Eudokia Tampaki
"Τελευταία φορά που επισκέφθηκα την Ρουάντα ήταν πριν τρία χρόνια περίπου.
Ρουάντα η χώρα των χιλίων λόφων, γεμάτη καταπράσινους λόφους. Παράγει κυρίως ρύζι, μπανάνες και καλαμπόκι. Τα βασικά προϊόντα που εξάγει είναι ο καφές και το τσάι.
Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τη μεγάλη γενοκτονία που έγινε το 1994. Μέσα σε διάστημα 100 ημερών, περισσότεροι από 800.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν....
Παρότι τα Ηνωμένα έθνη και το Βέλγιο διατηρούσαν δυνάμεις, ΠΟΤΕ ΔΕΝ δόθηκε εντολή να συνδράμουν ώστε να μπει τέλος στην γενοκτονία..........Γιατί άραγε;;;;;;;;
Αξίζει κανείς να ψάξει και να διαβάσει τί συνέβη τότε..έστω και αν δεν γράφεται όλη η αλήθεια.....
Κάθε φορά που πλησιάζουν οι μέρες να επισκεφτώ την όμορφη Ρουάντα, τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα..χαρά γιατί θα βρεθώ κοντά στα παιδιά, αλλά από την άλλη ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένα γιατί...όταν θα αντικρίσω στα μάτια των ανθρώπων τον πόνο τους μέχρι σήμερα για τα οσα συνέβησαν τότε..και ας έχουν περάσει 25 χρόνια περίπου..
Πάντα μου έρχεται στο μυαλό μια φράση που είπε ο Ρουαντέζος Πολ Ρουσεμαγκίνα, ο άνθρωπος που έσωσε περίπου 1.300 ανθρώπινες ψυχές (Hotel Rwanda): "Όλοι ξέραμε ότι θα πεθάνουμε, απλά δεν γνωρίζαμε τον τρόπο...."
Από τότε η Ρουάντα έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου...ευχή όλων να μην ξαναζήσει η ανθρωπότητα τέτοια εγκλήματα...γιατί όσο και να ξημερώνει μια καινούρια μέρα οι πράξεις παραμένουν ανεξίτηλες....."
"Τελευταία φορά που επισκέφθηκα την Ρουάντα ήταν πριν τρία χρόνια περίπου.
Ρουάντα η χώρα των χιλίων λόφων, γεμάτη καταπράσινους λόφους. Παράγει κυρίως ρύζι, μπανάνες και καλαμπόκι. Τα βασικά προϊόντα που εξάγει είναι ο καφές και το τσάι.
Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τη μεγάλη γενοκτονία που έγινε το 1994. Μέσα σε διάστημα 100 ημερών, περισσότεροι από 800.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν....
Παρότι τα Ηνωμένα έθνη και το Βέλγιο διατηρούσαν δυνάμεις, ΠΟΤΕ ΔΕΝ δόθηκε εντολή να συνδράμουν ώστε να μπει τέλος στην γενοκτονία..........Γιατί άραγε;;;;;;;;
Αξίζει κανείς να ψάξει και να διαβάσει τί συνέβη τότε..έστω και αν δεν γράφεται όλη η αλήθεια.....
Κάθε φορά που πλησιάζουν οι μέρες να επισκεφτώ την όμορφη Ρουάντα, τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα..χαρά γιατί θα βρεθώ κοντά στα παιδιά, αλλά από την άλλη ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένα γιατί...όταν θα αντικρίσω στα μάτια των ανθρώπων τον πόνο τους μέχρι σήμερα για τα οσα συνέβησαν τότε..και ας έχουν περάσει 25 χρόνια περίπου..
Πάντα μου έρχεται στο μυαλό μια φράση που είπε ο Ρουαντέζος Πολ Ρουσεμαγκίνα, ο άνθρωπος που έσωσε περίπου 1.300 ανθρώπινες ψυχές (Hotel Rwanda): "Όλοι ξέραμε ότι θα πεθάνουμε, απλά δεν γνωρίζαμε τον τρόπο...."
Από τότε η Ρουάντα έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου...ευχή όλων να μην ξαναζήσει η ανθρωπότητα τέτοια εγκλήματα...γιατί όσο και να ξημερώνει μια καινούρια μέρα οι πράξεις παραμένουν ανεξίτηλες....."
https://www.facebook.com/eudokia.tampaki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου