Πριν 5 χρόνια στο Ρουμπάαρε (Νότια Ουγκάντα) , όταν πρωτοξεκινήσαμε τις εκπαιδευτικές μας κατασκηνώσεις, συναντήσαμε παιδιά τα οποία μας κοιτούσαν διστακτικά... παιδιά που δεν ήταν άνετα, ήταν αντίθετα μαζεμένα, δεν μιλούσαν πολύ, δεν έλεγαν την γνώμη τους ή τι θέλουν, μιλούσαν χαμηλόφωνα και τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, κοιτούσαν χαμηλά όταν μιλούσαν.
Πλέον εκφράζουν την γνώμη τους, η φωνή τους έχει ένταση, μας κοιτούν μέσα στα μάτια.
Λένε πλέον όχι, ρωτούν όταν δεν καταλαβαίνουν μια δραστηριότητα ή κάτι που συζητάμε.
Ενα μεγάλο πρόβλημα που παρατηρείται στην Ουγκάντα αλλά και σε άλλες χώρες της Αφρικής είναι ότι οι άνθρωποι γενικά και κυρίως τα παιδιά δεν ρωτούν όταν δεν καταλαβαίνουν κάτι. Ίσως φοβούνται ότι θα έρθει η απόρριψη ή η κακή κριτική.
Πλέον έχουν το θάρρος να εκφράσουν την άποψη τους. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε σε σωστό δρόμο...! Κάτι καλό και ωφέλιμο άρχισε να γίνεται… Παιδιά να διεκδικούν.. να λένε αυτό που πιστεύουν.. χωρίς φόβο…
Έχουμε πολύ πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να τον περπατήσουμε μαζί με τα παιδιά μας... Πάντα κοντά τους !
https://www.facebook.com/eudokia.tampaki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου