Από τον Βασίλη Σπυρόπουλο,από το Σαββατιάτικο ένθετο της εφημερίδας "Δημοκρατία" για την Ορθοδοξία
«Ηπειρο του μέλλοντος» έχει χαρακτηρίσει την Αφρική ο μακαριότατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος. Ο δυτικός κόσμος αποκαλεί ένα μεγάλο τμήμα της Αφρικής, κυρίως την υποσαχάρια, τρίτο κόσμο. Η φτώχεια, οι αρρώστιες και ο υποσιτισμός είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι ειδήσεις που μας έρχονται από την Αφρική τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν με εμφύλιες πολεμικές συγκρούσεις ή με βρέφη και μικρά παιδιά που χάνουν τη ζωή τους από ασθένειες που στην «πολιτισμένη» Δύση εξολοθρεύονται με ένα εμβόλιο.
Μία χώρα που φαίνεται να ξεχωρίζει, διατηρώντας ωστόσο τις αντιθέσεις της,είναι η Νιγηρία, πρώην βρετανική αποικία, που ανεξαρτητοποιήθηκε το 1960.Βρίσκεται στο δυτικό κομμάτι της Αφρικής και ήδη από το 1971 αποτελεί μέλος του Οργανισμού Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών, γνωστού ως ΟΠΕΚ, γεγονός που καταδεικνύει τη σημασία της ως της πλουσιότερης χώρας της μαύρης ηπείρου σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Στο βόρειο τμήμα κυριαρχούν οι μουσουλμάνοι, στο νότιο νοτιοανατολικό οι χριστιανοί, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν σε ειδωλολατρικές θρησκείες. Ανάμεσα στους χριστιανούς υπάρχει και μια δραστήρια ορθόδοξη κοινότητα. «Ηδη από τη δεκαετία του '80 υπήρχαν πυρήνες αντικανονικών ομάδων, με την ονομασία Ορθόδοξη Εκκλησία της Αφρικής,που ήταν στην ουσία κινήματα τα οποία προήλθαν ως αντίδραση στις Δυτικές Εκκλησίες και την αποικιοκρατία» τονίζει στη «δημοκρατία» ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος. Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι ήταν μερικές χιλιάδες, ήλθαν σε επαφή με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ακολούθησε κατήχηση από τον τότε μητροπολίτη Ακκρας Ειρηναίο, ο οποίος ξεκίνησε την ιεραποστολή στην περιοχή, και με αυτόν τον τρόπο ενσωματώθηκαν και έγιναν δεκτοί στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Εμφανής ήταν εξαρχής η έλλειψη κληρικών. Το 1997, όταν ιδρύεται η Επισκοπή Νιγηρίας, η οποία ανυψώθηκε σε μητρόπολη το 2004, «άρχισε μία εκ θεμελίων προσπάθεια αναδιοργάνωσης, με κύριο μέλημα την κατήχηση, την πίστη και τη λειτουργική πράξη» αναφέρει ο μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος, ο οποίος υπογραμμίζει την έμφαση που δίνεται, από τότε μέχρι σήμερα, στη μόρφωση και την κατάρτιση ιθαγενών στελεχών - κληρικών, οι οποίοι σήμερα φθάνουν τους 28.«Εκτός από τις σπουδές τους στη Θεολογία, πολλοί κληρικοί σπουδάζουν σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές, ακόμη και εκτός Νιγηρίας, με τη βοήθεια και την προτροπή της μητρόπολης. Ο βασικός στόχος είναι οι κληρικοί να έχουν ανοιχτό μυαλό και να είναι εξωστρεφείς, να είναι άνθρωποι ανοιχτοί σε διάλογο, όχι μόνο με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες, αλλά και με τις άλλες θρησκείες»επισημαίνει ο κ. Αλέξανδρος, προσθέτοντας ότι «πολλές ειδωλολατρικές θρησκείες,όπως το βουντού, έχουν ως πατρίδα τους το Μπενίν. Η Μητρόπολη Νιγηρίας βρίσκεται σε γόνιμο διάλογο με όλους αυτούς σε καθημερινή βάση, καλλιεργώντας στο ποίμνιο την ιδέα της απόλυτης αρμονικής συνύπαρξης και αποδοχής των πάντων,όποιοι και αν είναι, όπως και αν είναι, ό,τι και αν είναι».
Ο μητροπολίτης Νιγηρίας μας μιλά και για τις θρησκευτικές συγκρούσεις, οι οποίες τα τελευταία χρόνια είναι όλο και συχνότερες. «Οι αιτίες των θρησκευτικών συγκρούσεων στη Νιγηρία είναι πολιτικές. Η θρησκευτική βία είναι ο μανδύας μιας βαθύτερης πολιτικής και οικονομικής ρήξης, με κύριο πρωταγωνιστή τις πολυεθνικές και πετρελαϊκές εταιρίες» τονίζει, επισημαίνοντας ότι «η ρήξη αυτή είναι απότοκο και κομμάτι από το παζλ της νεοαποικιοκρατίας, η οποία είναι εμφανής όχι μόνο στην αφρικανική ήπειρο, αλλά και στην Ευρώπη.Πρόκειται για την επίθεση των ελεύθερων αγορών και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, οι οποίοι έχουν τεράστια συμφέροντα στην απόλυτη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, δηλαδή όλου του φυσικού πλούτου και των κοιτασμάτων».
Ενα περιστατικό που προκάλεσε σάλο στην Ελλάδα ήταν η απαγωγή ενός Ελληνα, ο οποίος, όπως μας λέει ο σεβασμιότατος, δούλευε στη Νιγηρία για λογαριασμό λιβανέζικης κατασκευαστικής εταιρίας. «Έχει δημιουργηθεί μία αναστάτωση από αυτήν την απαγωγή. Η ελληνική πρεσβεία στη Νιγηρία ενημερώνει τα μέλη της ελληνικής κοινότητας να προσέχουν γενικότερα όταν βρίσκονται έξω. Είναι γεγονός ότι υπάρχει φόβος λόγω της έξαρσης του φαινομένου των απαγωγών. Τόσο οι Νιγηριανοί όσο και οι ξένοι, με το που πέσει ο ήλιος, φοβούνται να βγουν έξω,μαζεύονται στα σπίτια τους» τονίζει ο κ. Αλέξανδρος, ο οποίος δεν παραλείπει να κάνει μία απαραίτητη διάκριση όσον αφορά τον χαρακτήρα των απαγωγών σε Βορρά και Νότο. «Στο Δέλτα του Νίγηρα, εκεί όπου δραστηριοποιούνται κυρίως οι πετρελαϊκές εταιρίες, οι απαγωγές αρχικά λειτούργησαν ως μία μορφή αγώνα των ντόπιων, κυρίως των νέων, ο συντριπτικός αριθμός των οποίων είναι χωρίς εργασία. Στον Βορρά, οι απαγωγές κρύβουν συνήθως πολιτικά κίνητρα, καθώς γίνονται από ισλαμιστικές οργανώσεις, τις οποίες κάποιοι συνδέουν με την Αλ Κάιντα. Πάντως και στη μία και στην άλλη περίπτωση οι απαγωγές υπαγορεύονται από χρηματικά κίνητρα, αποσκοπούν δηλαδή στην απόδοση λύτρων».
http://www.amen.gr/article12775
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου