Σ.Σ. Ο Ιεραποστολικός σύλλογος Αγίου Ευθυμίου Κερατσινίου με υπεύθυνο τον π. ΚΩΝ/ΝΟ ΜΑΡΓΩΝΗ, πραγματοποίησε εορταστική εκδήλωση στην αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Μητροπολίτης Άκκρας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής και Δ/ντης του γραφείου του στην Αθήνα.
Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτη π. Χρυσόστομος Παπαθανασίου, εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου.
Ο Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Σωτήριος Τράμπας.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Κύριλλος.
Ο Επίσκοπος Μαδαγασκάρης κ. Ιγνάτιος κ.α. κληρικοί και λαϊκοί επίσημοι, ως και πλήθος λαού.
Από την εκδήλωση δημοσιεύουμε κατωτέρω το δεκαήμερο οδοιπορικό στη Μαδαγασκάρη, που παρουσίασε η δ/δα Ματίνα Κουβούση, το οποίον έχει ως εξής:
Πολλές φορές, όταν φίλοι της Ιεραποστολής μας ρωτάνε:'Εχουμε μια απορία για την Ιεραποστολή. Τι κάνετε εκεί; Πως τα περνάτε; Πως συνεχίζετε την ημέρα σας;
Πάμε λοιπόν σ’ ένα 10ημερο οδοιπορικό στο Ιεραποστολικό κλιμάκιο της Μαδαγασκάρη για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα από κοντά την Ιεραποστολή στη μακρινή αυτή χώρα.
ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ
Αποφασίζουμε να φύγουμε από την Αθήνα, αφήνουμε πίσω υποχρεώσεις, φίλους, ξεβολευόμαστε μπορώ να πω, ν’ αφιερώσουμε λίγο χρόνο γι’ αυτούς τους αδελφούς μας στην μακρινή Μαδαγασκάρη.
Η ημέρα είναι Δευτέρα. Το Επισκοπείο είναι γεμάτο.
Πριν χαράξει ακόμη, ακούμε παιδικές φωνές. Περιμένουν καρτερικά απ’ έξω από τις πόρτες του Επισκοπείου.
Είναι τα παιδιά που έχουν έλθει από πολύ μακριά, από χιλιόμετρα μακριά για να πάρουν το πρωινό γάλα, που τους προσφέρει η Ιεραποστολή καθημερινά. Όταν ανοίγουν οι πόρτες, μπαίνουν ήσυχα μέσα στη σειρά, έναένα, κρατώντας μία τενεκεδένια κούπα.
Τους σερβίρουμε ζεστό, αχνιστό γάλα και τους δίνουμε ένα πακετάκι μπισκότα. Κρατάνε τα μπισκότα και την κούπα τους πολύ προσεκτικά, για να μη χυθή ούτε μια σταγόνα, γιατί ξέρουν πολύ καλά, ότι σήμερα αυτό θα είναι το μοναδικό γεύμα της ημέρας.
Εγώ πηγαίνω και συζητώ με τα παιδάκια. Πιάνω συζήτηση με μερικά και πιάνει το μάτι μου ένα παιδάκι που έχει ένα μπουκάλι κρυμμένο μέσα στα κουρελιασμένα ρούχα του και το ρωτάω: Τι το θέλεις το μπουκάλι;
Του το παίρνω. Αυτό με βλέπει με ένα πανικόβλητο βλέμμα, σαν να του έχω πάρει όλη την περιουσία του εκείνη τη στιγμή. Με κοιτάζει και μου λέει: Δεσποινίς, μη μου παίρνετε το μπουκάλι, το χρειάζομαι.
Γιατί το χρειάζεσαι; του λέω.
Είμαι ορφανός, λέει. Σ’ αυτό το μπουκάλι, που βλέπετε, θ’ αδειάσω την κούπα με το γάλα και θα το πάω σπίτι μου, θα το μοιραστώ με μια κουρασμένη γιαγιά που με περιμένει και τρία άλλα αδέλφια. Εγώ νιώθω τύψεις για τον έλεγχο που έκανα.
Το μπισκότο δεν θα το φας; Το κάνω οικονομία δεσποινίς. Θα περπατήσω πολλά χιχλιόμετρα μέχρι να φθάσω στο σπίτι μου. Θα το φάω αργά αργά στο δρόμο.
Πρέπει να έχει κανείς μεγάλη λεπτότητα και διάκριση για να καταλάβει το σκεπτικό των φτωχών ανθρώπων στη Μαδαγασκάρη.
Από που ν’ αρχίσω και που να τελειώσω, περιγράφοντας τις άπειρες ανάγκες αυτών των ανθρώπων…
Ένα άδειο μπουκάλι στο οποίο θ’ άδειαζε την κούπα του, γίνεται ζήτημα ζωής η θανάτου γι’ αυτά τα πεινασμένα παιδιά της Μαδαγασκάρης.
Μόλις τελειώνει η διανομή του γάλακτος, πηγαίνω βιαστικά στον όρθρο. Είναι περίπου 7 η ώρα το πρωί. Θα γίνει και θεία Λειτουργία σήμερα και απολαμβάνω την ακολουθία στην τοπική διάλεκτο που λεγεται Μαλαγκάση. Οι αγγελικές φωνές των ιθαγενών μας κάνουν και νοιώθουμε κατάνυξη, ψυχική αγαλλίαση.
Τελειώνει η Θεία Λειτουργία περίπου στις 8.30 η ώρα το πρωί και κάποιοι εθελοντές ήδη έχουν ετοιμάσει το συσσίτιο της Δευτέρας.
Σήμερα προσφέρουμε ρύζι, φασόλια, λάδι, σαπούνι, σε 965 άπορες οικογένειες.
Κοντά στο Επισκοπείο έχουν δημιουργήσει ένα Νηπιαγωγείο. Ο Ιεραπόστολος Επίσκοπός μας, ο πατήρ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, αγαπάει ιδιαίτερα τα παιδιά και, αν θα μπορούσε να χωρέσει όλα τα παιδιά της Μαδαγασκάρης στην αγκαλιά του, με χαρά θα το έκανε.
Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην παιδεία. Το λέει ο ίδιος: Το μέλλον της Μαδαγασκάρη είναι στα χέρια των παιδιών αυτών.
Προτρέπει τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μη τα κρατούν σπίτι για δουλειές. Δυστυχώς όμως, η παιδεία στη Μαδαγασκάρη δεν είναι δωρεάν και πολλά παιδιά ακόμα και σήμερα παραμένουν αναλφάβητα. Γι’ αυτό το λόγο η Επισκοπή μας έχει χτίσει μέχρι σήμερα 14 σχολεία Δημοτικά και Γυμνάσια και όλα λειτουργούν εντελώς δωρεάν.
Μέσα στα πλαίσια του Εκπαιδευτικού προγράμματος είναι και η Σχολή Κοπτικής-Ραπτικής για φτωχά και εγκαταλελειμμένα κορίτσια. Εδώ μαθαίνουν μοδιστρική, για να μπορέσουν μ’ αυτό τον τρόπο να εξασφαλίσουν και αυτά το δικό τους το μέλλον. Πολλες φορές νέα κορίτσια λόγω της φτώχειας τους, μένουν ευπρόσβλητα σε διάφορους κινδύνους.
Επειδή γνωρίζει πολύ καλά ο Επίσκοπος τα προβλήματα αυτά στη Μαδαγασκάρη, κάνει μεγάλη προσπάθεια να προστατέψει τα νέα κορίτσια σ’ ένα καλό χριστιανικό περιβάλλον, ώστε να καταλάβουν οι ίδιες την αξία τους και να μπορέσουν και πάλι να βρούνε τη σωστή τους θέση στην κοινωνία.
Δίπλα από τη Σχολή Κοπτικής και Ραπτικής είναι το γηροκομείον της Επισκοπής. Εδώ ζουν ήσυχα η γιαγιά Ελένη και η Μαργαρίτα. Η γιαγιά Ελένη κάθε φορά που θα μας δει, το ίδιο πράγμα θα μας πει.
Σηκώνει τα χέρια ψηλά και μας λέει: Ευχαριστώ το Θεό και τον πατέρα ΙΓΝΑΤΙΟ, γιατί δεν έχουμε κανένα στον κόσμο. Χωρίς αυτόν δεν θα είχαμε τίποτα. Είναι η παρηγοριά μας. Πόσο χαίρεται, όταν κάθεται ο Επίσκοπος δίπλα της! Στη Μαδαγασκάρη δεν υπάρχουν συντάξεις για ηλικιωμένους και πραγματικά αυτοί οι γέροντες και οι γερόντισες μένουν ξεχασμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία.
Έτσι πέρασε η πρώτη ημέρα στη μακρινή Μαδαγασκάρη.
ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Σήμερα είναι Τρίτη, ο Επίσκοπος πολύ συχνά συγκεντρώνει τους ιερείς του. Του δίνεται η ευκαιρία να συζητούν διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην Ενορία τους και να λύνουν κάποιες απορίες πάνω σε πνευματικά και λειτουργικά θέματα.
Σήμερα έρχεται και ο π. Δημήτριος ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ από την ΑΘΗΝΑ, που ασχολείται με το σεμινάριο των ιερέων.
Φέρνει μαζί του πολύ υλικό και βοηθάει τους ντόπιους ιερείς μας, δίνοντάς τους πολλές δικές του προσωπικές εμπειρίες. Οι ιερείς κάθονται και ακούνε αφοσιωμένοι τον π. Δημήτριο. Ταυτίζονται μ’ αυτόν. Έχουν ένα πρότυπο. Ο π. Δημήτριος τους ενθαρρύνει, τους ενθουσιάζει και τον ακούνε με πολύ προσοχή.
Το σεμινάριο έχει μεγάλη επιτυχία και οι ιερείς τον παρακαλούνε να έλθει και του χρόνου.
Η Ιεραποστολή μας έχει και θεολογικό σεμινάριο για νεαρούς υποψήφιους ιερείς.
Ο κ. Ιωάννης Αντωνιάδης και η κ. Ελένη Καπιδάκη ασχολούνται με τα σεμινάρια αυτά. Οι ιεροσπουδαστές παρακολουθούν το σεμινάριο αυτό δύο χρόνια στην Ιεραποστολή μας και όταν αποφοιτήσουν, γυρίζουν πίσω στα χωριά τους, είτε σαν φοιτητές, είτε σαν μελλοντικοί ιερείς.
Ο Επίσκοπος, όταν θεωρεί ικανό κάποιον, τον χειροτονεί. Σήμερα Τρίτη, έχουμε τη χαρά να είμαστε στη χειροτονία του πατρός ΑΛΕΞΙΟΥ, ο οποίος γίνεται ιερέας. Ο π. ΑΛΕΞΙΟΣ θα πάει να κηρύξει το λόγο του Θεού στα βόρεια μέρη της Μαδαγασκάρης.
Το απόγευμα πάμε με τον Επίσκοπο σ’ ένα κοντινό χωριό λίγο έξω από την ΑΝΤΑΝΑΝΑΡΙΒ, για να δούμε την ανοικοδόμηση ενός ιερού Ναού.
Μιλάει αρκετά με τον Μηχανικό και με τους εργολάβους, γιατί θέλει να γίνονται σωστές δουλειές. Σε λίγα λεπτά μαζεύτηκε ο κόσμος στο χωριό πριν φτάσει εκεί ο Επίσκοπός τους.
Τα εκφραστικά τους μάτια δείχνουν ότι διψάνε για το λόγο του Θεού και περιμένουν ν’ ακούσουν τις πνευματικές διδαχές από το στόμα του ποιμενάρχου τους.
Τους συγκεντρώνει ο Δεσπότης πότε μέσα στο Ναό, πότε κάτω από ένα δέντρο και αρχίζει το κήρυγμα.
Ακόμα και μικρά παιδάκια κάθονται με το στόμα ανοιχτό και ακούνε σιωπηλά αυτά που λέγει ο Γέροντας.
Πάνω σ’ αυτή τη στιγμή θυμόμαστε την παραβολή του σπορέως και γνωρίζουμε μέσα μας, ότι εδώ σ’ αυτά τ’ απομακρυσμένα και ξεχασμένα μέρη ο σπόρος, ο λόγος δηλαδή του Θεού πέφτει πάνω σε εύφορες και καλοπροαίρετες ψυχές.
Ο Ιεραπόστολος Επίσκοπός μας πάντα κάτι τους προσφέρει: Ρούχα, ημερολόγια, πνευματικά βιβλία, σταυρουδάκια, εικονίτσες.
Έτσι περνάει και η δεύτερη ημέρα στην Ιεραποστολή, γεμάτη με μεγάλη αγαλλίαση. Έχουμε ξεχάσει την καθημερινότητά μας που ζούσαμε στην Αθήνα.
Ο Επίσκοπος Μαδαγασκάρης πραγματοποιεί ομαδικές βαπτίσεις
ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ
Φθάνει ο π. Θεόδωρος Εμμανουήλ από την Ουρανούπολη και φεύγουμε αμέσως για τα νότια της Μαδαγασκάρης περίπου 1100 χιλιόμετρα από τη βάση μας.
Μαζί μας η κυρία Ιωάννα ΒΑΜΟΥ και η δεσποινίς Μαρία ΒΟΥΝΤΙΚΗ. Οι δρόμοι σ’ εκείνη την περιοχή είναι πάρα πολύ άσχημοι, λασπόδρομοι, με λακούβες, με χαντάκια. Σε μερικά σημεία περνούμε γέφυρες που πραγματικά πιστεύουμε ότι θα πέσουμε με το αυτοκίνητο. Κινδυνεύει και η ζωή μας. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμαστε. Πρέπει όμως να φθάσουμε στον προορισμό μας. Το ταξίδι διαρκεί 22 ώρες συνεχόμενες οδικώς.
Σταματάμε 10 λεπτά στην άκρη του δρόμου και τρώμε κάτι πρόχειρο που έχουμε φέρει μαζί μας. Τρώμε κάπως ασκητικά. Δεν μπορούμε να φάμε τα εκτεθειμένα φαγητά που υπάρχουν στα μαγαζιά γι’ αυτούς, λόγω των πολλών αρρωστιών. Η αποστολή μας είναι να κάνουμε με τις ευλογίες του Επισκόπου μας βαπτίσεις και φέτος.
Ο π. ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ με πολύ αγάπη και ευλογία έρχεται κάθε χρόνο. Φέτος έχουμε πάρα πολλές βαπτίσεις.
Συγκινητικό είναι να βλέπουμε ανθρώπους ν’ αγκαλιάζουν την Ορθοδοξία, να γίνονται βαπτίσεις σε ποτάμια, αν δεν υπάρχουν Ναοί. Συγκινητικό είναι βέβαια να βλέπουμε ηλικιωμένους ανθρώπους να βγαίνουν από την κολυμπήθρα και να δοξάζουν το Θεό που γίνανε και αυτοί μέλη της αληθινής Εκκλησίας και οικογενείας του Χριστού, έστω και αυτά τα τελευταία χρονια της ζωής τους. Αυτό μας συγκλονίζει ιδιαίτερα.
Όπως είπαμε, σε περιοχές που δεν έχουμε ναούς, γίνονται οι βαπτίσεις σε ποτάμια.
Μεταφέρονται οι κατηχούμενοι με μια αυτοσχεδίαστη βαρκούλα στο σημείο του βαπτίσματος, όπου περιμένει ο ιερέας μέσα στη λίμνη. Η προσπάθειά μας είναι όποιο ζευγάρι έχει βαπτισθεί αμέσως να προχωρούνε στο μυστήριο του γάμου.
Βλέπουμε και πάλι μεγάλοι στην ηλικία μόλις έχουν βαπτισθεί να θέλουν να είναι συνεπείς απέναντι στα χριστιανικά καθήκοντά τους και να κάνουν πράξη αυτό που λένε: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών».
Τελειώνει η ημέρα της βαπτίσεως με μεγάλη χαρά και όλοι τρώμε από το φαγητό που προσφέρει η Ιεραποστολή.'Ενα πλουσιο γεύμα από ρύζι και κρέας και θυμόμαστε πάλι τις αγάπες της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας. Τελειώνουμε τις βαπτίσεις στην περιοχή αυτή και με τη βοήθεια του Θεού. Ο π. ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ πραγματοποιεί περίπου 1600 βαπτίσει και 60 γάμους. Η περιοδεία μας τελειώνει με μια επίσκεψη στο Γυμνάσιο θηλέων που έχει η Επισκοπή μας.
ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ
Καθώς επιστρέφουμε προς την βάση μας, περνάμε από ένα πολύ φτωχό χωριό. Οι άνθρωποι υποφέρουν. Η φτώχεια υπερβολική. Νερό δεν υπάρχει. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού μας λένε ότι περπατάνε 15 χιλιόμετρα με τα πόδια, για να βρούνε την πιο κοντινή βρύση και κουβαλάνε μετά με τους κουβάδες στα κεφάλια το καθαρό νερο. Ο Επίσκοπός μας ανταποκρίνεται αμέσως στις ανάγκες των ανθρώπων αυτών, μοιράζει ρούχα, τρόφιμα, καθαρό πόσιμο νερό, γραφική ύλη και άλλα αναγκαία υλικά αγαθά.
Επισκεπτόμαστε κάποια σχολεία και μοιράζουμε γραφική ύλη. Οι δάσκαλοι μας λένε όμως ότι τα παιδιά περπατούν πολλά χιλιόμετρα, για να φθάσουνε στο σχολείο. Τελικά όταν φθάνουν, εξαντλημένα, κουρασμένα, πεινασμένα, δεν έχουν το κουράγιο να παρακολουθήσουν μαθήματα.
Ξαπλώνουν στα θρανία και κοιμούνται από την εξάντληση και την υπερβολική πείνα.
Όταν ρωτάμε τους ντόπιους: γιατί καθόσαστε σ’ αυτά τα χωριά τ’ άγονα και σκληρά μέρη; Μας λένε: Φοβόμαστε τα πνεύματα των προγόνων μας. Αν εγκαταλείψουμε αυτά τα μέρη των προγόνων μας, τα πνεύματα θα μας καταραστούν και θα πέσει μεγάλη κατάρα σε μας και στις οικογένειές μας.
Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν γνωρίσει ακόμα το Χριστό. Φεύγουμε από το χωριό αυτό, αλλά τους υποσχόμεθα ότι θα γυρίσουμε σύντομα να τους ξαναβοηθήσουμε.
ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Σήμερα θα πάμε για Θεία Λειτουργία σ’ ένα χωριό που μας περιμένει ο π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ. Το αυτοκίνητό μας μας αφήνει μεχρι ένα σημείο, γιατί είναι πολύ άσχημος ο δρόμος. Εκεί μας περιμένει μια βοϊδάμαξα. Μπαίνουμε στη βοϊδάμαξα να περάσουμε το ποτάμι. Αφού φτάσουμε στην άλλη άκρη, περπατάμε άλλα 4 χιλιόμετρα, για να φθάσουμε σ’ ένα σχολείο, όπου θα γίνει η Θεία Λειτουργία. Στο δρόμο συναντάμε σκληραγωγημένα παιδάκια που κουβαλάνε τούβλα στον ώμο η βαριές πέτρες στο κεφάλι, για να βγάλουν μεροκάματο.
Αυτές είναι οι πραγματικές αλήθειες που ζούμε με τους εθελοντές που έρχονται στη Μαδαγασκάρη. Μας βλέπουν τα παιδάκια και απλώνουν το χέρι και λένε: Δώσε μου μια καραμέλα, ξένε.
Τελικά, φθάνουμε στο χωριό. Εδώ δεν έχουμε ακόμη Ναό και, όπως είπαμε, γίνεται η Θεία Λειτουργία σ’ ένα σχολείο. Ρωτάμε τον πατέρα ΣΕΡΑΦΕΙΜ πως ιδρύθηκε εδώ η ενορία; και μας λέει την ιστορία της περιοχής αυτής, που εξ αιτίας ενός θαύματος από τις προσευχές του πατρός ΣΕΡΑΦΕΙΜ θεραπεύτηκε η μητέρα ενός ειδωλολάτρη. Βέβαια αυτός εγκαταλείπει τα πνεύματα των προγόνων του και ομολογεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας και όχι μόνο αυτός γίνεται κατηχούμενος, μας δωρίζει και ένα οικόπεδο για να χτίσουμε Ναό. Στην Ιεραποστολή δεν γίνεται προσηλυτισμός, αλλά ευαγγελισμός ψυχών.
ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ
Φεύγουμε από την περιοχή αυτή με αισθήματα χαράς και λύπης. Χαράς, γιατι ζήσαμε τόσες πνευματικές, μοναδικές εμπειρίες, δεθήκαμε με τον κόσμο εκεί, τους αγαπήσαμε και τώρα είναι καιρός να επιστρέψουμε στη βάση μας.
Στην επιστροφή μας σε μια κωμόπολη μας περίμενε ο π. ΠΑΣΧΑΛΗΣ.'Εχουμε και εδώ βαπτίσεις. Αν και είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι, γίνονται κανονικά οι βαπτίσεις και το απόγευμα ξεκουραζόμαστε.
Το βράδυ προχωρούμε προς την Ανταναναρίβ.
ΗΜΕΡΑ ΕΒΔΟΜΗ
Σήμερα, Κυριακή, πάμε με το Γέροντα στο κέντρο, στους Αγίους Ταξιάρχες, στο χωριό Βουϊκέλι, όπου θα συλλειτουργήσει με τον π. ΣΑΜΟΥΗΛ.
Μετά από τη Θεία Λειτουργία μας παρακαλεί ο π. ΣΑΜΟΥΗΛ να επισκεφθούμε μια άρρωστη, τη ΜΑΚΡΙΝΑ.
Έχουμε μαζί μας την κ. ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ και την κ. ΕΛΕΝΗ ΚΑΠΙΔΑΚΗ. Πάμε στη ΜΑΚΡΙΝΑ και τη ρωτάμε τι έχει;
Οκτώ μήνες είμαι στο κρεβάτι και δεν έχω χρήματα να πάω στο γιατρό. Την παίρνουμε και την μεταφέρουμε στην ΑΝΤΑΝΑΡΙΒΗ και την πάμε στο Κρατικό Νοσοκομείο. Η ΜΑΚΡΙΝΑ είχε πιεί μολυσμένο νερό από ένα ποτάμι και τα μικρόβια δηλητηρίασαν τα όργανά της, ούτως ώστε να μη λειτουργούν κανονικά πλέον. Δυστυχώς μετά από λίγες ημέρες εκοιμήθη η ΜΑΚΡΙΝΑ, δεν μπορέσαμε να την σώσουμε. Άν πήγαινε στο γιατρό νωρίτερα, αν είχε μόνο 5 € για φάρμακο,θα μπορούσε να ζήσει. Η ΜΑΚΡΙΝΑ πέθανε και άφησε πίσω της (5) ορφανά μωρά, το μικρότερο μόλις (4) μηνών.
Η Ιεραποστολή μας μεταξύ άλλων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων φροντίζει να κτίσει και Γενικές Κλινικές, που λειτουργούν εντελώς δωρεάν για τον κόσμο. Τώρα έχουμε δύο κλινικές που λειτουργούν δωρεάν, οδοντιατρικό, γενικό παθολογικό, μικροβιολογικό, γυναικολογικό και φαρμακείο.
Από τα πιο πρόσφατα ιδρύματα της Ιεραποστολής είναι και ένα βρεφοκομείο, στο οποίο στεγάζονται εγκαταλελειμμένα παιδια, όπως η ΜΑΚΡΙΝΑ η άλλα παιδιάκια τα οποία έχουν εγκαταλείψει για κάποιο λόγο οι γονείς τους. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα ζεστό, οικογενειακό περιβάλλον. Είχαμε την ευλογία σήμερα να είμαστε και στα εγκαίνια του βρεφοκομείου.
ΗΜΕΡΑ ΟΓΔΟΗ
Σήμερα φθάνει στην Ιεραποστολή μας ο Μητροπολίτης Κιτίου κ. Χρυσόστομος από την Κύπρο, με μια ομάδα γιατρών. Περιπτώσει σαν της Μακρίνας, μας παροτρύνουν να ζητήσουμε βοήθεια απ’ αυτούς τους γιατρους. Οι γιατροί από την Κύπρο δεν χάνουν χρόνο. Αμέσως οργανώνονται, πάντα φορτωμένοι με φάρμακα που έχουν φέρει μαζί τους και αρχίζουν το θεραπευτικό έργο τους. Μεγάλη η προσφορά τους, αναγκαία η παρουσία τους.
Στο χωριό, που πάμε σήμερα με τους γιατρούς γίνεται και ο εγκαινιασμός ενός Ναού από το Μητροπολίτη Κιτίου. Η σημερινή ημέρα έχει ιδιαίτερη σημασία για μας. Απολαμβάνουμε και πάλι πάρα πολλές ευλογίες από τον πανάγαθο Θεό.
ΗΜΕΡΑ ΕΝΑΤΗ
Σήμερα νιώθουμε ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση, γιατί ξεφορτώνουν το κοντέϊνερ που εστάλη από την εξωτερική Ιεραποστολή του Αγίου ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ.
Παραλάβαμε ρουχισμό, τρόφιμα, εκκλησιαστικά είδη, γραφική ύλη, μηχανήματα για τις κλινικές και έπιπλα για τον εξοπλισμό Ναών, πνευματικών κέντρων και άλλων χώρων . Έχει και ένα ασθενοφόρο αυτοκίνητο από την Γερμανία. Ο Γέροντάς μας το δωρίζει στο Δήμο για να μπορούνε να εξυπηρετούνται τα γύρω χωριά της περιοχής.
Η ομάδα μας που συμπεριλαμβάνει όλους τους εθελοντές της Ιεραποστολής μας δεν καθυστερεί στη διανομή των υλικών αγαθών που έχουν έλθει με το κοντέϊνερ. Μοιράζονται στους φτωχούς και ταυτόχρονα δίνουμε γραφική ύλη και καραμέλες σε όλα τα παιδιά της περιοχής. Είναι ημέρα χαράς για τους φτωχούς αδελφούς μας.
Διαπιστώνουμε εδώ επί τόπου, ότι όση βοήθεια δίνουμε, είτε από το υστέρημά μας, είτε από το περίσσευμά μας, όλη αυτή η βοήθεια πάει εξ ολοκλήρου εις τον προορισμό της. Η κούραση του ξεφορτώματος του κοντέϊνερ ξεπληρώνεται με την ανακούφιση, ότι κάποιοι στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη μακρινή Αυστραλία, αγαπούν και θυμούνται την Ιεραποστολή, δεν ξεχνούν και με τον δικο τους προσωπικό τρόπο την βοηθούν.
ΗΜΕΡΑ ΔΕΚΑΤΗ(Τελευταία ημέρα στη Μαδαγασκάρη)
Οι ιθαγενείς προσφέρουν τις ευχαριστίες τους με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια.
Η προσφορά των δέκα ημερών μικρή. Το ξύπνημα όμως της εσωτερικής συνειδήσεώς μας μεγάλο. Κλείνουν τη γιορτή τους οι ντοπιοι αδελφοί μας φωνάζοντας «MISAOTRA TOMPOKO». Ευχαριστούμε, κύριοι. Ευχαριστούμε πολύ. Εμείς όμως ξέρουμε, ότι πήραμε σε 10 ημέρες πολύ περισσότερα απ’ αυτά που έχουμε προσφέρει.
Ευχαριστούμε την Ιεραποστολή και τον Επίσκοπο Ιγνάτιο, που μας δίνει αυτή την ευκαιρία να γνωρίσουμε και εμείς από κοντά τι σημαίνει Ιεραποστολή.
http://www.ierapostoli.gr/2012/Madagascari_2012.php
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου