Romfea.gr
Όσο κι αν θέλουν μερικοί να αγνοήσουν το κοσμοϊστορικό γεγονός της Γεννήσεως του Κυρίου μας, μέσα από συγκρούσεις, προβληματισμούς, φυλετικές διακρίσεις, πολιτισμικές διαφορές, εκρήξεις, δολοφονίες και απειλές που διαχωρίζουν λαούς και πολιτισμούς, πλανώνται και ψεύδονται.
Δεν υπάρχει καμιά σύγκριση με το γεγονός αυτό, γιατί η έλευση και παρουσία του Κυρίου πάνω στη γη άλλαξε ολοκληρωτικά την πορεία της ανθρωπότητας. Αυτή ήταν η κατάσταση της τότε γνωστής οικουμένης.
Με τη γέννηση, όμως, του Κυρίου, τα πάντα άλλαξαν. Εκεί που επικρατούσε έντονα η αμαρτία, το κακό, η φαυλότητα και η αδικία, ξαφνικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και γεννιέται, ταπεινά, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, ένας αιώνιος Βασιλιάς και Κυρίαρχος όλης της Οικουμένης, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, που κήρυξε για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, με την ίδρυση της Εκκλησίας Του, μια παγκόσμια και μοναδική Βασιλεία, που έφερε τους ανθρώπους κοντά, δίπλα Του και τους ένωσε με μια πίστη, που ήταν και η αιτία της αλλαγής της πορείας της ανθρωπότητας.
Έτσι ο άνθρωπος, ο όπου γης, μπόρεσε «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας τους υιούς των ανθρώπων» να ανακαινίσει, να συμμαζέψει και να ελευθερώσει, τέλος, όλους από τα δεινά της αμαρτίας και του θανάτου.
Έκανε τη δική Του Βασιλεία και έγινε όλος ο κόσμος ένα, αυτοί που Τον πίστεψαν και Τον δέχθηκαν ως Σωτήρα και Λυτρωτή τους.
Αυτό το Σαββατοκύριακο, εδώ στη γη της Αφρικής, ένιωσα, όσο ποτέ άλλοτε, την παρουσία του Θεού και τα ευεργετήματα της διδασκαλίας Του, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Σαν αστραπή συγκεφαλαιώθηκε όλη η σημασία του μεγάλου αυτού και ανεπανάληπτου προορισμού Του για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Το Σάββατο το πρωί, πριν ακόμα χαράξει καλά – καλά, ακόμα ήταν νύκτα, με τα φώτα, τα κανδήλια και τα κεριά στην κατανυκτική εκκλησία της Πατριαρχικής Σχολής, μαζεύτηκαν μόνο οι κατοικούντες στον χώρο αυτό, μαθητές και καθηγητές, για την αποχαιρετιστήρια θεία λειτουργία, πριν αναχωρήσουν για τις χώρες τους και τους τόπους της καταγωγής τους, πενήντα μόλις ψυχές που αγάπησαν τον Κύριο και θέλησαν να Τον γνωρίσουν από κοντά και Τον εγκατέστησαν, μέσα τους, ως τον μοναδικό Κυβερνήτη των ψυχών τους και πίστεψαν ότι το σπήλαιο της Βηθλεέμ, με το Φως το ανέσπερο, φώτισε, πραγματικά τις ψυχές τους και τους έδωσε μια ανεπανάληπτη ευωδία, που ευεργετήθηκαν βαθιά και αντιλήφθηκαν, έντονα, το «πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν».
Μέσα σ’ αυτή τη μυστηριακή ατμόσφαιρα, προσφέρθηκε για μια ακόμη φορά η αναίμακτη θυσία, που έφερε εμάς τους γήινους και, στην προκειμένη περίπτωση, τους αφρικανούς αδελφούς μας, τους νέους αυτούς, που, από περάτων έως περάτων της Αφρικανικής γης, επιθυμούν τη μεταμόρφωσή τους, - επαναλαμβάνω – έφερε μια συγκλονιστική εμπειρική πρακτική της θεολογικής ακαδημαϊκής μόρφωσης με εκείνη της χαρισματικής μέσω των μυστηρίων, που, τελικά, οδηγεί στην αιωνιότητα.
Έψαλλαν σε διάφορες διαλέκτους, με έντονο μελωδικό τρόπο, αφού ο Θεός τους χάρισε, ανάμεσα στ’ άλλα, και αυτό το δώρο της ομορφιάς των φωνών και της καλλιφωνίας. Ήταν ένα ανεπανάληπτο γεγονός, μέσα στα τόσα που προσφέρει η θεία Χάρις στον χώρο αυτό της θεολογικής σκέψης, που, πάντα, συνδέεται, άμεσα, με την τελετουργία της Θείας Ευχαριστίας, που όχι μόνο μεταμορφώνει αλλά θεοποιεί το ανθρώπινο γίγνεσθαι, το πρόσωπο.
Η θεϊκή αυτή ένωση με το ανθρώπινο πρόσωπο μεταφέρει τον νου και την καρδιά σε άλλους κόσμους, υπεράνθρωπους και υπερβατικούς.
Οι ιεροσπουδαστές, με τάξη, ένας – ένας, πέρασαν και δέχθηκαν, από τα χέρια του πνευματικού τους πατέρα, το Σώμα και Αίμα Κυρίου.
Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος, αποχαιρέτησε όλους, με τους θερμούς λόγους «Χαίρετε και αγαλλιάσθε εν Κυρίω», λέγοντας ότι «ο καθένας ας πορευτεί εν ειρήνη και αγάπη», με την ελπίδα ότι θα συναντηθούν και πάλιν πριν τα Θεοφάνεια του 2016. Διάβασε, μάλιστα, την κατάλληλη ευχή για εκείνους που πρόκειται να ταξιδέψουν.
Να σημειώσουμε ότι το βράδυ της Παρασκευής, στην τραπεζαρία της Σχολής, ο Σεβασμιώτατος μίλησε στους ιεροσπουδαστές για την ευθύνη που έχουν, επιστρέφοντας πίσω στις χώρες και τις φυλές τους, να μεταφέρουν τις γνώσεις τους και τα ωφελήματα της πνευματικής εμπειρίας, που είχαν σ’ αυτό το διάστημα, με τη συχνή συμμετοχή τους στα μυστήρια της Εκκλησίας μας.
«Υπάρχουμε, γιατί, ακριβώς, βιώνουμε, καθημερινά αυτή την κοινωνία με τον Θεό, μέσα από την τέλεση της θείας λειτουργίας, που, τελικά είναι μια διαχρονική και δυναμική παρουσία μιας ενότητας, που μας εξασφαλίζει να συμμετέχουμε στο αιώνιο ταξίδι, που μας ανακαινίζει εσωτερικά και μας επιτρέπει να ανακαινιζόμαστε», κατέληξε ο Σεβασμιώτατος.
Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος, επισκέφθηκε την ενορία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Κινό, όπου συγκεντρώθηκαν τα παιδιά που υπηρετούν στο ιερό στις διάφορες ενορίες της περιοχής.
Ο Σεβασμιώτατος, στην ομιλία του, συγχάρηκε τους ιερείς που είχαν αυτή την πρωτοβουλία να οργανώσουν και φέτος ειδική ημερίδα για τα παιδιά του ιερού και έδωσε την προσωπική του εμπειρία, όταν ο ίδιος υπηρετούσε στο ιερό, στην ενορία του. Ενθάρρυνε τα παιδάκια, τα ευχαρίστησε και στο τέλος τους έδωσε ενθύμια εικονίτσες και βιβλία με χριστιανικές ιστορίες για παιδιά.
Αμέσως μετά, έφθασε, γύρω στο μεσημέρι, στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στο χωριό Κερέιτα, όπου είχαν συγκεντρωθεί μαθητές και μαθήτριες πέντε ενοριών των Κατηχητικών Σχολείων.
Και πάλι είχε την ευκαιρία να συγχαρεί τους κληρικούς και τους κατηχητές που και πάλι οργάνωσαν την ημερίδα αυτή και κάλεσε τα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων να προσπαθούν πάντα να εφαρμόσουν στη ζωή τους τα διδάγματα που παίρνουν, κάθε βδομάδα, γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουν να καλλιεργήσουν μέσα τους το πνεύμα του Θεού, που, στο τέλος, θα τους οδηγήσει στη χαρά και την ελπίδα, που βρίσκεται μόνο κοντά στον Θεό και την Εκκλησία Του.
Από τις εκδηλώσεις αυτές των δύο ημερών, φαίνεται, καθαρά, πόσο επηρέασε ο Ιησούς τη ζωή των Αφρικανών από τη στιγμή που τον γνώρισαν, αγάπησαν και δέχτηκαν ως Σωτήρα και Λυτρωτή τους.
Άρχισε μια νέα ζωή, μέσα στο βάπτισμά τους και, κυριολεκτικά, με τα μυστήρια και τα μηνύματα της Ορθοδοξίας, αυτή η συνάντησή τους και γνωριμία τους στάθηκε ένας σταθμός και ένα νέο ξεκίνημα, γιατί γνώρισαν την αληθινή ζωή που ξεκουράζει και αναπαύει, βαθύτατα, την κάθε πονεμένη, ταλαιπωρημένη και δυστυχισμένη ψυχή των ανθρώπων.
Είναι μια ζωή δυναμική, αιώνια και ολοκληρωμένη.
Οι Αφρικανοί αδελφοί μας, όχι μόνο με τις εκδηλώσεις των δύο ημερών αλλά και καθημερινά, μας επιβεβαιώνουν ότι παρ’ όλους τους κόπους, τους μόχθους και τις ανθρώπινές τους προσπάθειες, τίποτε δεν μπόρεσαν να πετύχουν, χωρίς τη δυναμική εκείνη απόφασή τους, να ακολουθήσουν τον Κύριο και να γίνουν πιστά μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Είναι μέσα σ’ αυτό το πνεύμα που κινούνται και ζουν και απολαμβάνουν ήδη τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού.
Μέσα από τη βαθιά γνωριμία και σταθερή προσήλωσή τους στη Ορθοδοξία, μας δίνουν ένα μήνυμα ελπίδας ότι, τελικά, η Εκκλησία μας ζει, θριαμβεύει και νικά σ’ όλα τα πλάτη και μήκη της Αφρικανικής Ηπείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου