εκδόσεις ''Χρυσοπηγή''
Της Θάλειας Λαμπίδη*
"Έπειτα απο δύο χρόνια αναμονής, ο Θεός μου επέτρεψε να κατέβω και εγώ μαζί με τα υπόλοιπα κορίτσια στην Ουγκάντα! Το ταξίδι ξεκίνησε! Ενα ταξίδι γεμάτο περιέργεια, άγχος, ενθουσιασμό! Ενα ταξίδι για το οποίο πολλα είχαμε ακούσει αλλά λίγα γνωρίζαμε! Μέσα από αυτό το ταξίδι κατάλαβα οτι δεν χρειάζεται να έχει κανείς υλικά αγαθά για να ειναι ευτυχισμένος. Οι άνθρωποι εκεί με έμαθαν να αγαπώ και να εκτιμώ τα όσα έχω, με έμαθαν τι θα πει να εχεις αληθινή πίστη! Απο τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο...
Τα περιστατικά ήταν πολλά! Τα περισσότερα πολύ συγκλονιστικά, απο τον τρόπο ζωής τους έως και τον τρόπο συμπεριφοράς τους! Οι άνθρωποι εκεί ζουν με ταπείνωση ,αγάπη και αλληλεγγύη! Δεν τους νοιάζει το " εγώ" αλλά το " εμεις".Πάντοτε προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον όσο κι αν αυτοί δεν βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση.
Παρ' όλες τις δυσκολες που αντιμετώπιζαν τα χαμόγελα σε αυτόν τον τόπο δεν έλειψαν ούτε στιγμή. Όπου και να έπεφτε το βλέμμα σου η εικόνα του χαρούμενου προσώπου υπήρχε. Υπήρχε και σε έκανε να θυμάσαι όλες εκείνες τις φορές που έκλαψες ή στεναχωρήθηκες για πράγματα που θεωρούσες πρόβλημα. Καθώς ερχόντουσαν όλες αυτές οι σκέψεις στο μυαλό, συνηδειτοποιούσες πως τα προβλήματα που θεωρούσες πως έχεις , δεν ήταν παρά μια σταγόνα των προβλημάτων που 'εχουν οι άνθρωποι εκεί. Κι όμως, ποτε δεν τους είδες να κλαίνε ή να στεναχωριούνται. Αντιθέτως βρίσκονταν όλοι με την έκφραση της χαράς και της ευτυχίας στα πρόσωπα τους!
Εύχομαι και ελπίζω του χρόνου να με αξιώσει ο Θεός να ξαναπάω σε αυτόν τον τόπο. Εναν τόπο που η χαρά και η αγάπη κυριαρχούν! Ο τόπος αυτός είναι εκεί να μας θυμίζει την απληστία και την μιζέρια της ζωής μας. Ειναι σαν έναν τόπο λύτρωσης για εμάς που πιστεύουμε πως έχουμε τα πάντα, κι όμως δεν έχουμε τίποτα!
Τα περιστατικά ήταν πολλά! Τα περισσότερα πολύ συγκλονιστικά, απο τον τρόπο ζωής τους έως και τον τρόπο συμπεριφοράς τους! Οι άνθρωποι εκεί ζουν με ταπείνωση ,αγάπη και αλληλεγγύη! Δεν τους νοιάζει το " εγώ" αλλά το " εμεις".Πάντοτε προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον όσο κι αν αυτοί δεν βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση.
Παρ' όλες τις δυσκολες που αντιμετώπιζαν τα χαμόγελα σε αυτόν τον τόπο δεν έλειψαν ούτε στιγμή. Όπου και να έπεφτε το βλέμμα σου η εικόνα του χαρούμενου προσώπου υπήρχε. Υπήρχε και σε έκανε να θυμάσαι όλες εκείνες τις φορές που έκλαψες ή στεναχωρήθηκες για πράγματα που θεωρούσες πρόβλημα. Καθώς ερχόντουσαν όλες αυτές οι σκέψεις στο μυαλό, συνηδειτοποιούσες πως τα προβλήματα που θεωρούσες πως έχεις , δεν ήταν παρά μια σταγόνα των προβλημάτων που 'εχουν οι άνθρωποι εκεί. Κι όμως, ποτε δεν τους είδες να κλαίνε ή να στεναχωριούνται. Αντιθέτως βρίσκονταν όλοι με την έκφραση της χαράς και της ευτυχίας στα πρόσωπα τους!
Εύχομαι και ελπίζω του χρόνου να με αξιώσει ο Θεός να ξαναπάω σε αυτόν τον τόπο. Εναν τόπο που η χαρά και η αγάπη κυριαρχούν! Ο τόπος αυτός είναι εκεί να μας θυμίζει την απληστία και την μιζέρια της ζωής μας. Ειναι σαν έναν τόπο λύτρωσης για εμάς που πιστεύουμε πως έχουμε τα πάντα, κι όμως δεν έχουμε τίποτα!
*Η Θάλεια Λαμπίδη είναι φοιτήτρια Διατροφολογίας και βοήθησε εθελοντικά το καλοκαίρι του 2015 στην Ιεραποστολική προσπάθεια της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Ο Θεός να την ευλογεί.Ευχαριστούμε "από καρδιάς πολύ.
εκδόσεις ''Χρυσοπηγή''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου