Ιεραποστολή χωρίς σύνορα.
Η Ιεραποστολή γίνεται με αγάπη και σεβασμό στον άλλον χωρίς καμία μορφή επιθετικότητας η βίας. Η Εκκλησία με την Ιεραποστολή επιδιώκει να δημιουργήσει πολιτείες ελευθέρων προσώπων που η κοινωνικότητά τους θα στηρίζεται στην αγάπη και την υποστήριξη του συνανθρώπου, στη φιλανθρωπία και τη διακονία μακριά από κάθε συμφέρον, ιδιοτέλεια και ιδεολογία.
Έτσι, λοιπόν, ζητούνται άνθρωποι με πόθο στην καρδιά και ιεραποστολικό ζήλο, αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία, θυσιαστικό πνεύμα και με γενναία απόφαση να αφήσουν πίσω την πατρίδα τους και την γη των προγόνων τους, αγκαλιάζοντας το έργο της Εκκλησίας διακονώντας τον αμπελώνα του Κυρίου: Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι...(Ματθ. 9, 37).
Το παράδειγμα του μακαριστού Ιεραποστόλου π. Κοσμά Γρηγοριάτη, είναι οδοδείκτης στις επόμενες γενιές, αλλά και υπενθύμιση του δικού μας χρέους απέναντι σε λαούς που δεν έχουν ακούσει ακόμα το μύνημα του Ευαγγελίου. Είναι ένα προσκλητήριο έμπνευσης και προσφοράς σε ανθρώπους που διστάζουν ή έχουν αμφιβολίες για να κάνουν το ξεκίνημα της προσωπικής τους Πεντηκοστής στον αμπελώνα της Ιεραποστολής και ιδιαιτέρως στην υποσαχάρια Αφρική.
Δυστυχώς στις ημέρες μας, το θέμα της Ιεραποστολής έχει ατονίσει σε μεγάλο βαθμό και ιδιαιτέρως στην ήπειρο της Αφρικής. Υπάρχει μία αποστροφή από αρκετούς ανθρώπους για το έργο αυτό, ακόμα και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας. Ακούς από κάποια χείλη κληρικών παντός βαθμού και λαϊκών ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε ιεραποστολή, να πάμε σε άλλες χώρες, όταν το σπίτι μας χρειάζεται κατήχηση και επαναευαγγελισμό. Ας βοηθήσουμε πρώτα το ποίμνιό μας, την οικογένειά μας, τους χριστιανούς μας και αν δούμε κάποια αποτελέσματα τότε να πάμε να κηρύξουμε και σε άλλες χώρες.
Όταν σκέφτονται οι άνθρωποι με αυτό τον τρόπο έχουν λανθασμένη άποψη για το θέμα αυτό και το βασικότερο, αμφισβητούν και απορρίπτουν τον λόγο του ίδιου του Χριστού: Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν (28, 19 – 20). Σε αυτό το χωρίο παρατηρούμε ότι ο Χριστός δεν μίλησε αόριστα, αλλά έδωσε εντολή στους Αποστόλους και στον καθένα ξεχωριστά να πάνε και να κηρύξουν την καινή διαδασκαλία σε όλα τα έθνη. Άρα μας υποχρεώνει να πάμε σε άλλα έθνη να κηρύξουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου.
Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε: πες μου σε παρακαλώ πως θα γίνει συνεργός της Ιεραποστολής ο άλλος, όταν βλέπει εσένα να αδιαφορείς, τόσο, ακόμα και για την δική σου σωτηρία; Δεν είσαι σε θέση να κάνεις θαύματα και με αυτά να πείσεις; πείσε με την φιλανθρωπία, την συμπαράσταση, την συντροφικότητα, την περιποίηση και όλα τα παρόμοια.
Εν κατακλείδι
Οι καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα μας καλούν να αποκτήσουμε ιεραποστολική συνείδηση. Ο καθένας ας χρησιμοποιήσει τα χαρίσματα και τις δυνατότητες που έχει πάντοτε στην υπακοή της Εκκλησίας. Από αυτήν ξεκινάει, από Αυτήν αντλεί δύναμη και στο τέλος ότι κατορθωθεί σε Αυτήν οφείλεται.
Περισσότερα..
https://www.facebook.com/thasitis.kosmass
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου