Σήμα κατεπείγον: οι ιεραπόστολοί μας έχουν μεγάλη ανάγκη συνεργατών!!!

(Αποσπάσματα από άρθρο του
Κωνσταντίνου Χριστομάνου)

Σήμερα μιλούμε κι όχι μόνον ψηλαφούμε αλλά και μαρτυρούμε τη δυναμική παρουσία της Ορθοδοξίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου από τα νησιά Φίτζι του Ειρηνικού Ωκεανού μέχρι τη Σιέρρα Λεόνε της Αφρικής  και την Αϊτή και την Κούβα της Αμερικής. Σήμερα οι αλλόδοξοι και αλλόθρησκοι δεν ψάχνουν στα λεξικά και στις εγκυκλοπαίδειες , για να μάθουν τι είναι  η Ορθόδοξη Εκκλησία. Σήμερα σε όλες σχεδόν τις χώρες υπάρχουν ορθόδοξοι ναοί, ακούγονται ορθόδοξοι ραδιοφωνικοί σταθμοί, κυκλοφορούν  ορθόδοξα βιβλία στην Αγγλική και Γαλλική γλώσσα, το Διαδίκτυο (Internet) παρέχει πλήθος πληροφοριών. Πολλοί αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι ενημερώνονται, προβληματίζονται και αρκετοί κάνουν το μεγάλο βήμα της ζωής τους: προσέρχονται, «επιστρέφουν» στην Ορθοδοξία. Τα αδιέξοδα των προτεσταντικών ομολογιών, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Καθολικοί πιστοί στο χώρο τους, οι εξτρεμισμοί των Ισλαμιστών συμβάλλουν στη στροφή πολλών ψυχών που διψούν για την Αλήθεια, που αναζητούν το αληθινό πρόσωπο του Σωτήρα Χριστού. Κι αυτά τα βρίσκουν στην Εκκλησία των Αποστόλων, των Μεγάλων Πατέρων και Μαρτύρων, στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας...
Κι όταν πριν από λίγα χρόνια, στην ανατολή του νέου αιώνα, ο γνωστός βυζαντινολόγος Steven Runciman (Ράνσιμαν) διατύπωσε την πρόβλεψη ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας, μερικοί εμειδίασαν, άλλοι – πιο προβληματισμένοι αυτοί – θεώρησαν υπερβολική την άποψη του μεγάλου Άγγλου ιστορικού. Σήμερα, μόλις τα δέκα πρώτα χρόνια αυτού του άγνωστου κι ανήσυχου αιώνα, όλο και περισσότερο διαπιστώνουμε ότι η πρόβλεψη τουRunciman ίσως αποδειχθεί στο μέλλον προφητεία αναπάντεχη...
Και μπορεί βέβαια να ρίχνουμε ένα βλέμμα στον «πολύ θερισμό» και στις μεγάλες ανάγκες για εργάτες του Ευαγγελίου αλλά αυτό το βλέμμα είναι ίσως μόνον στα ιεραποστολικά περιοδικά και στις εντυπωσιακές φωτογραφίες που απεικονίζουν έργα και ημέρες των ηρωικών ορθοδόξων ιεραποστόλων εκεί στις μακρινές χώρες. Κι έτσι αυτοί οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι μας αγωνίζονται τον καλόν αγώνα μόνοι ή σχεδόν μόνοι. Μόνος είναι ο Επίσκοπος κ. Σάββας στις δύο χώρες της διακονίας του, το Μπουρούντι και τη Ρουάντα, που εξακολουθούν να είναι ταραγμένες κι επικίνδυνες περιοχές. Μόνος είναι ο π. Ιωνάς στην Ταϊβάν που διδάσκει Ορθόδοξη Θεολογία σε τρία πανεπιστήμια του μεγάλου κινέζικου νησιού, μόνος είναι ο π. Θεολόγος στην Μπρανζαβιλ του Κονγκό, μόνη η μοναχή Νεκταρία που με την βοήθεια μερικών Ινδών ιερέων κάνει σπουδαίο φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο στην  Καλκούτα των Ινδιών. Μόνος είναι ουσιαστικά ο π. Θεμιστοκλής στη Σιέρρα Λεόνε, γιατί οι δύο-τρείς Αφρικανοί ιερείς που απέκτησε τελευταία στην πραγματικότητα τώρα μαθαίνουν και αυτοί την ορθόδοξη πίστη και λατρεία.
Κι όμως αυτοί οι ηρωικοί Έλληνες ιεραπόστολοι χρειάζονται τη βοήθεια μας, όχι μόνο τις προσευχές μας (πόσο συχνά άραγε τους θυμόμαστε;) όχι μόνο την οικονομική βοήθειά μας, που δόξα τω Θεώ την παρέχουμε κατά τρόπο συγκινητικό, είναι αλήθεια. Οι ιεραπόστολοί μας χρειάζονται και Έλληνες και Ελληνίδες βοηθούς στο έργο τους, χρειάζονται ομοεθνείς και ομόγλωσσους συνεργάτες τους, για να συνεννοούνται πιο γρήγορα, πιο εμπιστευτικά, πιο αποτελεσματικά με τους «δικούς» τους ανθρώπους, να συζητούν με αυτούς τα ιδιαίτερα και πολλές φορές οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον ξένο τόπο με τους νεοφώτιστους, αδελφούς τους μεν αλλά πάντως αλλοεθνείς και άλλης κουλτούρας, κι επομένως πιθανώς άλλης νοοτροπίας.
Δεν είναι όμως μόνον ψυχολογικοί οι λόγοι που επιβάλλουν την ανάγκη της παρουσίας Ελλήνων συνεργατών κοντά στους ιεραποστόλους μας. Υπάρχουν και πνευματικοί λόγοι που υπαγορεύουν αυτήν την ανάγκη. Οι ιεραπόστολοι μας χρειάζονται Έλληνες πιστούς Ορθοδόξους, για να κατηχήσουν, όσο και όσοι μπορούν, να απαντήσουν σε ερωτήσεις και απορίες των κατηχουμένων ακόμη και των νεοφωτίστων, να επιμείνουν να μάθουν σ’ αυτούς να κάνουν ορθοδόξως το σημείον του σταυρού, να τους μάθουν πότε να σηκώνονται και πότε να κάθονται στη Θεία Λειτουργία και στις άλλες Ακολουθίες της Εκκλησίας μας, να διαβάσουν σ’ αυτούς και να εξηγήσουν μερικούς υπέροχους ύμνους μας, να ψάλλουν στην Ελληνική ύμνους της Εκκλησίας μας, εφόσον ελάχιστοι από την Ορθόδοξη Υμνολογία είναι μεταφρασμένοι στις ξένες γλώσσες, κι αν είναι μεταφρασμένοι, οι ορθόδοξοι ιθαγενείς δεν έχουν τα ανάλογα λειτουργικά βιβλία στην κατοχή τους. Με όλες σ’ αυτές τις μορφές της διακονίας να τους δείξουν ότι είναι δίπλα τους στη νέα πορεία τους, μεγάλοι αυτοί αδελφοί της ορθόδοξης πίστης στους νεοφώτιστους και μικρότερους αδελφούς τους. Αυτά τα έργα δεν προλαβαίνει να τα κάνει στην εντέλεια ο μοναδικός ίσως ιεραπόστολος, γι αυτό χρειάζεται συνεργάτες. Και πρωτίστως θα μπορούσε βέβαια να κάνει το έργο της κατήχησης ένας Έλληνας Θεολόγος, αλλά αυτές τις ιεραποστολικές ανάγκες των νεοφώτιστων μπορεί να τις ικανοποιήσει και ένας Έλληνας πιστός και συνειδητό μέλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Εκτός όμως από αυτές τις πνευματικές ανάγκες, οι ιεραπόστολοι μας χρειάζονται συνεργάτες και για άλλους, πρακτικούς λόγους. Στις ιεραποστολές λειτουργούν συσσίτια, κτίζονται ναοί και σχολεία, κι επομένως χρειάζονται δίπλα τους οι ιεραπόστολοι έμπιστους συνεργάτες, για να παρακολουθούν την καλή προετοιμασία των φαγητών, την ομαλή λειτουργία των συσσιτίων, την απόδοση των ντόπιων εργαζομένων, να επιβλέπουν τις υπεύθυνες για την καθαριότητα των χώρων της ιεραποστολής.
Το επιχείρημα που προβάλλεται από πολλούς είναι ότι αυτοί οι συνεργάτες πρέπει απαραίτητα να γνωρίζουν την τοπική επίσημη γλώσσα, Αγγλική ή Γαλλική, για να βοηθήσουν αποτελεσματικά τον Έλληνα ιεραπόστολο και να επικοινωνούν με τους ιθαγενείς Ορθοδόξους. Βεβαίως αυτό θα ήταν το καλύτερο, αλλά, αν σταματήσουμε σ’ αυτήν την προϋπόθεση, τότε είναι βέβαιο ότι κανείς σχεδόν Έλληνας δεν θα βρεθεί δίπλα στον Έλληνα ιεραπόστολο. Κι όμως, Έλληνες συνεργάτες θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους Έλληνες ιεραπόστολους και χωρίς να γνωρίζουν την Αγγλική ή Γαλλική, για να καλύψουν όλες αυτές τις ιεραποστολικές ανάγκες που αναφέραμε.
Που είναι όμως οι Έλληνες συνεργάτες των ιεραποστόλων μας;...
Τις τελευταίες δεκαετίες οι ελληνικές πόλεις έχουν διογκωθεί και οι πληθυσμοί τους έχουν αυξηθεί υπέρμετρα, και κατά συνέπεια οι ενορίες μας έχουν μεγεθυνθεί, κι επομένως οι ποιμαντικές ανάγκες είναι πολύ μεγάλες. Γι’αυτό βλέπουμε τρείς ή τέσσερις ή ακόμη και πέντε εφημερίους σε αρκετές μεγάλες ενορίες. Μήπως λοιπόν αυτές οι ιδιαίτερα μεγάλες ενορίες θα μπορούσαν να «υιοθετήσουν» κάποια ιεραποστολικά κλιμάκια με συνέπεια κάποιος ιερέας τους να μπορούσε να πάει για δεκαπέντε ημέρες ή για ένα μήνα στο δικό τους «υιοθετημένο» ιεραποστολικό κλιμάκιο συνοδευόμενος από ένα τουλάχιστον ή περισσοτέρους λαϊκούς πιστούς της ενορίας τους; Η Ενορία του Αγίου Ευθυμίου στο Κερατσίνι της Αττικής που διατηρεί φιλανθρωπικό και Ιεραποστολικό κέντρο με πλούσια δράση...


Περισσότερα...   http://ierapostoles.gr/2011/05/%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%80%ce%b5%ce%af%ce%b3%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%af-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ad/