Romfea.gr
Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος κ. Εμμανουήλ
στην Romfea.gr
«Αι μεν ουν εκκλησίαι… είχον ειρήνην οικοδομούμεναι και πορευόμεναι τω φόβω του Κυρίου και τη παρακλήσει του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο…»
(Πρ. των Αποστόλων, κεφ. Θ΄)
(Πρ. των Αποστόλων, κεφ. Θ΄)
Με τη ματιά μιας προσωπικής προσέγγισης καταγράφω ελάχιστες σκέψεις για την Ιερή εν Συνόδω συνάντηση όλων μας στο Πατριαρχικό Κέντρο της Αλεξανδρείας.
Συνελθόντες οι Ιεροσυνοδικοί Επίσκοποι εν Αγίω Πνεύματι εκ των περάτων της Αφρικής -υπό την πεφωτισμένην προεδρίαν του Πρώτου της εν Αλεξανδρεία Εκκλησίας του Πατρός και Πατριάρχου ημών ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Β΄ «συναντηθήκιαμε» σε Κοινό Ποτήριο Ζωής.
Με προεξάρχοντα τον Επίσκοπο και Πατριάρχη των καρδιών μας και την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου τελέσαμε «εν πρώτοις» το Μυστήριο των Μυστηρίων της Εκκλησίας την Θεία Ευχαριστία «υπέρ της του Κόσμου Ζωής» «υπέρ της Οικουμένης και της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».
«Σύμψυχοι» και το «εν φρονούντες» οι Αλεξανδρινοί Αρχιερείς με τον Πατριάρχη τον και καλέσαντα όλους μας «εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, εις επίγνωσιν του μυστηρίου του Θεού και Πατρός…».
Σε μια ώρα της ανθρωπότητας που παγκόσμια συγκλονίζεται, εμείς εδώ με προσευχή και δέηση - με σιωπή και φόβο Θεού, προσεγγίσαμε το μυστήριο της ζωής. Μέσα από διαφορετικούς διαδρόμους σκέψης, ο κάθε ένας ιεραπόστολος αρχιερέας κατέθεσε τον αγώνα και την αγωνία του για το μέλλον αλλά και για το παρόν της όλης ιεραποστολικής προσπάθειας.
«Κάθε λέξη μας έχει ένα νόημα και η Ζωή έχει το δικό της νόημα - το Χριστό».
Με σεμνο-πρέπεια, χωρίς ακρότητες και «βερμπαλισμούς» κηρυκτικούς, άνευ φανατισμών και ακροτήτων φέρνουμε το Χριστό στο κέντρο της Ζωής μας.
Αυτόν που δίνει νόημα και περιεχόμενο στη Ζωή μας.
Η Αλεξάνδρεια «έκπαλαι» από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, ήταν μία μεγάλη Σχολή. Ένα Πανεπιστήμιο που συγκέντρωνε την κατά Θεό γνώση και σοφία.
Μια σοφία που δεν «δοκησισοφεί» που δεν θεωρεί δηλαδή τον εαυτό της ως κέντρο αλλά στο κέντρο τοποθετεί το Θεό.
Μια σοφία, όπως ονομάζεται στη Θεολογική γλώσσα καθαρά Χριστοκεντρική που δεν «λαλεί υπέρογκα».
Έτσι δεν απορρίπτει πάντα αντιτιθέμενο -αλλά ξεκαθαρίζει- ή μάλλον βλέπει «ορά» τα πάντα μέσα από το «μάτι» του Σταυρού του Χριστού.
Με τη ματιά ΕΚΕΙΝΟΥ που προδιδόμενος και αρνούμενος από τον πλέον αγαπητό του μαθητή - Εκείνος εσιώπα - και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα Ευαγγελικά κείμενα με τη μετοχή «εμβλέψας αυτόν ο Ιησούς…».
Τον κοίταξε λυπούμενος και σιωπών. Τον κοίταξε στα βάθη του είναι του. Τον είδε εις βάθος… Αυτό κάνει και η Αλεξανδρινή Εκκλησία, κοιτάζει εις βάθος - κοιτάζει όπως προανέφερα «εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως…».
Κι έτσι δεν διχάζει - Δεν διαχωρίζει - Δεν βάζει σύνορα - Δεν ρατσιστικοποιείται - Δεν διαιρεί - αλλά συνθέτοντας τα κατά-θέτει όλα τα εν τω κόσμω συμβαίνοντα προσευχητικά στο Θεό.
Είναι γνωστό ότι το γράμμα αποκτενεί - το γράμμα σκοτώνει - το πνεύμα ζωοποιεί. Και είναι γνωστά του Παύλου τα λόγια «τινές μεν και δια φθόνον και έριν… τινές δε και δι ευδοκίαν τον Χριστόν κηρρύσουσιν».
Σ’ Αυτό το Πνεύμα μας έκανε κοινωνούς ο Πατριάρχης που διανύει ήδη τον ενδέκατο χρόνο μιας Πατριαρχίας γεμάτη πορείες αγάπης, θυσίας, προσφοράς και ευδοκίας.
Ο Πατριάρχης που καθημερινά προσκομίζει την ελπίδα.
Ο Πατριάρχης που καθημερινά προσκομίζει την ελπίδα.
Καλλιεργεί το «Γεώργιον» της Αλεξανδρινής Εκκλησίας με το σπόρο της αγάπης και τον εμφυτεύει στα στήθη της Αφρικανικής πραγματικότητας.
Ο Γελαστός Άγγελος της Αλεξανδρείας - η ειρηνοποιός δύναμις - ο γαληνόμορφος Ιεραπόστολος της αγάπης έχει καταστεί εμβληματική φυσιογνωμία στα πέρατα του έτοιμου και πάντα προς θερισμόν απέραντου χωραφιού ψυχών που πεινούν και διψούν την εν αγάπη δικαιοσύνη.
Μέσα σε λιτές γραμμές αυτός είναι ο Πατριάρχης - ο «κόποις και πόνοις υπερβαλλόντως» ίνα ο λόγος του Θεού «τρέχει και δοξάζεται» υπό-στηρίζοντας τους «αδυνάτους» στα πέρατα της Αφρικής αδελφούς του Χριστού.
Αυτόν τον Πατριάρχη ευγνωμόνως ευχαριστούμε και δεόμεθα του Κυρίου υπέρ Αυτού, όπως εν Υγεία σταθερά και εις ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ κλεΐζει τον της Αλεξανδρείας Θρόνον ως μάρτυς και Απόστολος εν λόγοις και έργοις δοξάζοντας το «υπέρ παν» του Χριστού όνομα.
Αυτό ήταν και το μήνυμα της εν τη μεγάλη πόλει της Αλεξανδρείας συγκληθείσας Ιεράς Συνόδου του Παλαιφάτου Πατριαρχείου μας.
Μήνυμα ελπίδας σ’ έναν απέλπιδα κόσμο που θέλει να ξαναζήσει φεύγοντας από τη γη της απελπισίας στη χώρα της αγάπης, της «ανυποκρίτου φιλαδελφίας» και της παγκόσμιας ειρήνης.
Αυτό το μήνυμα επί τριήμερον επεξεργασθήκαμε με κέντρο το «ομόψυχον» και «φιλάδελφον» όλων των αγίων Ιεραρχών και του Προκαθημένου Πατριάρχου μας Θεοδώρου του Β΄ πιστεύοντας ακράδαντα ότι ένα μήνυμα αγάπης δεν μπορεί να είναι τόσο ισχυρό αν δεν είναι «προϊόν» καρδιάς που φλέγεται «υπέρ πάσης της Κτίσεως».
Αυτό το μήνυμα ως φως από τον φάρο τον Αλεξανδρινό και την καθέδρα την Πατριαρχική το λάβαμε όλοι για να το μεταδώσουμε σε ψυχές που μόλις τώρα γνωρίζουν το όνομά ΤΟΥ «προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας… υγιαίνοντας τη πίστει, τη αγάπη, τη υπομονή…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου