Υποδοχή του Σεβ. Μητροπολίτου
Κεντρώας Αφρικής κ. Νικηφόρου στην
Ενορία του Προφήτου Ηλιού
στο χωριό Μικαλάι
Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει όταν ξεκινήσαμε να επισκεφθούμε το Μικαλάι, ένα χωριό 30 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Κανάγκα, στην καρδιά του Κονγκό. Ακολουθήσαμε έναν χωματόδρομο, που όταν βρέξει δεν μπορείς να τον περάσεις. Μας διακατείχε αγωνία: «Άραγε θα φθάσουμε στο χωριό», αναρωτήθηκα...
... Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία φθάσαμε στην Ενορία του Προφήτου Ηλιού στο Μικαλάι. Μόλις μας είδαν, οι πιστοί άρχισαν να κτυπούν χαρμόσυνα τις καμπάνες. Νέοι, γέροι, γυναίκες, άνδρες, παιδιά, μας υποδέχονταν. Οι νέοι της χορωδίας, ντυμένοι με τις κόκκινες στολές τους, άρχισαν να ψάλλουν το Άξιον εστί. Ο ηλικιωμένος ιερεύς π. Αυγουστίνος ηγείτο του ποιμνίου του. Πρώτη φορά ο νέος Επίσκοπος επισκεπτόταν την Ενορία τους. Μπήκαμε όλοι στον Ιερό Ναό. Γέμισε ο Προφήτης Ηλίας...
... Ο π. Αυγουστίνος μας καλωσόρισε με ένα σύντομο, ταπεινό και ωραίο λόγο. Μετά πήρε τον λόγο ο Σεφ του χωριού, μας προσφώνησε και μας εξέθεσε τις ανάγκες της Ενορίας: «Έχουμε πολλές χήρες που δεν έχουν κάποιον να τις φροντίσει. Τα παιδιά μας κάθε μέρα πάνε δέκα χιλιόμετρα με τα πόδια στο σχολείο και θέλουν άλλα δέκα να γυρίσουν. Δεν έχουμε κοντύτερα σχολείο, δεν έχουμε νοσοκομείο, ο παπάς μας περιορίστηκε σε ένα δωμάτιο και το υπόλοιπο σπίτι του το διέθεσε και κάναμε ένα μικρό ιατρείο – νοσοκομείο».
Ο νοσοκόμος, που πήρε στη συνέχεια τον λόγο, με καμάρι μας μίλησε για το μικρό “νοσοκομείο” που δημιούργησε η αγάπη και η θυσία του π. Αυγουστίνου.
Αναρωτήθηκα: Τι εννοούν νοσοκομείο εδώ στην έρημο; Αφού μόνο καλύβες είδαμε. Η απορία μας ήταν μεγάλη, διότι ερχόμενοι δεν είδαμε τίποτα.
Μόλις τελείωσε η υποδοχή, ζητήσαμε να δούμε το “νοσοκομείο”. Μας οδήγησαν δίπλα στην Εκκλησία σε ένα σπίτι με τρία δωμάτια και ένα διάδρομο. Στην είσοδο μας περίμεναν τρεις γυναίκες.
«Είναι οι συνεργάτες μου», είπε ο νοσοκόμος, «μία μαία με δύο βοηθούς». Μπήκαμε και είδαμε στον διάδρομο μία μητέρα που βαστούσε στην αγκαλιά της ένα όμορφο μωρό. Στο χέρι της βαστούσε έναν ορό συνδεδεμένο με το λεπτό χεράκι του μωρού. Διέκρινες την αγωνία στο πρόσωπο αυτής της μάνας...
... Ο νοσοκόμος... μας είπε: «Εδώ μένει η οικογένεια του π. Αυγουστίνου. Βλέποντας τον πόνο και τις αρρώστιες των ενοριτών και επειδή σ’ όλη την περιοχή δεν υπάρχει γιατρός ούτε κάποιο ιατρείο, αποφάσισε και κράτησε αυτό μόνο το δωμάτιο για την οικογένειά του. Το υπόλοιπο σπίτι το μετέτρεψε σε νοσοκομείο. Έξω στην αυλή έκτισε μία καλύβα και την λειτουργούμε ως μαιευτήριο».
Πήγαμε και είδαμε το μαιευτήριο. Πραγματικά σοκαρίστηκα. «Πού είσαι πατρίδα να δεις την φτώχεια της Αφρικής!», είπα μέσα μου....
† Ο Κεντρώας Αφρικής Νικηφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου