της Ιεραποστολής
Βοηθός Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς στό Κολουέζι Congo, πρώην Ζαΐρ
H Μητέρα της Ιεραποστολής Κυρία Θεανώ Μουσδελεκίδου στο Κολουέζι του Κονγκό επί 25 χρόνια διακονεί τους ιερείς, τα ορφανά του οικοτροφείου και τους αναγκεμένους αδελφούς.
Ένας στίχος του Σεφέρη λέει ότι «οι ήρωες βαδίζουν στα σκοτεινά». Έρχεται όμως η στιγμή που τα γεγονότα, η ιστορία έρχεται στο φως και αποκαλύπτει γνήσιες, ηρωϊκές μορφές. Στο χώρο της Ιεραποστολής μια τέτοια μορφή, ένα πρόσωπο που αγάπησε το Θεό και προσέφερε τον εαυτό της ολοκληρωτικά προς το συνάνθρωπο είναι η Θεανώ Μουσδελεκίδου – η Μητέρα της Ιεραποστολής.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα στις 24 Ιανουαρίου 1928. Οι γονείς της, Ελένη και Όμηρος Αντωνιάδης, ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο. Όπως αναφέρει η ίδια σε συνέντευξή της, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Ωστόσο μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια αγάπης, θυσίας και προσφοράς. Το σπίτι της ήταν μία κατ’οίκον Εκκλησία. Ερχόμενοι οι γονείς της απ’τις αλησμόνητες πατρίδες, αυτό που μετέφεραν, σαν πολύτιμο θησαυρό ήταν τα εικονίσματα και η Ορθόδοξη Παράδοση της Εκκλησίας. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, είχε τη μεγάλη ευλογία να έχει εξομολόγο τον π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο και να ακούει τα πύρινα κηρύγματα του π. Χαρίτωνα Πνευματικάκι. Το 1947 παντρεύεται το Μιχάλη Μουσδελεκίδη. Μετά το θάνατο του συζύγου της το 1977 μένει μόνη, χωρίς παιδιά. Η προσευχή της στο Θεό ήταν: «Ευχαριστώ για όλα! Δώσ’μου τρόπο να το αντιμετωπίσω και αυτό». Μετατρέπει το σπίτι της σε μαθητική στέγη και επί 10 χρόνια φιλοξενεί κοπέλες από τη γύρω περιοχή, που επιθυμούσαν να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο. Στις διακοπές των σχολείων, για τρεις μήνες, τα καλοκαίρια βοηθούσε στο έργο των μαθητικών κατασκηνώσεων (στην κουζίνα ή όπου αλλού χρειαζόταν), όπως στην Κατασκήνωση Βραώνας Αττικής, της Αδελφότητος «ΖΩΗ» και στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Εδέσσης, στο Πάικον όρος.
Όμως ο λόγος του π. Χαρίτωνος για ιεραποστολική δραστηριότητα και το «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη…» δεν την άφηνε ήσυχη. Το 1987, ένα θεϊκό κάλεσμα την οδήγησε στην Κεντρική Αφρική, στο Ιεραποστολικό κλιμάκιο Κολουέζι Κονγκό επί πατρός Κοσμά Γρηγοριάτη. «Πρωτοπήγα για τρεις μήνες το 1987, Ιούλιο-Αύγουστο-Σεπτέμβριο.
Τότε γνώρισα τον μακαριστό παπά-Κοσμά. Έζησα στη σκιά αυτού του ανθρώπου, που όντως ήταν πολύ χαρισματούχος. Μαζί με τους εκλεκτούς συνεργάτες του, την αδελφή Ξένη και το μοναχό Κύριλλο, καθώς και με ντόπιους, επιτελούσαν τεράστιο έργο ευαγγελισμού των Αφρικανών αδελφών μας».
Το 1988 ξαναβρέθηκε στο Κολουέζι. Παρευρίσκεται μαζί με τον π. Μελέτιο Γρηγοριάτη στην κηδεία του μακαριστού π. Χαρίτωνα και προσκυνά τον τάφο του π. Χρυσοστόμου. «Προσπάθησα να βαδίσω επί τα ίχνη αυτών των Πατέρων που δώσανε τη ζωή τους, την πνοή τους κι άλλαξαν τη μορφή της Κεντρικής Αφρικής. Δοξάζω το Θεό!». Το 1990, οπότε κλείνει η Μαθητική Στέγη που διατηρούσε στο σπίτι της, αφιερώνεται πλέον στην ιεραποστολική διακονία. «Με τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Κεντρώας Αφρικής, που με αποκαλεί “Μητέρα της Ιεραποστολής”, επωμίζομαι με πολλή συγκίνηση και ευθύνη αυτή την ευχή, αυτό το, τίτλο και αγωνίζομαι, συν Θεώ, να ανταποκτιθώ σε όσα κατά καιρούς μου αναθέτει». Η Θεανώ Μουσδελεκίδου είναι η ψυχή της Ιεραποστολής. Στο οικοτροφείο της Ιεραποστολής εκτελεί χρέη οικονόμου. Επισκέπτεται τις φυλακές και τα νοσοκομεία, κάνει κατηχητικά Θηλέων, σε γυναίκες και κορίτσια. Κάθε μήνα πηγαίνει με άλλες γυναίκες της Επιτροπής (comite) στα κωφάλαλα παιδιά. «Βέβαια, σε όλη αυτή την πορεία είχαμε, όπως είναι επόμενο, ποικίλα προβλήματα, διανυκτερεύσεις στο δάσος, χαμένοι στη ζούγκλα, βουτηγμένοι στους βάλτους, πεζοπορίες. Όλα προς δόξαν Θεού! Ταπεινά τα αποδεχόμαστε».
Η Μητέρα Θεανώ, πρότυπο προσφοράς προς το συνάνθρωπο αγωνίζεται μέχρι και σήμετα στον ιεραποστολικό αγρό! Με την έμπρακτη αγάπη της προσφέρει στους ελάχιστους αδελφούς πέρα από υλική κυρίως πνευματική στήριξη. «Όλους τους ευχαριστώ για την αγάπη τους και παρακαλώ τον Άγιο Θεό να μου χαρίζει αγάπη και υπομονή όσο ζω να συνεχίσω να Τον υπηρετώ, όπου και όπως είναι το Θέλημά Του».
https://www.facebook.com/Orthodox-Metropolis-of-Zambia-and-Malawi-391805074291380/
Η Προσφορά της γυναίκας στην Ορθόδοξο Ιεραποστολή (γνωστές και άγνωστες μορφές) A`
Ιερή Αποστολή.
Αποστέλλει ο Χριστός και απεσταλμένοι οι μαθητές Του όλων των εποχών. Μια αποστολή δύσκολη. Δεν την ξεκινάς αν δεν πυρπολεί την καρδιά σου η φλόγα της πίστης στο Θεό, αν δεν έχεις λαχτάρα την αλήθεια και την αγάπη του Χριστού να τη διαλαλήσεις «πάση τñ κτίσει» (Μαρκ. 16:15).
Η προσφορά των γυναικών στο ιεραποστολικό έργο είναι αθόρυβη και ουσιαστική.
Θεανώ Μουσδελεκίδου – Η Μητέρα της Ιεραποστολής
Βοηθός Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς στό Κολουέζι Congo, πρώην Ζαΐρ
H Μητέρα της Ιεραποστολής Κυρία Θεανώ Μουσδελεκίδου στο Κολουέζι του Κονγκό επί 25 χρόνια διακονεί τους ιερείς, τα ορφανά του οικοτροφείου και τους αναγκεμένους αδελφούς.
Ένας στίχος του Σεφέρη λέει ότι «οι ήρωες βαδίζουν στα σκοτεινά». Έρχεται όμως η στιγμή που τα γεγονότα, η ιστορία έρχεται στο φως και αποκαλύπτει γνήσιες, ηρωϊκές μορφές. Στο χώρο της Ιεραποστολής μια τέτοια μορφή, ένα πρόσωπο που αγάπησε το Θεό και προσέφερε τον εαυτό της ολοκληρωτικά προς το συνάνθρωπο είναι η Θεανώ Μουσδελεκίδου – η Μητέρα της Ιεραποστολής.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα στις 24 Ιανουαρίου 1928. Οι γονείς της, Ελένη και Όμηρος Αντωνιάδης, ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο. Όπως αναφέρει η ίδια σε συνέντευξή της, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Ωστόσο μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια αγάπης, θυσίας και προσφοράς. Το σπίτι της ήταν μία κατ’οίκον Εκκλησία. Ερχόμενοι οι γονείς της απ’τις αλησμόνητες πατρίδες, αυτό που μετέφεραν, σαν πολύτιμο θησαυρό ήταν τα εικονίσματα και η Ορθόδοξη Παράδοση της Εκκλησίας. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, είχε τη μεγάλη ευλογία να έχει εξομολόγο τον π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο και να ακούει τα πύρινα κηρύγματα του π. Χαρίτωνα Πνευματικάκι. Το 1947 παντρεύεται το Μιχάλη Μουσδελεκίδη. Μετά το θάνατο του συζύγου της το 1977 μένει μόνη, χωρίς παιδιά. Η προσευχή της στο Θεό ήταν: «Ευχαριστώ για όλα! Δώσ’μου τρόπο να το αντιμετωπίσω και αυτό». Μετατρέπει το σπίτι της σε μαθητική στέγη και επί 10 χρόνια φιλοξενεί κοπέλες από τη γύρω περιοχή, που επιθυμούσαν να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο. Στις διακοπές των σχολείων, για τρεις μήνες, τα καλοκαίρια βοηθούσε στο έργο των μαθητικών κατασκηνώσεων (στην κουζίνα ή όπου αλλού χρειαζόταν), όπως στην Κατασκήνωση Βραώνας Αττικής, της Αδελφότητος «ΖΩΗ» και στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Εδέσσης, στο Πάικον όρος.
Όμως ο λόγος του π. Χαρίτωνος για ιεραποστολική δραστηριότητα και το «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη…» δεν την άφηνε ήσυχη. Το 1987, ένα θεϊκό κάλεσμα την οδήγησε στην Κεντρική Αφρική, στο Ιεραποστολικό κλιμάκιο Κολουέζι Κονγκό επί πατρός Κοσμά Γρηγοριάτη. «Πρωτοπήγα για τρεις μήνες το 1987, Ιούλιο-Αύγουστο-Σεπτέμβριο.
Τότε γνώρισα τον μακαριστό παπά-Κοσμά. Έζησα στη σκιά αυτού του ανθρώπου, που όντως ήταν πολύ χαρισματούχος. Μαζί με τους εκλεκτούς συνεργάτες του, την αδελφή Ξένη και το μοναχό Κύριλλο, καθώς και με ντόπιους, επιτελούσαν τεράστιο έργο ευαγγελισμού των Αφρικανών αδελφών μας».
Το 1988 ξαναβρέθηκε στο Κολουέζι. Παρευρίσκεται μαζί με τον π. Μελέτιο Γρηγοριάτη στην κηδεία του μακαριστού π. Χαρίτωνα και προσκυνά τον τάφο του π. Χρυσοστόμου. «Προσπάθησα να βαδίσω επί τα ίχνη αυτών των Πατέρων που δώσανε τη ζωή τους, την πνοή τους κι άλλαξαν τη μορφή της Κεντρικής Αφρικής. Δοξάζω το Θεό!». Το 1990, οπότε κλείνει η Μαθητική Στέγη που διατηρούσε στο σπίτι της, αφιερώνεται πλέον στην ιεραποστολική διακονία. «Με τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Κεντρώας Αφρικής, που με αποκαλεί “Μητέρα της Ιεραποστολής”, επωμίζομαι με πολλή συγκίνηση και ευθύνη αυτή την ευχή, αυτό το, τίτλο και αγωνίζομαι, συν Θεώ, να ανταποκτιθώ σε όσα κατά καιρούς μου αναθέτει». Η Θεανώ Μουσδελεκίδου είναι η ψυχή της Ιεραποστολής. Στο οικοτροφείο της Ιεραποστολής εκτελεί χρέη οικονόμου. Επισκέπτεται τις φυλακές και τα νοσοκομεία, κάνει κατηχητικά Θηλέων, σε γυναίκες και κορίτσια. Κάθε μήνα πηγαίνει με άλλες γυναίκες της Επιτροπής (comite) στα κωφάλαλα παιδιά. «Βέβαια, σε όλη αυτή την πορεία είχαμε, όπως είναι επόμενο, ποικίλα προβλήματα, διανυκτερεύσεις στο δάσος, χαμένοι στη ζούγκλα, βουτηγμένοι στους βάλτους, πεζοπορίες. Όλα προς δόξαν Θεού! Ταπεινά τα αποδεχόμαστε».
Η Μητέρα Θεανώ, πρότυπο προσφοράς προς το συνάνθρωπο αγωνίζεται μέχρι και σήμετα στον ιεραποστολικό αγρό! Με την έμπρακτη αγάπη της προσφέρει στους ελάχιστους αδελφούς πέρα από υλική κυρίως πνευματική στήριξη. «Όλους τους ευχαριστώ για την αγάπη τους και παρακαλώ τον Άγιο Θεό να μου χαρίζει αγάπη και υπομονή όσο ζω να συνεχίσω να Τον υπηρετώ, όπου και όπως είναι το Θέλημά Του».
https://www.facebook.com/Orthodox-Metropolis-of-Zambia-and-Malawi-391805074291380/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου