Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ: Να προσπαθήσουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι ως αρχή σε κάποιο σημείο της κεντρικής Αφρικής!

... Ίσως έχετε ακούσει ή διαβάσει πως πολλοί πατριώτες μας από την Ελλάδα κυρίως και άλλα μέρη του κόσμου συμπαραστέκονται ηθικά και υλικά στο τεράστιο έργο που Έλληνες Ιεραπόστολοι επιτελούν στα βάθη της Αφρικής, σε χώρες και περιοχές που επικρατεί όχι η φτώχεια, αλλά η εξαθλίωση. Εμείς που τα έχουμε όλα δεν μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος της δυστυχία; των ανθρώπων της μαύρης ηπείρου, όπως την αποκαλούμε εμείς οι λευκοί, η οποία περιγράφεται κάπως έτσι. 

Εμφύλιοι πόλεμοι, γενοκτονίες, χιλιάδες πρόσφυγες μεταξύ ζωής και θανάτου, πείνα αρρώστιες και άθλιες συνθήκες διαβίωσης, φτώχεια γιατί δεν υπάρχει εγχώρια παραγωγή, οι πιο πολλοί πάμφτωχοι που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα απαραίτητα, άλλωστε υπάρχει και έλλειψη βασικών αναγκών, έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και συστήματος υγείας, έλλειψη του βασικού αγαθού του νερού, έλλειψη βασικής εκπαίδευσης, λόγω άσχημης οικονομικής κατάστασης, αμάθεια, όλα αυτά και άλλα συνθέτουν το πάζελ του μεγάλου δράματος των παιδιών του Θεού στην κεντρική Αφρική. 

Το δράμα αυτό των κατοίκων των χωρών της κεντρικής Αφρικής έρχονται να μαλακώσουν Ιεραποστολικά κλιμάκια από την Πατρίδα μας κυρίως, όπως παραπάνω αναφέραμε. Άνθρωποι, ιερω μένοι, γιατροί, αρχιτέκτονες, μηχανικοί, αφήνουν την καλοπέρασή τους στην Ελλάδα και μεταβαίνουν εκεί, φροντίζοντας, όχι να κάνουν θαύματα, μα να μαλακώσουν λίγο τον πόνο αυτών των ταλαίπωρων υπάρξεων. Έτσι, με υπερηφάνεια μπορούμε να πούμε ότι επιτελείται ευλογημένο έργο που έχει σχέση με τη διδασκαλία - κατήχηση του κηρύγματος του Χριστού, που επιτελούν Ιερείς από την Πατρίδα οι οποίοι εγκαταλείπουν την καλοπέρασή τους και αφοσιώνονται κυριολεκτικά στην υπηρεσία των ανθρώπων εκεί. 

Με τη βοήθεια Ιεραποστολικών Συλλόγων της Πατρίδας μας, της Εκκλησίας της Ελλάδας, σχεδόν όλων των Μητροπόλεων, αλλά και Ελλήνων του εξωτερικού, συγκεντρώνονται είδη ενδύσεως και υποδήσεως, τρόφιμα, φάρμακα, εκκλησιαστικά είδη και τα στέλνουν εκεί. Με οικονομική ενίσχυση της φίλων της εξωτερικής Ιεραποστολής χτίζονται ιεροί Ναοί, ανεγείρονται σχολεία, διανέμεται φαγητό σε πρόσφυγες και εντελώς ανήμπορους, συντηρούνται άγαμες μητέρες, που τις έχουν εγκαταλείψει οι σύζυγοί τους ή έχουν πεθάνει, παρέχονται φάρμακα, κυρίως για ασθένειες που πλήττουν τους εκεί πληθυσμούς, διανέμονται τρόφιμα και είδη γραφικής ύλης σε μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές. Προσπάθειες υπεράνθρωπες γίνονται από τους Ιεραποστόλους μας, μάλιστα έχουν βάλει στόχο να κτίσουν έστω υποτυπώδη νοσοκομεία, γιατί πολλοί άνθρωποι μη έχοντας άλλη λύση καταφεύγουν στους «Μάγου;» για θεραπεία. Σε μια μικρή πόλη του Κογκό, επί παραδείγματι, 150.000 κατοίκων, πεθαίνουν κάθε μέρα πάνω από 25 βρέφη. 

Αντιλαμβάνεται ο καθένας το έργο που περιμένει τους Ιεραποστόλους, που είναι όχι μεγάλο, αλλά τεράστιο...

... Σκεφτήκαμε πόσα και πόσα ξοδεύομε καθημερινά άσκοπα... και πήραμε τη μεγάλη απόφαση. Να ανασκουμπωθούμε και να δημιουργήσουμε μια γέφυρα, μια γέφυρα που να ενώνει τη Νυρεμβέργη με όλο τον κόσμο, μια γέφυρα που να συμβάλλει στο δράμα των ανθρώπων εκεί. Γέφυρες που ακτινοβολούν από αγάπη και όραμα. Θα είναι γέφυρες ευκολοδιάβατες για όλους όσους έχουν ευγενείς σκοπούς και αξίες. Στην αρχή μας φάνηκε δύσκολο, αλλά μετά σκεφτήκαμε πως τίποτε δεν είναι δύσκολο, όσο δύσκολο και αν φαίνεται, αρκεί να υπάρχει θέληση, μια θέληση που να πηγάζει από την αγάπη του Θεού που θυσιάστηκε για χάρη μας. Τι χρειάζεται λοιπόν από εμάς; μα το ίδιο, θυσία, όχι σταυρική, αλλιώτικη. Να θυσιάσουμε λίγο χρόνο και να σκεφτούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε. Να θυσιάσουμε λίγα χρήματα από το περίσσευμά ή το υστέρημά μας αφού και το ένα λεπτό έχει αξία όταν προσφέρεται απλόχερα. Ναι, πρέπει να κάνουμε κάτι. Είναι ντροπή μας να καλοπερνούμε εμείς και εκεί να υποφέρουν. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να ιδρύσουμε κι εμείς εδώ ένα Σύλλογο BRIDGES & DIAMONDS και να προσπαθήσουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι ως αρχή σε κάποιο σημείο της κεντρικής Αφρικής και σε άλλα μέρη όπου υπάρχει ανάγκη. Τι να κάνουμε, τι να κάνουμε, σκεφτόμαστε, ο ένας έλεγε το ένα ο άλλος το άλλο. Τελικά καταλήξαμε πως πρέπει να βοηθήσουμε να χτισθεί ένα σχολείο, να έχουν τη δυνατότητα τα παιδάκια αυτά, ας είναι λίγα, να μπορέσουν να μάθουν να γράφουν το όνομά τους, να διαβάζουν, να σπουδάσουν...
...
    Έτσι, λοιπόν, καλούμε κι εσένα φίλε αναγνώστη, αγαπητέ έλληνα ορθόδοξε, να μην αρνηθείς να βάλεις ένα τούβλο, να αγοράσεις δέκα τετράδια, είκοσι μολύβια για το σκοπό αυτό. Το σχολείο που οραματιζόμαστε να χτίσουμε δεν θα είναι σαν τα εδώ, πολυτελή και ακριβά. Θα είναι απλό αλλά ζεστό, γιατί θα είναι φτιαγμένο από την αγάπη μας. Και θα το καταφέρουμε, γιατί τα υλικά και τα μερο- κάματα εκεί δεν είναι τόσο ακριβά όπως εδώ. Θα πείτε πού θα γίνει το σκολειό αυτό, αφού χρειάζονται εκατοντάδες τέτοια; Και απαντούμε, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε εκατοντάδες, ας κάνουμε τουλάχιστον ένα.  Εμπρός, λοιπόν, φίλοι συμπατριώτες, σκεφτείτε το, βάλτε το χέρι στην καρδιά, και κατόπιν το ίδιο χέρι στην τσέπη. Δώστε τον οβολό σας, ό,τι μπορείτε για να γίνει πραγματικότητα αυτό που ονει- ρευτήκαμε, αυτό που ο Θεός μάλλον μας φώτισε να κάνουμε. Ένα ευρώ, δύο, πέντε, είκοσι, εκατό, όσα μπορεί ο καθένας. Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Λίγο εσύ, λίγο εγώ, λίγο ο άλλος, νάτο το θαύμα έγινε. Ναι έτσι γίνονται να μεγάλα έργα, τα έργα ανθρωπιάς, τα έργα ανακούφισης του ανθρώπινου πόνου. Και όταν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε όσα χρήματα απαιτούνται, θα σηκωθούμε να πάμε στην Ουγκάντα ή στο Κογκό, που μαστίζεται χρόνια από εμφύλιους πολέμ,ους, να παραδώσουμε τα χρήματα, να τα εξασφαλίσουμε για το σκοπό που οραματιστήκαμε, Και να πάμε μετά μήνες ή χρόνο που θα έχει κτιστεί, να βρεθούμε στα εγκαίνια ή να το εγκαινιάσουμε εμείς, κρατώντας στα αγγελούδια μαυράκια της Αφρικής μολύβια και τετράδια και αν είναι δυνατόν, έστω στοιχειώδη εξοπλισμό του σχολείου. Γιατί διαλέξαμε να φτιάξουμε σχολείο; Γιατί παρακινηθήκαμε από τα λόγια του Εθναπόστολου Πατροκοσμά, που έλεγε: «ανοίγοντας ένα σχολείο, κλείνεις μια φυλακή» Ναι, για να μορφωθούν τα μαυράκια αδελφάκια μας, να ξεφύγουν από την πρωτόγονη κατάσταση στην οποία ζουν. Και επειδή τα πολλά λόγια δεν λένε τίποτα, ας ριχτούμε στη δουλειά. Στην ιερή δουλειά, στη συγκέντρωση δηλα- δή των απαραίτητων χρημάτων να οικοδο,ηθεί ένα εργαστήρι μέσα στο οποίο θα χτίζονται και θα ολοκληρώνονται ανθρώπινοι χαρακτήρες, Άνθρωποι Διαμάντια!  
    Για το Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Φιλανθρωπικού Συλλόγου Νυρεμβέργης και περιχώρων BRIDGES & DIAMONDS
    Διαμαντής Γκίκας (Πρόεδρος)
    Κρικέλης Δημήτριος (Γραμματέας)
    Βασδέκης Στέλιος (Αντιπρόεδρος)
    Κίτσιος Ιωάννης (Ταμίας)
    Βακουφτσή Ελένη (Μέλος)

Περισσσότερα...   http://www.bridges-diamonds.info/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου